Oficyna Wydawnicza Impuls

Moderatorzy: Basiek70, służby porządkowe

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Dziecko prenatalne

Postautor: OWImpuls » 2014-11-20, 12:05

Obrazek

Fedor-Freybergh G. Peter

Dziecko prenatalne
Psychosomatyczna specyfika okresu prenatalnego i perinatalnego jako środowiska życia dziecka

Termin „dziecko prenatalne” autor książki, prof. Peter G. Fedor-Freybergh, pochodzący z Bratysławy absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Komeńskiego, wprowadził w 1986 roku, podczas światowego kongresu prenatalnej i perinatalnej psychologii i medycyny, którego był przewodniczącym. Zainspirowały go do tego kobiety w ciąży, które jako położnika i ginekologa nigdy nie pytały go: „Jak się ma dziś mój embrion?” albo „Jak wielki jest mój płód?”, tylko „Jak się miewa moje dziecko?”, a często nawet używając imienia: „Jak się miewa moja Aneczka?” czy „Jak się miewa mój Jasiu?”.

Autor jest również psychiatrą dziecięcym. Przyznaje prenatalnemu dziecku od chwili poczęcia pełne kompetencje we wszystkich funkcjach, podkreślając równocześnie ich nierozłączność i ciągłość przez całe życie.

Tekst powstał w 1980 roku w języku niemieckim, następnie został przetłumaczony na języki słowacki i polski.

Książka ma mówić sama za siebie, a z Bożą pomocą osiągnie swój cel – zrozumienie ludzkiego żywota, pełnowartościowego od samego początku.

poleca Impuls Książka zawiera osiem rozdziałów, wstęp, przedmowę do wydania słowackiego, bibliografię oraz posłowie. „Przedmowa do wydania słowackiego” zawiera podziękowania Prof. Petera G. Fedora-Freybergha skierowane do Dr n. med., Vladimíra Krčméra, Dr n., Dr.h.c. mult.

Rozdział „Peter G. Fedor-Freybergh Boże Narodzenie 1980” stanowi swego rodzaju wstęp do niniejszej publikacji, napisany przez samego autora. „Czas przed...” dobitnie ukazuje, że okres prenatalny to jedna z faz rozwojowych na kontinuum życia jednostki, a narządy i układy powstają nie po to by pełnić określone funkcje, ale dlatego, że funkcje te już istnieją. Tytułowe „Spotkanie” matki i jej poczętego dziecka rozpoczyna się od stanu „wspólnej świadomości” by dalej stać się równoprawnym psychosomatycznym dialogiem. „Dialogiem” nającym swoje zalety i wady. Rozdział „Kobieta dobrej nadziei” ukazujący ciążę jako sytuację istotnych psychofizycznych zmian, stanowi swego rodzaju wstęp do rozdziału kolejnego – „Ciąże wysokiego ryzyka” – profilaktyka i leczenie. W rozdziale tym autor z całą stanowczością podkreśla, że rygorystyczne rozróżnianie chorób fizycznych i psychicznych to „metafizyczny nonsens”. Że ciąża nie jest chorobą, choć istnieje wiele niebezpieczeństw zwłaszcza natury psychofizycznej mogących negatywnie wpływać na poczęte dziecko i jego matkę. W celu ułatwienia diagnozy ewentualnych problemów psychospołecznych, autor proponuje zastosowanie stworzonej przez niego „Skali Samooceny Poziomu Frustracji” przeznaczonej dla kobiet w ciąży. Możemy się z nią zapoznać w rozdziale: „Model metodologiczny”. „Poród (jako) wstęp do nowego świata” to nic innego jak „dynamiczny proces, podczas którego zmianie podlega jedynie sytuacja ekologiczna dziecka”. Poród jako taki, nie jest też „żadnym urazem, ani koncepcją śmierci, choć może w niesprzyjających okolicznościach doprowadzić do urazu czy traumy”. W kolejnym rozdziale, „Czas po..”, autor podkreśla ogromną rolę jaką pełni matka w życiu noworodka. Wprowadza on określenie „socjalnej macicy” podkreślając w ten sposób ciągłość jej funkcji w okresie prenatalnym i postnatalnym.



http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/dziecko-prenatalne,1624.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Człowiek - technologia - media

