nauczania indywidualne, trudne warunki

[Zorka_30]

echh... Dzieki za slowa otuchy.. W poniedzialek sie przekonam jak to bedzie. Mialam juz do tej pory dwoch uczniow indywidualnych, ale to byly zupelnie sprawne fizycznie i fizycznie zdrowe osoby. Jeden ADHD-owiec, drugi ...szczerze mowiac nie wiem nawet na jakiej podstawie mial przyznane nauczanie indywidualne, przejalam go w "spadku" po innym nauczycielu. Mial raptem dysleksje i byl tez dosyc nadpobudliwy. I to tyle.
Zdaje sobie sprawe z tego o czym piszesz. O tym, ze jemu to jest potrzebne, ze warto, itd.
Sprobuje sie "ogarnac" na te pol godziny raz w tygodniu. Tylko ze po tej lekcji mam jeszcze 6 innych w szkole i nie moge sobie pozwolic zeby caly dzien ta jedna lekcje "odchorowywac". Wiesz... chodza do niego oczywiscie tez inni nauczyciele. Tylko pech po prostu, ze ja akurat jestem w kiepskim stanie psychicznym i na pewno mnie to dobije. Dzieki za odp. jeszcze raz.

[annuszka]

Będzie dobrze.

W szkole pracuję niecały rok, ale od początku miałam nauczania indywidualne - m.in. uczniowie z problemami onkologicznymi. Lekcje z nimi były i są najmilszą rzeczą jaka mnie spotkała w szkole do tej pory. Głowa do góry i dasz radę! Zawsze przed pierwszą lekcja panikuję i się boję, ale później okazuje się, że zupełnie niepotrzebnie. Jeśli chcesz pogadać, odezwij się do mnie na gg.

Pozdrowienia.
Ania

[niutek]

witam ja też mam doświadczenie jeśli chodzi o lekcje indywidualne w domu i to z uczniami ze znacznymi ograniczeniami.
nie masz się co przejmować. musisz podejść do tego z lekkim dystansem. nie wolno się litować czy zanadto współczuć. jesteś nauczycielem, możesz komuś sprawić przyjemność tym, że przychodzisz i nawet coś poczytasz. dla takiego dziecka to naprawdę bardzo dużo. wiem coś o tym. ja w pierwszym roku swojej pracy miałam zajęcia z chłopcem który do 12 r. ż był normalnym chłopcem, potem miał wypadek i uszkodzenie mózgu spowodowało, że ma głęboki stopień niepełn, leży w łóżku, oddycha i je przez rurkę tracheotonijną. niby nic do niego nie dociera, nie rusza nawet gałkami ocznymi, ma przykurcze i powyginane ciało.
miałam z nim 10 godzin tygodniowo i wierz mi. nie myślałam o tym czy to ma sens, bo nigdy nie wiadomo czy np. dziecko cię nie słyszy, a może mu to pomaga.
naprawdę pozytywne myślenie pomaga.
trzymaj się mocno. pomyśl co mogłabyś z tym dzieckiem robić, czy poczytać, o czym opowiadać.
pozdrawiam.

[iTulka]

To wszystko prawda, tylko, że inaczej na różne sprawy patrzy człowiek będący w depresji, a Zorka_30 zasygnalizowała nam, że podupadła na zdrowiu.
Czekam na relację z przebiegu pierwszych zajęć

[Zorka_30]

Mysle, ze przypadek mojego przyszlego ucznia moze byc podobny do chlopca opisanego przez niutke/ niutka (wynacz, jezeli zle odmienilam). Czyli prawie zerowy kontakt. Generalnie jestem osoba malo odporna psychicznie. Pewnie nawet czasem "nadwrazliwcem". Mnie potrafi na jakis czas wytracic z rownowagi cos co widze np. na ulicy, czyjas krzywda, itp. Pewnie klania sie tutaj brak zdrowego dystansu...
Powinnam dac rade i jakos sie ogarnac jutro..
Dzieki wszystkim za taki doping

[niutek]

daj znać jak ci poszło.

[Zorka_30]

No wieeeec....Sluchajcie bylo naprawde calkiem ok Chlopiec lezy, nie moze pisac, nie za bardzo czytac, ale mowi. Porozumiec sie z nim mozna calkiem spokojnie. Nauka w zasadzie tylko na poziomie rozmowy ale naprawde nie bylo zle. Na koniec lekcji przyszla mama Macka i stwierdzila : "O jaki zadowolony" .... Powiem Wam, ze ... takie slowa to jednak miod na dusze.

[annuszka]

cieszę się, że było ok.

[iTulka]

Na koniec lekcji przyszla mama Macka i stwierdzila : "O jaki zadowolony" .... Powiem Wam, ze ... takie slowa to jednak miod na dusze.

Po cichu liczyłam, że taki właśnie będzie obrót sprawy

[niutek]

cieszę się razem z tobą
wiedziałam, że dasz radę