Fobia szkolna w klasie 1

[porres]

Czy moglibyście mi pomóc przy rozwiązaniu problemu jakim jest fobia szkolna. Mam uczennicę, która od jakiegoś czasu tj. od kilku dniu nie chce chodzić do szkoły i głośno o tym mówi. Nie mówi natomiast dlaczego, co się stało. Zauważyłam że płacz rozpoczął się z chwilą pisania jej brata egzaminów gimnazjalnych, kiedy to poszedł wcześniej do domu a uczennica została sama w szkole. Pamiętam, że zapłakana pytała czy zadzwonię po rodziców by ją odebrali, powiedziałam że nie ma potrzeby dzwonić bo zawsze po nią przychodzą. W kolejnych dniach wymyśliła że ma problem z WF a konkretniej z gimnastyką korekcyjną, w kolejnym dniu że ćwiczenia z logopedii, innego że tańce. Ostatnio powiedziała że koleżanki nie chcą się z nią bawić... Ciągle coś wmyśla i płacze.... Umówiłam się z rodzicami żeby byli na korytarzu podczas lekcji wtedy normalnie funkcjonuje pisze, czyta, chodzi na WF nawet tańce, kiedy rodziców brakuje następuje histeria i płacz....
Powiem, że nie umiem sobie z tym poradzić...Może spotkałyście się z takim problemem, jak można dziecku pomóc bo widzę że problem ją przerasta. Rozmawiałam z rodzicami ale rodzice niczego się od niej nie mogą dowiedzieć... Do tej pory uczennica nie sprawiała żadnych kłopotów aż tu nagle...
Proszę o jakieś pomysły bo wszyscy zaczynamy się zadręczać czyja to może być wina...

[linczerka]

1.Czy występują inne objawy oprócz płaczu?
2.Czy wymienione zachowania dziewczynki występują na ostatnich lekcjach czy przez cały dzień?
3.Czy w czasie pobytu w szkole rodzeństwo ma codzienny kontakt ze sobą?
Może to być fobia sytuacyjna.
Z informacji podanej przez Ciebie prawdopodobnie zachowania dziewczynki związane są z rodziną.
Od dziecka nie możecie wyciągnąć informacji, a to jest najważniejsze - przyczyna.
Proponuje badania w poradni. Być może poczucie bezpieczeństwa zostało mocno zachwiane.
A może być gorzej, jeśli brat opuści szkolne mury.

[porres]

Płacz pojawia się teraz z chwilą przyjścia do szkoły. Kilka dni temu nie chciał nawet wyjść z samochodu. Rodzice siłą przyprowadzili do szkoły. Okazało się że nie przyszła do klasy tylko siedziała w klasie brata w gimnazjum. Poszłam po nią po godzinie lekcyjnej, gdyż w połowie lekcji poinformowano mnie, że dziewczynka jest u brata. Nie mogłam pójść od razu, gdyż z resztą klasy pisaliśmy DIAGNOZĘ. Poszłam po nią i okazało się że nie chciała ze mną pójść do klasy, natomiast chciała zostać z bratem. Powiedziałam jej że nie może przeszkadzać teraz bratu, gdyż ma swoje lekcje. Poszła ze mną ale nie do klasy tylko do osobnego pomieszczenia logopedy. Tam napisała mi zaległą diagnozę, ale do klasy na lekcje pójść nie chciała. Prosiła by koniecznie zadzwonić po rodziców gdyż chce do domu. Okazało się że przyjechała mama, dziewczynka normalnie była na reszcie lekcji bez problemów, nawet na WF.
Dziewczynka uczy się w szkole podstawowej natomiast brat w gimnazjum w oddzielnym budynku, połączonym łącznikiem, więc w każdej chwili może pójść do brata lub brat do niej.
Rozmawiałam z rodzicami dziewczynki twierdzą,że w domu nie zaistniała żadna przyczyna, która mogłaby wpłynąć na takie zachowania dziecka. Mama natomiast stwierdziła że od tego czasu dziewczynka jest bardzo blisko niej, nie chce jakby się oderwać od niej.
Też przypuszczam że wina leży gdzieś w rodzinie ale nie zakładam że nie ma też gdzieś winy szkoły. Trochę żal mi WF-sty, ciągle się o nią pyta mam wrażenie że bardzo to przeżywa, tym bardziej że rodzic był u niego żeby coś zrobić z WF....
Nie wiem na ile rodzice będą mogli przychodzić i być przy niej w ciągu dnia ale sytuacja dla mnie jest nie komfortowa, zresztą rodzicom też. Proponowałam pójście do poradni, do psychologa ale oni odmawiają twierdząc, że nie nie wiedzą z czym mają iść. Od córki niczego się nie dowiedzieli

[linczerka]

Rozmawiałam z rodzicami dziewczynki twierdzą,że w domu nie zaistniała żadna przyczyna, która mogłaby wpłynąć na takie zachowania dziecka. Mama natomiast stwierdziła że od tego czasu dziewczynka jest bardzo blisko niej, nie chce jakby się oderwać od niej.
Proponowałam pójście do poradni, do psychologa ale oni odmawiają twierdząc, że nie nie wiedzą z czym mają iść. Od córki niczego się nie dowiedzieli

1.Coś jednak musiało być podczas tych egzaminów gimnazjalnych. Być może rodzice nie zwrócili uwagi (dla rodziców jakiś szczegół nieistotny, na dziecko wpłynął destruktywnie)
2.Porozmawiaj jeszcze raz z rodzicami- "Z czym mają iść" do poradni.Odnotuj w dzienniku.
Nie podoba mi się postępowanie rodziców. Mama przyjeżdża do szkoły, a mimo to nie widzi problemu.
Inna sprawa... po wcześniejszym poinformowaniu rodziców, nie dzwoniłabym w razie wybuchu płaczu i odmowy uczestnictwa w zajęciach. Niech płacze i nie pracuje. Nie zwracajcie na nią uwagi. Jeśli zobaczy, że łzy nie są drogą do "mamusi", to może będzie zachowywała się inaczej. Warto spróbować. W każdej chwili można się wycofać, jeśli to nie przyniesie zamierzonych efektów.

[Kamillatka]

Może to jej brad będzie wiedział, o co chodzi? Może stres jednego dziecka przechodzi na drugie dziecko? Na przykład skrzyczał ją, by dała mu spokój, bo nie mógł sie uczyć? Powodów może być wiele. Z drugiej strony widać, że masz dobry kontakt z uczennicą. Może zaczep ją na temat brata? Spytaj ot tak, jak mu poszły egzaminy itp. i dziecko się wreszcie otworzy.

[pawelkr]

W kwestii przyczyn może przeczytaj ten artykuł i coś znajdziesz?
http://pozytywka.com/szkolna-fobia-u-dzieci
Tutaj są opisane dodatkowe czynniki, które narażają dziecko na fobię, może coś znajdziesz.

[januszak]

Troche dziwna sytuacja. Cos musialo ja bardzo wyracic z rownowagi i wlasnie stracila to poczucie bezpieczenstwa, przez co ma jakies lęki. Niestety jest jeszcze za mala, by wplynac na nia w taki sposob, by sprobowala to jakos pokonac. Dziecko tak czuje i nic sie z tym nie zrobi. Moze otworzyla by sie przed zupelnie obca osoba psychologa, niekoniecznie tego w szkole?