Postautor: OWImpuls » 2014-11-20, 14:33

Obrazek

Ogonowska Agnieszka
Ptaszek Grzegorz

Człowiek - technologia - media
Konteksty kulturowe i psychologiczne

Sytuacja cywilizacyjna, w jakiej się znaleźliśmy, stwarza wiele szans zarówno edukacyjnych, jak i rozwojowych, ale przynosi także szereg zagrożeń. (…) Okazało się bowiem, że technologie rozwijają się w tempie przewyższającym nasze możliwości adaptacyjne czy poznawcze. Nie jest jeszcze pewne, czy uda nam się je przezwyciężyć, chociaż naukowcy pracują w swoich laboratoriach nad tym, aby nowe technologie udoskonalały naszą codzienną egzystencję.



Zgromadzone w niniejszym tomie artykuły w różnym stopniu koncentrują się na relacji człowieka z technologią i mediami, ukazują technologiczno-medialny wpływ na różne płaszczyzny funkcjonowania człowieka, zarówno w sferze psychologicznej, jak i społecznej, edukacyjnej czy kulturowej. Ich autorami są głównie psycholodzy, kulturoznawcy oraz pedagodzy, dzięki czemu otrzymujemy interdyscyplinarne i wieloaspektowe spojrzenie na omawianą problematykę.



Autorom artykułów zgromadzonych w tomie udało się ukazać niektóre z kluczowych związków człowieka z technologią i mediami. Mamy nadzieję, że problematyka ta stanie się źródłem inspiracji dla kolejnych debat i konferencji poświęconych tym zagadnieniom, właśnie w takim interdyscyplinarnym ujęciu, które daje szansę wielostronnego i wielokontekstowego ujęcia tematu. A właśnie tego wymagają nasze czasy, cywilizacja medialna, w której funkcjonujemy i jaką nadal współkreujemy.



http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/czlowiek-technologia-media,1625.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Edukacja małego dziecka. Tom 9

Postautor: OWImpuls » 2014-11-26, 14:40

Obrazek

Szuścik Urszula
Ogrodzka-Mazur Ewa
Gajdzica Anna


Edukacja małego dziecka. Tom 9
Szkoła – przemiany instytucji i jej funkcji


Tom 9 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Szkoła – przemiany instytucji i jej funkcji, kontynuuje zagadnienia dotyczące pracy pedagogicznej z dzieckiem w wieku wczesnoszkolnym i zarazem poszerza dotychczasowe rozważania o kwestie związane z postrzeganiem współczesnej szkoły jako środowiska służącego uczeniu się i poznawaniu świata.


impulPracę otwiera część zatytułowana Współczesna szkoła jako „kultura ucząca się”, w której zaprezentowano autorskie rozwiązania w zakresie organizowania środowiska uczenia się młodszych uczniów, a także ukazano zjawiska reprodukcji struktur społecznych czy blokowania potencjału twórczego dzieci. Autorzy poszczególnych tekstów podejmują ponadto próbę wskazania nowych strategii edukacyjnego działania, ze szczególnym uwzględnieniem refleksyjności i myślenia krytycznego wobec poszukiwania, tworzenia i zmiany zarówno w aktywności dziecka, jak i nauczyciela.


W kolejnej części – Uczeń w środowisku szkoły – motywy poznawania świata i uczenia się – nakreślono poznawcze i społeczno-emocjonalne konteksty uczenia się dzieci z klas I–III. Zwrócono także uwagę na problematykę autorytetu współczesnych uczniów, ich społeczną pozycję w grupie klasowej, samoocenę związaną z wyglądem oraz możliwości urzeczywistniania idei integracji i edukacji włączającej.


Trzecia część tomu, nosząca tytuł Konstruowanie wiedzy w szkole: dotychczasowe doświadczenia – typowe przejawy praktyki – propozycje rozwiązań, obejmuje opracowania skupiające się na kwestiach kształcenia dzieci utalentowanych w Polsce i za granicą (na przykładzie szkół kanadyjskich). Autorzy wskazują również na edukacyjne i wychowawcze aspekty różnych form aktywności uczniów – matematycznej, plastycznej i muzycznej. Ważnym wątkiem podjętym w artykułach zawartych w tej części jest problem edukacyjnych barier kreatywności młodszych uczniów, sprowadzających się najczęściej do niedostosowania metod i form kształcenia do ich potrzeb.


