Wymuszanie promocji

[edzia]

czepiłem się pomysłu, by dać dziewczynie "pięć razy trudniejsze zadania" oraz stwierdzenia "i tak się nie zorientuje", a Ty dopisałaś "o to chodzi".

Widzisz, niepotrzebnie się czepiasz. Wystarczy trochę zaufania.

Wystarczy przepytać na ocenę dopuszczającą rzetelnie.

Skoro obiecała dopytać i określiła swoje wymagania na ocenę wyższą, to powinna się tego trzymać.

Myślę, że będzie się trzymać.

A jeśli dziewczyna w końcu nauczyła się czegoś i zaprezentowała dość umiejętności, spełniając wymagania, to zgodnie z własną obietnicą to dwa należy dać.

Wiesz, jakby mnie dziewczyna oczarowała jakąś swoją nagłą ogromną wiedzą, pewnie bym to dwa postawiła. Ale może być tak, i najpewniej tak będzie, że dziewczyna się ociupinkę nauczy, bo i więcej nie da rady, gębę parę razy otworzy i będzie myślała, że spełniła już wymagania na dopa. A wymagania na dopa nie są przecież takie, że wystarczy umieć ile jest pięć razy trzy, ale trzeba i umieć osiem razy siedem, sześć razy dziewięć itd.

Więc jak się chce lesera puścić (czego chyba ta wychowawczyni oczekuje), to można "przepytać". A jak ma nie zdać, to trzeba go przepytać. Rzetelnie. Czujesz różnicę?

I nie każ sobie tłumaczyć rzeczy oczywistych.

[vuem]

Widzisz, niepotrzebnie się czepiasz. Wystarczy trochę zaufania.

Edziu, wiesz dobrze, że człowiek tu tyle zrozumie ile przeczyta. Równie dobrze mogłabys sie precyzyjniej wyrażać.

I nie każ sobie tłumaczyć rzeczy oczywistych.

Edziu, jak wyżej napisałem, zareagowałem na stwierdzenie o 5-razy trudniejszych zadaniach i to o tym, że i tak się nie zorientuje, a więc o to chodzi

Mam napisać komuś "pocałuj mnie w d__ę" licząc na to, że dzięki zaufaniu i braku konieczności wyjaśniania rzeczy oczywistych miałem na myśli do widzenia

Czytam i reaguję.

Gdyby dziewczyna rzucała na każdej lekcji mięsem w Twoim kierunku, a na koniec roku ledwie ledwie się na tę dwójczynę nauczyła, jakie widziałbyś rozwiązanie problemu?

Wyobrażasz sobie bym pozwolił na to, by cały rok rzucała mięsem w moim kierunku? Może raz, czy dwa, ale nie cały rok

Dałbym dopa za wiedzę, a za naganne zachowanie ukarał.

[edzia]

zareagowałem na stwierdzenie o 5-razy trudniejszych zadaniach i to o tym, że i tak się nie zorientuje, a więc o to chodzi

No bo o to chodzi. Ja nie widzę problemu.

[vuem]

Nie widzisz problemu w tym, że osobie, której (pomimo pewności, co do oceny) pozwalasz jednak podejść do kolejnego zaliczenia, czyli de facto dajesz szansę serwujesz zadania o wiele trudniejsze niż innym uczniom walczącym o tę samą ocenę?

To chyba jednak musimy mieć inne wyobrażenie oceniania.

[Irysek]

Witajcie, dziękuję Wam wszystkim za rady. Szczególnie Tobie, Edziu, że mnie doskonale zrozumiałaś. A Tobie, Vuem, że naświetliłeś sprawę z trochę innej perspektywy. Oczywiście, moim zamiarem było rzetelne przepytanie uczennicy. Do nauczenia (na dwa, tak jak inni uczniowie) miała określoną liczbę zagadnień. To, że miała o wiele mniej czasu ze względu na własne lenistwo było tylko i wyłącznie jej winą (i to już było dla niej swego rodzaju utrudnieniem). Tak, jak przewidywałam, nie nauczyła się na tyle, bym mogła z czystym sumieniem jej tą ocenę dopuszczającą wstawić. Połowę zagadnień skwitowała stwierdzeniem, że ona i tak nie umie, bo w domu w ogóle tego nie ruszyła. Drugiej połowy zaś nauczyła się bardzo wyrywkowo. W tej sytuacji nie było mowy, bym mogła wstawić jej dwa i efekcie będzie powtarzała trzecią klasę. Chyba, że wychowawczyni pójdzie teraz błagać innych, by dali jej kolejną szansę.

