KONSPEKT LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO W KLASIE VI
PLACÓWKA : Szkoła Podstawowa
TEMAT : Przepaść Tadeusza Różewicza, czyli wiersz o iskierce
miłości.
CELE OGÓLNE:
1. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności za własne zachowanie się w stosunku
do starszych.
2. Zwrócenie uwagi na relacje międzyludzkie.
3. Pogłębianie umiejętności pracy z utworem poetyckim.
4. Utrwalenie wiadomości o przenośni.
5. Ćwiczenie poprawnego i swobodnego wypowiadania się.
6. Kształcenie wyobraźni.
7. Doskonalenie umiejętności formułowania własnych wniosków.
CELE OPERACYJNE:
Uczeń potrafi:
->podać ogólne informacje na temat Tadeusza Różewicza;
->wymienić cechy poezji współczesnej;
->czytać utwór poetycki ze zrozumieniem;
->samodzielnie wypowiadać się na temat przeczytanego tekstu poetyckiego;
->wskazać w wierszu przenośnie;
->nazwać uczucia i emocje ukazane w utworze;
->odwoływać się do odpowiednich cytatów.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
- wiersz Przepaść Tadeusza Różewicza
- plakat przedstawiający postać babci
FORMY PRACY : zbiorowa, indywidualna
METODY PRACY: metoda podająca z elementami metody problemowej
( pogadanka, praca z tekstem, burza mózgów )
PRZEBIEG LEKCJI
OGNIWO WSTĘPNE
1. Powitanie.
2. Sprawdzenie obecności.
3. Podanie i zapisanie tematu lekcji.
OGNIWO WŁAŚCIWE
1. Prowadząca zadaje pytania prowokujące do swobodnych odpowiedzi uczniów:
- kto z was ma babcię?
- jak opiekujesz się babcią?
- kto z was pomógł kiedyś obcej babci?
Uczniowie odpowiadają; wywiązuje się dyskusja na temat zachowywania się względem osób starszych; uwzględnienie również negatywnych przykładów, takich jak obojętność, drwiny...
2. Prowadząca zapisuje na tablicy słowo PRZEPAŚĆ i pyta się uczniów, z czym ono się im kojarzy, po czym zapisuje ich odpowiedzi.
/ np.: niebezpieczeństwo, lęk, strach, obawa, otchłań, głęboki dół, brak gruntu pod
nogami, zagrożenie, coś niebezpiecznego /
3. Przypomnienie sylwetki Tadeusza Różewicza i odczytanie jego utworu Przepaść.
- czy zauważacie coś szczególnego w budowie wiersza?
/ brak rymów, brak interpunkcji, wersy różnej długości, proste i oszczędne słownictwo,
mało środków stylistycznych /
4. Powieszenie na tablicy plakatu z wizerunkiem babci, ułatwiającego uczniom wczucie się
w sytuację oraz opisanie tejże postaci, jej uczuć.
/ w czarnych sukniach, w drucianych okularach, z laseczką; niepewna, wystraszona, zagubiona, bezradna /
Ćw. 1.
- odegraj krótką scenkę przedstawiającą sytuację zarysowaną w dwóch pierwszych
zwrotkach utworu
Ćw. 2.
- co to jest przenośnia?
/ takie połączenie słów, które zmienia ich znaczenie podstawowe /
- znajdź w wierszu przenośnie i określ ich znaczenie
/ przepaść krawężnika, otchłań ulicy /
- czy związki te występują w codziennym języku?
- jaki jest cel użycia tych przenośni?
/ by czytelnik lepiej zrozumiał uczucia staruszki, która bezbronna,
zagubiona, boi się przejść przez jezdnię, gdyż jest dla niej otchłanią,
a krawężnik chodnika granicą bezpieczeństwa/
- w jakim znaczeniu użyty jest wyraz tytułowy?
/ tytuł ma charakter przenośni, wyznacza główną myśl /
5. Wysunięcie wniosku, że powyższe myśli poeta wypowiedział przy pomocy prostego, potocznego języka, a zatem piękno niekoniecznie musi polegać na wymyślnych środkach stylistycznych.
6. Prowadząca zadaje uczniom pytania prowokujące do dyskusji:
- w której strofie zawarta jest najważniejsza myśl utworu?
/ w trzeciej/
- jak rozumiecie słowa poety wyrażone w ostatniej zwrotce?
W tym momencie rozwija się dyskusja zakończona wnioskiem, który staje się jednocześnie notatką zapisaną przez uczniów w zeszytach:
Wiersz świadczy o miłości poety do człowieka. T. Różewicz pragnie, by ludzie byli wobec siebie życzliwi i przyjaźni. Wierzy, że pomoc słabszym zmniejszy na świecie zło, ból i cierpienia. Scenę z wiersza, gdy mały chłopiec przeprowadza przez ulicę babcię, powinniśmy rozumieć jako wołanie o humanitarne stosunki między ludźmi, bo tylko one pozwolą rozstąpić się straszliwym ciemnościom nagromadzonym nad światem.
OGNIWO KOŃCOWE
1. Zadanie pracy domowej:
Napisz, jakimi iskierkami miłości ty sam możesz rozjaśnić życie starszych ludzi?
2. Pochwała pracy uczniów.
3. Pożegnanie.