Tom zamyka część czwarta – Nauczyciel w środowisku szkoły – nabywanie wiedzy i doświadczenie pedagogiczne – będąca prezentacją wyników badań prowadzonych wśród nauczycieli i studentów kierunków pedagogicznych. Zamieszczone w niej opracowania skupiają się głównie na kwestiach dotyczących kompetencji diagnostycznych współczesnych nauczycieli oraz ich przygotowania do pracy z uczniem sześcioletnim w środowisku szkoły miejskiej i wiejskiej.

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/edukacja-malego-dziecka-tom-9,1630.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Niewidzialne środowisko

Postautor: OWImpuls » 2014-12-22, 12:29

Obrazek


Witkowski Lech


Niewidzialne środowisko
Pedagogika kompletna Heleny Radlińskiej jako krytyczna ekologia umysłu, idei i wychowania. O miejscu pedagogiki w przełomie dwoistości w humanistyce



O CZYM JEST TA KSIĄŻKA? KRÓTKA TEZA NA OTWARCIE


Książka ta jest programem dla pedagogiki w Polsce, uzasadnieniem tego programu i serią prób jego realizacji na tle tradycji pedagogiki społecznej i stanu współczesnej humanistyki. Jest też zaproszeniem, by o tym wszystkim zacząć naprawdę na serio rozmawiać. To wyznanie jest złożone tu bardziej jako wyzwanie i zobowiązanie, niż roszczenie, mimo że nie stroniłem od krytyk i wysiłku niezakończonego samokształcenia i relacji z efektów badań.

Jest to druga odsłona zaproszenia do dyskusji, po tomie autora "Przełom dwoistości w pedagogice polskiej", (L. Witkowski, 2013), wydobywająca na światło dzienne niezwykły fenomen polskiej międzywojennej pedagogiki, reprezentowanej przez Wielkie Pokolenie postaci urodzonych w latach 70./80. XIX wieku, które tworzyło zręby odrodzonej państwowości polskiej lat 1918-1939, a którego rola i znaczenie zostały de facto zdławione w PRL. Obecnie skupia uwagę autora wybitne dokonanie Heleny Radlińskiej, widziane zarówno przez pryzmat zjawisk jej czasu twórczego - w tym tych, których nie była świadoma - jak i z perspektywy znacznie późniejszej w humanistyce, wręcz najnowszej. Radlińska jest czytana jako pedagog "kompletny", intuicyjnie wyczuwający wiele z tropów myślowych dopiero przebijających się w latach 20. po 40. na świecie, jak myślenie cybernetyczne, rozumienie ekologiczne, społeczne o kulturze i kulturowe o zjawiskach społecznych czy "komunitaryzm". Splecione, szersze konteksty historyczne i porównawcze analizy pozwalają lepiej rozumieć to, co się w owym czasie twórczym działo. Pokazuję, że dokonanie to było i jest światowego formatu, a jego idee, związane z "przełomem dwoistości" znacznie bardziej fundamentalne i uniwersalne niż tylko reprezentujące wąsko kojarzony "punkt widzenia pedagogiki społecznej" czy filozofię wychowania. Mamy tu program dla całej pedagogiki, dramatycznie aktualny i potrzebny, jak ośmielam się sądzić, śledząc stan dyskursu pedagogicznego w jego rozmaitych odsłonach i zakresach. Wiem, że narażę się tu części zainteresowanych.

Książka jest też kolejną próbą uwolnienia myśli pedagogicznej w Polsce od gorsetu PRL-u, w tym od spłyceń, wypaczeń, zaniechań i marginalizacji, który ustanowiły w pedagogice własne wzorce i ideały twórcze, oraz autorytety, które dużą część wysiłku pokolenia Radlińskiej przemilczały, niedoczytały, zastąpiły spłyceniami rozmaitej proweniencji, a to marksistowskiej, a to katolickiej, a to szatkującej myślenie pedagogiczne na kawałki niezdolne do troski o pełnię i głębię odpowiedzialności specjalistycznej. Jest to książka historyczna i teoretyczna zarazem, w której współczesność i przeszłość, a także pedagogika i inne obszary myśli humanistycznej czy społecznej uwikłane są w sploty dla jej autora nie do rozcięcia, jako żywiące się sobą.

