Jak powinna wyglądać pomoc koleżeńska w matematyce?

[Piotr]

Wiem , że naturalnymi przeszkodami , w procesie wpajania samodzielności , mogą być :
[a] "walka" ucznia o ocenę (żle pojęta = zawiść ) ;
[b] plotkarskie opinie - np.: korzysta z pomocy , a więc jest "słaba / y" ;
[c] postawa nauczyciela matematyki :
* brak naświetlenia problemu ( bo go nie widzi ) ,
* brak naświetlenia problemu ( bo brak dobrej woli ),
* pobłażanie dla nieuczciwości ( przypilnuję , to będę dwukrotnie sprawdzał ).
Obiegowa opinia , że uczciwi mają gorzej w szkole , a więc gdy jest możliwość bycia nieuczciwym , to należy korzystać.
Dowód : nagminne wystawianie ocen celujących i to bywa , że u jednego ucznia z kilku przedmiotów i to wcale nie z pokrewnych . Najczęściej dla podniesienia średniej , aby świadectwo było " z paskiem". Również patrzenie na nauczyciela przez pryzmat ocen uzyskiwanych przez uczniów. "KWIATKI" - uczeń ze świadectwem " z paskiem" nie może podążyć za rówieśnikami w szkole średniej - choć nie zawsze. STATYSTYKA - potrafi popsuć rzeczywisty obraz .Piotr.
Piotr..

[malgala]

Półtora miesiąca nauki już za nami. Myślę więc, że temat pomocy koleżeńskiej warto podciągnąć. W każdej klasie znajdzie się grupa uczniów, którzy świetnie sobie radzą z matematyką i grupa tych, którym przedmiot ten sprawia wiele problemów.
Czy funkcjonuje w waszych szkołach coś takiego, jak pomoc koleżeńska?
Jeśli tak, napiszcie jak ona wygląda, na czym polega?
Dobrze zorganizowana pomoc koleżeńska pozwala nie tylko ułatwić zrozumienie zagadnień uczniom słabszym, ale jest również inspiracją dla tych lepszych, mobilizuje ich do dodatkowej pracy, uczy współpracy i odpowiedzialności.

[dushka]

W taj chwili jeszcze nie - dzieciaki rozpoczęły 4 klasę i same nie bardzo jeszcze sobie radzą w tej nowej rzeczywistości Ale w planach mam stworzenie zespołów pomocy koleżeńskiej, dzieciaki o tym wiedzą. One są przyzwyczajone do pomagania, tyle, że w innej formie (dzieciom niepełnosprawnym).

[malgala]

A ja czwartą klasę już powoli do tego przyzwyczajam. Na razie nie jest to jeszcze formalnie zorganizowana forma pomocy. Zaczynam od pracy w małych 2-3 osobowych grupach, obserwuję jak się między sobą dogadują, czy potrafią udzielić koledze tylko jakiegoś wyjaśnienia a nie robić za niego pracę. Dziś wybraliśmy wspólnie 3 osoby, które mają za zadanie pomóc kolegom w odrabianiu prac domowych gdy oczekują na odjazd ze szkoły na zajęciach świetlicowych.

[Sylwka]

W mojej szkole prosperuje taki rodzaj pomocy - uczniowie z klas gimnazjalnych zostają po lekcjach w świetlicy i pomagają uczniom z podstawówki. Robią to oczywiście z własnej woli. Taki czyn jest o wiele bardziej premiowany przy wystawianiu ocen ze sprawowania niż samo grzeczne zachowywanie w szkole i super stopnie. A jaką mają potem satysfakcję, jak przychodzą do mnie i opowiadają, że pomagają dzieciaczkom w matematyce

[relicher]

Ja bym tak niewytrzymał, podstawówka do nauki jest najgorsza, np. tłumaczysz takiemu dzieciakowi, a on minka i: nie rozumiem...

[Sylwka]

niekoniecznie.. zależy, jak tłumaczysz
a często jest tak, że uczeń uczniowi potrafi lepiej wytłumaczyć pewne rzeczy, niż niejeden najwspanialszy nauczyciel.
Poza tym.. to działa z korzyścią w obie strony.. młodsi zyskują wiedzę, starsi uczą się pomagać, pracować z młodszymi, szanować ich, stają się społecznikami
ale, że trzeba mieć cierpliwość, to jest jasne
pozdrawiam, Sylwia

[relicher]

Ja i cierpliwość? Kobieto nie wiesz co piszesz.

[Sylwka]

Wiesz, skoro nie masz cierpliwości do dzieci... to chyba nie powinieneś się zabierać za nauczanie bo z tego nic dobrego nie wyjdzie...

[relicher]

Ja i dzieci? Kolejny błąd. Wybacz ale jeszcze nie przemawia do mnie instynkt ojcowski...

[malgala]

Relicher, spróbuj kiedyś wytłumaczyć jakieś zagadnienie komuś ze swojej klasy lub młodszej. Ale rób to dotąd aż ta osoba zrozumie, a czym trudniej będzie jej zrozumienie przychodzić tym lepiej. Jak zobaczysz, że już wie o co chodzi i będziesz pewien, że rozumie, zastanów się przez chwilę co sam w tym momencie czujesz. Myślę, że sam będziesz zaskoczony tym spostrzeżeniem.

[relicher]

Próbowałem nie raz. Noi tu cierpliwość się udziela...

[catchmeifyoucan]

Ale rób to dotąd aż ta osoba zrozumie

czasem taka osoba i tak w ogóle nic nie zrozumie, nawet jakbyśmy tłumaczyli nie wiadomo jak... malgala chyba masz czasem takie momenty totalnego załamania, kiedy dany uczeń lub grupka uczniów po prostu nie potrafia danego zagadnienia zrozumieć... pewnie masz wtedy ochotę dać sobie już z tym tłumaczeniem spokój i basta..

[Sylwka]

Nie ma czegoś takiego..jak dać sobie spokój w momencie, gdy komuś opornie przychodzi zrozumienie czegoś. Jeżeli jedna metoda nie daje efektu, starasz się znaleźć taką, która przyniesie zamierzony skutek.
Ja często staram się tłumaczyć na sytuacjach "z życia wziętych", kiedy dana sytuację można przedstawić na namacalnym przykładzie...
poza tym, gdyby każdy po początkowej porażce odpuszczał sobie, to jaki byłby sens zabierania się za cokolwiek.
Każdą rzecz można wytłumaczyć każdemu i zrobić tak, żeby największy "oporniś" ją zrozumiał - trzeba tylko cierpliwości, zapału i umiejętności, a czasem i niemałej fantazji, żeby wpaść na dobry sposób wyjaśnienia danego problemu w jak najlepszy dla danej osoby sposób..
pozdrawiam

[relicher]

Tak, i wtedy tłumaczysz miesiąc, a materiał goni