[edzia]

Nie widzisz problemu w tym, że osobie, której (pomimo pewności, co do oceny) pozwalasz jednak podejść do kolejnego zaliczenia, czyli de facto dajesz szansę serwujesz zadania o wiele trudniejsze niż innym uczniom walczącym o tę samą ocenę?

Nie widzę jednak. A te "o wiele trudniejsze" to zostały już wyjaśnione. Nie czepiej się tego. Szansę daję, zgodnie ze społecznym oczekiwaniem, a choćby i dla świętego spokoju, żem dała.

W tej sytuacji nie było mowy, bym mogła wstawić jej dwa i efekcie będzie powtarzała trzecią klasę.

Cieszę się, że pomogłam uratować jedną uczenicę od zagubienia moralnego.

Chyba, że wychowawczyni pójdzie teraz błagać innych, by dali jej kolejną szansę.

Pewnie pójdzie, i pewnie dadzą.

Irysek, więcej takich nauczycieli, jak Ty!

[vuem]

Nie widzę jednak. A te "o wiele trudniejsze" to zostały już wyjaśnione. Nie czepiej się tego.

Ależ ja po tym wyjaśnieniu nie czepiałem się tego więcej, Twój post, który mnie "zaintrygował" był z tamtą wypowiedzią ściśle związany i do niej się odnosił.

[mniewi]

Niech pisze pisma i składa je oficjalną drogą. Odpowiadać mu krótko, wskazując procedury ustalania oceny określone w rozporządzeniu.

Nu, tak, tylko, że serce z żalu pęka, bo dzieciątko eurosierota ...

BTW. Pan to by mógł z moją dyrekcją góry przenosić ...

eurosieroctwo nie jest składową oceny końcowej. Teraz sobie przypomniałeś, że jest eurosierotą? W czerwcu się zainteresowałeś tym, że uczeń nie radzi sobie z nauką? Czy eurosieroctwo wpisze sobie do CV? Masz przygotować dziecko do życia w społeczeństwie, a nie niańczyć i się nabierać na uniki.

Odbieram te słowa jako atak na siebie. Nie przyszedłem tu po wyrzuty, nakazy i rozkazy, tylko po pomoc.

Zamiast dawać ocenę za maślane ślepia zaproponuj dodatkowe zajęcia, pomoc w nauce po lekcjach. Pojedź do domu ucznia. Zostań z nim na świetlicy. Daj wedkę, a nie pod byle wymówka głaszczesz po główce i hodujesz niemotę, beneficjenta pomocy społecznej, którą coraz ciężej finansować.

Po takim wstępie przemądrzałe rady proszę sobie wsadzić w ulubione miejsce. Podejrzewam, że nie znajdę przyjemności w dalszym czytaniu Pańskich wypowiedzi, więc proszę się nie silić na jakiekolwiek ewentualne sprostowania. eot

[mniewi]

Przez chwilę zapomniałem, że nie wolno być miękkim.

Masz oceniać trafnie i rzetelnie. To nie jest kwestia bycia "twardym" lub "miękkim".
Kiedy się tego dobrze nauczysz, wyrozumiałość w wyjątkowych sytuacjach będzie ci przychodzić naturalnie i nikt nie będzie mieć wrażenia, że dajesz się robić w trąbę.

Jest Pan pewien, że niedostrzeganie pewnych zmiennych zależnych i opieranie swojej oceny na wyabstrahowanych "kryteriach" jest trafne i rzetelne?

Nigdy nie traktowałem pracy z dziećmi jako robienie lub nie pozwalanie na robienie się w trąbę. Dlatego też nie pamiętam, żeby jakiekolwiek mnie kiedykolwiek w trąbę zrobiło.

[mniewi]

Czy w Waszych szkołach też są takie sytuacje, że pod koniec roku wychowawcy chodzą i proszą, byście jednak uczniów nie usadzali, a przepuszczali na siłę dla świętego spokoju? Jeżeli są, to jak sobie z nimi radzicie?