Wysiłek rekonstrukcyjny i analityczny idzie tu w parze z próbą budowania całościowego horyzontu dla sytuowania aktualnego dyskursu pedagogiki społecznej (w tym i teorii pracy socjalnej), gdzie część tego horyzontu obejmuje perspektywę historyczną, wpisywania się w rozumienie tradycji i jej przetwarzanie i przyswajanie nadal nowocześnie brzmiących akcentów. Druga, nie mniej istotna część tego wysiłku poszerzania horyzontu zwrócona jest w stronę otwierania dostępu do najnowszych narracji czy części dyskursu humanistyki zbyt słabo kojarzonego jako zaplecze, podłoże dla poszerzania perspektywy i pogłębiania narzędzi interpretacyjnych pedagogiki społecznej w świetle działania impulsów z innych obszarów, jak teoria komunikacji, cybernetyka czy ekologia jako paradygmat humanistyczny.



Jest to jednocześnie głos w sporze o jakość uprawiania nauki w humanistyce w Polsce, rzucający wyzwanie dużej części środowisk pedagogicznych, stanowiąc zarazem wezwanie do nowego pokolenia badaczy o sięgnięcie po najlepsze wzory z przeszłości. Chodzi o nową formację w zakresie samokształcenia i badań, odzyskującą żywy potencjał tradycji, dla istotnej rewitalizacji dyskursu pedagogicznego i jego reintegracji z zasadniczymi dokonaniami humanistyki, które z różnych powodów acz niesłusznie ciągle znajdują się poza kategorialnym i analitycznym oprzyrządowaniem pedagogiki. Jest to więc zaproszenie głównie dla doktorantów i badaczy na poziomie postdoktorskim, chcących uzyskać nowe impulsy do programowania własnej pracy samokształceniowej i badawczej.

W tomie ukryte są przynajmniej dwie książki, których racje, przykłady i argumentacje splatają się w całość jednej postawy humanistycznej. Jak integralnej i jak aktualnej? - rozstrzygnie wnikliwy Czytelnik. Jedna sfera treści dotyczy tego, z czym do czytania Radlińskiej podchodzę. Druga jest ukazaniem tego, z czym z jej lektur wychodzę. Tego splotu nie umiałem rozwikłać. A nawet miałem poczucie, że nie należy tego robić. Mam nadzieję, że nawet niezgoda z tą książką przyniesie zainteresowanym pożytek twórczy i nowe impulsy do rozwoju pedagogiki i jej świadomości historycznej i teoretycznej.

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Edukacyjne problemy współczesności

Postautor: OWImpuls » 2014-12-22, 13:08

Obrazek

Szymański J. Mirosław


Edukacyjne problemy współczesności

Zmieniająca się nieustannie struktura i sposób funkcjonowania społeczeństwa narzuciły nowy podział ról oraz konieczności i obowiązki; jednym z nich jest imperatyw całożyciowego uczenia, łączącego edukację formalną (sygnowaną kolejnymi zdobytymi świadectwami i zaświadczeniami) i nieformalną (polegającą prostym uczestnictwie w codziennym życiu). Nakaz (by nie rzec: przymus) nieustającej edukacji narzuca określony styl życia, daleki od mieszczańskiego spokoju naszych przodków. Paradoksalnie, nadążanie za wymogami naszych czasów staje się źródłem frustracji, w chwili, gdy życie, jakie w zamian otrzymujemy, nie odpowiada oczekiwaniom, wiązanym np. z poziomem uzyskanej edukacji – pozostaje to w sprzeczności z głoszonymi od wieków prawdami, zgodnie z którym jedynie społeczeństwo oświecone to społeczeństwo szczęśliwe; współczesny wyścig kompetencji i rodzące się na tym tle dramaty zdają się temu zaprzeczać. Książka Mirosława Szymańskiego to owoc długich lat namysłu nad wskazaną problematyką, podpartych imponującą bogactwem bibliografią; jest to zarazem publikacja, której geneza (teksty rozsiane w przeciągu wielu lat) wymusza niejako ewolucję: na marginesie lektury otrzymujemy więc ogląd ewolucji, jaka zachodzi we współczesnej oświacie oraz – choć w niewielkim stopniu – w poglądach samego Autora.



Przekazując Czytelnikom tę publikację, chciałbym wyrazić nadzieję, że przedstawione w niej rozważania pobudzą dalszą dyskusję na temat problemów edukacyjnych w naszym kraju i skłonią do opracowywania nowych projektów reform w oświacie. Te zmiany reformatorskie, które podjęto w szkolnictwie w ciągu dwudziestu pięciu lat III RP, mimo pozorów stwarzanych przez zmiany strukturalne (np. utworzenie gimnazjum), w małym tylko stopniu zaspokajają istniejące potrzeby. Można twierdzić wręcz, że prawdziwa reforma polskiej edukacji jest dopiero przed nami. I tylko ona może być właściwą odpowiedzią na wyzwania edukacyjne XXI wieku.

Mirosław J. Szymański

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Współczesna filozofia edukacji

Postautor: OWImpuls » 2014-12-30, 09:26

Obrazek

Murzyn Andrzej

Współczesna filozofia edukacji
Kluczowe kwestie

Celem niniejszej książki jest wprowadzenie czytelnika w kluczowe zagadnienia edukacyjne XXI wieku, zainspirowanie go do refleksji nad rolą pedagoga i nauczyciela na płaszczyźnie wyjaśniania dzieciom, uczącej się młodzieży oraz wszystkim osobom zainteresowanym nieustannym dokształcaniem się coraz bardziej złożonych problemów współczesnego świata. Autorowi chodzi przede wszystkim o to, aby zaproponowana struktura i układ zależności między poszczególnymi zagadnieniami stały się dla odbiorcy czymś znacznie więcej niż kolejnym paradygmatem, który należy po prostu przyswoić i w odpowiednim momencie odtworzyć. Chciałby, aby grono osób, dla których kryterium problemowe stanowi drogowskaz zarówno w teorii, jak i w praktyce edukacyjnej, było jak największe.


W związku z tym, że książka jest znacznym poszerzeniem monografii, która ukazała się w 2001 roku, autor wykorzystał w niej część pierwotnej publikacji. Uczynił to świadomie, ponieważ uważa, że pewne kwestie są nadal aktualne, a potwierdzeniem tego są tezy i badania innych badaczy, na których dotychczas się nie powoływał i którzy występują w niniejszym podręczniku. Chciałby także z pełną świadomością podkreślić, że wiele poruszonych tutaj wątków będzie stale powracać i tym samym znajdą się w kolejnych częściach opracowania. Trudno na przykład wyobrazić sobie dyskusję nad zagadnieniem indoktrynacji w edukacji i kulturze bez uwzględnienia niektórych aspektów edukacji twórczej, refleksji nad stanem współczesnej kultury czy problemami globalizacji. To samo dotyczy na przykład dyskusji nad edukacją do demokracji i społeczeństwa obywatelskiego, która moim zdaniem nie ma sensu bez odniesienia się do podstawowych założeń personalizmu.





Polecamy wyjątkową serię 11 autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce autorstwa prof. Czesława Kupisiewicza, prof. Ewy Wysockiej, prof. Mirosława J. Szymańskiego, Jolanty Szempruch, prof. Bronisława Siemienieckiego, prof. Bogusława Śliwerskiego i innych:

1. Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości

2. Dydaktyka. Podręcznik akademicki

3. Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Podręcznik akademicki

4. Socjologia edukacji. Podręcznik akademicki

5. Pedeutologia. Studium teoretyczno - pragmatyczne

6. Diagnostyka pedagogiczna - nowe obszary i rozwiązania metodologiczne

7. Pedagogika kognitywistyczna
8. Pedagogika porównawcza

9. Pedagogika resocjalizacyjna

10. Współczesna filozofia edukacji
11. Pedagogika społeczna


Przy zakupie całej serii wydawniczej promocyjna cena: 340 zł ! Kupując całą serię jedynastu książek otrzymujesz rabat 25%!