Nigdy się z czymś takim nie spotkałem. Ani nie prosiłem innych nauczycieli będąc wychowawcą, ba, nawet mi taka myśl przez głowę nie przeszła, ani sam nie byłem proszony.

Podejrzewam, że gdybym się znalazł w podobnej sytuacji jak pani, to z wielką radością i przyjemnością przystałbym na prośbę koleżanki. Być może pani koleżanka nie czuje się zbyt pewnie w roli wychowawcy, czuje, że coś zaniedbała albo po prostu, lubi tak zapunktować u uczniów (lub ich rodziców), żeby się poczuć dobrą panią - opiekuńczą i waleczną. Z drugiej strony taka przysługa zwolniłaby mnie z odpowiedzialności za podejmowanie kontrowersyjnych decyzji, dowartościowałaby koleżankę (pewnie poczułaby się skuteczna i wdzięczna). Kamień z serca spadłby też zagrożonym dziewczynom. Bilans zysków byłby dla wszystkich dodatni.

[Jolly Roger]

Bardzo cię proszę przekaż połowę swojej wypłaty na Fundację Anny Dymnej. Ona pomaga dzieciom, więc bilans zysków i strat jest jak najbardziej po stronie tych pierwszych.
Ty nie tracisz czasu na wymyślanie co zrobić z połową swojej pensji, a jednocześnie uratujesz zdrowie, a może wręcz życie tylu potrzebujących. Bardzo proszę. Radość dawania jest tak wspaniała. Przy czym jest radość dawania prawdziwie potrzebującym.

http://www.mimowszystko.org/


Pozostałych odwiedzających proszę, żeby wsparli moja prośbę i też namawiali mniewi, do tego. Przy okazji sami tez mogą jakimiś drobnymi kwotami wspomóc fundację.

[Irysek]

Podejrzewam, że gdybym się znalazł w podobnej sytuacji jak pani, to z wielką radością i przyjemnością przystałbym na prośbę koleżanki. Być może pani koleżanka nie czuje się zbyt pewnie w roli wychowawcy, czuje, że coś zaniedbała albo po prostu, lubi tak zapunktować u uczniów (lub ich rodziców), żeby się poczuć dobrą panią - opiekuńczą i waleczną. Z drugiej strony taka przysługa zwolniłaby mnie z odpowiedzialności za podejmowanie kontrowersyjnych decyzji, dowartościowałaby koleżankę (pewnie poczułaby się skuteczna i wdzięczna). Kamień z serca spadłby też zagrożonym dziewczynom. Bilans zysków byłby dla wszystkich dodatni.

Żartujesz, prawda?

[mniewi]

Podejrzewam, że gdybym się znalazł w podobnej sytuacji jak pani, to z wielką radością i przyjemnością przystałbym na prośbę koleżanki. Być może pani koleżanka nie czuje się zbyt pewnie w roli wychowawcy, czuje, że coś zaniedbała albo po prostu, lubi tak zapunktować u uczniów (lub ich rodziców), żeby się poczuć dobrą panią - opiekuńczą i waleczną. Z drugiej strony taka przysługa zwolniłaby mnie z odpowiedzialności za podejmowanie kontrowersyjnych decyzji, dowartościowałaby koleżankę (pewnie poczułaby się skuteczna i wdzięczna). Kamień z serca spadłby też zagrożonym dziewczynom. Bilans zysków byłby dla wszystkich dodatni.

Żartujesz, prawda?

Nie

[mniewi]

Nie jest Pan za krótki. W czym jest problem - czyżby jakieś przepisy czegoś zakazywały?

[malgala]

W czym jest problem - czyżby jakieś przepisy czegoś zakazywały?

Przepisy może bezpośrednio nie, ale istnieje też coś takiego jak etyka zawodowa i własne pedagogiczne sumienie. Tylko, niestety, nie wszyscy o tym pamiętają.

Z drugiej strony taka przysługa zwolniłaby mnie z odpowiedzialności za podejmowanie kontrowersyjnych decyzji

I jak widać, nie wszyscy dorośli do podejmowania decyzji.