Seria autorskich podręczników akade­mickich do pedagogiki jest kolejnym do­pełnieniem polskiej literatury przedmiotu o nowe IMPULSY i spojrzenie na przed­miot jej naukowych badań, najbardziej palące dla praktyki problemy eduka­cyjne, opiekuńcze i wychowawcze oraz klasyczne lub/i nieznane jeszcze sposoby podejścia do ich rozwiązywania. W pono- woczesnej dobie naukowa wiedza rozwi­ja się z nieprawdopodobną dynamiką, intensywnością i częstotliwością, toteż coraz trudniej jest adeptom tej profesji odnaleźć się w jej labiryncie. Autorzy serii wydawniczej jednak zarówno potwier­dzają aktualność przekazywanej nam wiedzy, jak i wychodzą w przyszłość z tym, co warte jest zatrzymania, reflek­sji czy dalszych badań. Właśnie dlatego nadałem tej serii tytuł: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE, bo każdy z auto­rów, pracując nad zakresem tematycz­nym własnej subdyscypliny naukowej, łączy w akademickim i podręczniko­wym zarazem przekazie teraźniejszość z przyszłością, która na naszych oczach i tak staje się już przeszłością.

Czytelnikom podręczników nie tylko ży­czę miłej lektury, ale i zachęcam do wspól­nej debaty, krytyki i recenzji, które nam wszystkim pomogą w doskonaleniu włas­nej twórczości.

prof. dr hab. Bogusław Śliwerski

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Pedagogika społeczna

Postautor: OWImpuls » 2014-12-30, 11:02

Obrazek

Cichosz Mariusz

Pedagogika społeczna
Zarys problematyki

Pedagogika społeczna jako jedna z subdyscyplin pedagogicznych uprawianych w Polsce liczy już przeszło sto lat, w czasie których znacząco się zmieniała. W jej historii możemy wskazać na okres kształtowania się i wyodrębniania z innych nauk społecznych oraz istnienia warunkowanego określonymi przemianami społeczno-politycznymi, co generowało specyficzne drogi i etapy jej rozwoju. To czas jej twórców i przedstawicieli – osób podejmujących badania naukowe, ale także realizujących specyficzną praktykę wychowawczą. Rozwój instytucjonalny pedagogiki społecznej jest więc bardzo wyraźny, ale także zróżnicowany, bo choć zachowuje ona cały czas swoją określoną ontologiczną i epistemologiczną tożsamość, to jednocześnie na jej gruncie pojawiają się różnorodne nowe rozwiązania.


Niniejsze opracowanie poświęcone charakterystyce pedagogiki społecznej, problematyce jej rozwoju, prezentacji poglądów jej twórców i głównych przedstawicieli, a także wypracowanych na jej gruncie koncepcji, wpisuje się w istniejące już w tym względzie badania i prowadzone analizy.



Polecamy wyjątkową serię 11 autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce autorstwa prof. Czesława Kupisiewicza, prof. Ewy Wysockiej, prof. Mirosława J. Szymańskiego, Jolanty Szempruch, prof. Bronisława Siemienieckiego, prof. Bogusława Śliwerskiego i innych:

1. Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości

2. Dydaktyka. Podręcznik akademicki

3. Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Podręcznik akademicki

4. Socjologia edukacji. Podręcznik akademicki

5. Pedeutologia. Studium teoretyczno - pragmatyczne

6. Diagnostyka pedagogiczna – nowe obszary i rozwiązania metodologiczne

7. Pedagogika kognitywistyczna

8. Pedagogika porównawcza

9. Pedagogika resocjalizacyjna

10. Współczesna filozofia edukacji

11. Pedagogika społeczna




Przy zakupie całej serii wydawniczej promocyjna cena: 340 zł ! Kupując całą serię jedenastu książek otrzymujesz rabat 25%!




Seria autorskich podręczników akade­mickich do pedagogiki jest kolejnym do­pełnieniem polskiej literatury przedmiotu o nowe IMPULSY i spojrzenie na przed­miot jej naukowych badań, najbardziej palące dla praktyki problemy eduka­cyjne, opiekuńcze i wychowawcze oraz klasyczne lub/i nieznane jeszcze sposoby podejścia do ich rozwiązywania. W pono- woczesnej dobie naukowa wiedza rozwi­ja się z nieprawdopodobną dynamiką, intensywnością i częstotliwością, toteż coraz trudniej jest adeptom tej profesji odnaleźć się w jej labiryncie. Autorzy serii wydawniczej jednak zarówno potwier­dzają aktualność przekazywanej nam wiedzy, jak i wychodzą w przyszłość z tym, co warte jest zatrzymania, reflek­sji czy dalszych badań. Właśnie dlatego nadałem tej serii tytuł: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE, bo każdy z auto­rów, pracując nad zakresem tematycz­nym własnej subdyscypliny naukowej, łączy w akademickim i podręczniko­wym zarazem przekazie teraźniejszość z przyszłością, która na naszych oczach i tak staje się już przeszłością.

Czytelnikom podręczników nie tylko ży­czę miłej lektury, ale i zachęcam do wspól­nej debaty, krytyki i recenzji, które nam wszystkim pomogą w doskonaleniu włas­nej twórczości.

prof. dr hab. Bogusław Śliwerski

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Śmiech w edukacji

Postautor: OWImpuls » 2015-01-27, 14:47

Obrazek

Grzybowski Przemysław Paweł

Śmiech w edukacji
Od szkolnej wspólnoty śmiechu po edukację międzykulturową

Śmiech w edukacji. Od szkolnej wspólnoty śmiechu po edukację międzykulturową to najobszerniejsza w Polsce monografia na temat śmiechu, uśmiechu, komizmu, humoru, wyśmiewania i poczucia humoru w edukacji. Zawiera charakterystykę tych zjawisk w perspektywie historycznej i porównawczej; rekonstrukcje polskich i zagranicznych badań oraz koncepcji naukowych na temat śmiechu w szkole; propozycje wykorzystania zabawnych lektur i innych materiałów na zajęciach, w domu, w grupach rówieśniczych itp.; liczne przykłady związanych ze szkołą dowcipów, kawałów, przezwisk, humoru z prac i zeszytów.

poleca ImpulsAutor zwraca szczególną uwagę na śmiech jako czynnik poprawy atmosfery w klasie szkolnej i relacji nauczycieluczeń, środek służący do uzyskania wysokiej jakości życia w sferze publicznej oraz budowania wspólnot śmiechu na zasadzie edukacji międzypokoleniowej. Część analityczną uzupełnia obszerny przewodnik bibliograficzny na temat śmiechu zawierający źródła w kilku językach.

Książka przeznaczona jest dla osób zainteresowanych śmiechem w różnych kontekstach oraz wykorzystujących śmiech w praktyce edukacyjnej i codziennych relacjach w szkole, rodzinie, pracy zawodowej itp. Z pewnością zainteresuje badaczy zjawisk społecznych; nauczycieli; rodziców; studentów pedagogiki, psychologii, medycyny i nauk o zdrowiu; animatorów świetlic i kół zainteresowań; a także pracowników socjalnych; członków organizacji pozarządowych; wolontariuszy; lekarzy; pielęgniarki; terapeutów itp.


To opracowanie niezbędne dla piszących prace dyplomowe na temat śmiechu oraz zajmujących się edukacją międzykulturową - nie tylko w szkole.

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/smiech-w-edukacji,1572.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Wierszopełki

Postautor: OWImpuls » 2015-01-29, 15:11

Obrazek

Chioma Dorota

Wierszopełki
Zbiór wierszyków dla milusińskich na jesień i zimę


Oficyna Wydawnicza „Impuls” stawia na najmłodszych! Po tyleż niespodziewanym, co i niekwestionowanym sukcesie Gadającej blachy przyszedł czas na Wierszopełki Doroty Chiomy, opatrzonej bajecznymi ilustracjami Beaty Mostowskiej. Wierszopełki, czyli Zbiór wierszyków dla milusińskich na jesień i zimę zachwycają od początku do końca: od zabawnego i pełnego uroku tytułu (dla kogo jeszcze „wierszopełki” to przynajmniej „koszałki-opałki”?), aż po Bajkowy sen – wierszowaną bajeczkę wieńczącą całość. Dwanaście wierszyków – dwanaście bajeczek – układa się w spójną całość, opowiadającą o codziennym życiu przedszkolaka: o porannym wstawaniu, o myciu ząbków, o pani z przedszkola, o jesiennych harcach i Gwiazdkowej radości. Wielkim atutem książeczki jest jej język: prosty, przejrzysty, dostosowany do możliwości małego czytelnika. Ze swej strony możemy jedynie pogratulować Autorce znakomitego debiutu i – z niecierpliwością wyglądać następnej książeczki.

Obrazek

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

(Anty)edukacja wczesnoszkolna

Postautor: OWImpuls » 2015-01-29, 15:18

Obrazek

Klus-Stańska Dorota

(Anty)edukacja wczesnoszkolna

Doświadczenia gromadzone przez dziecko podczas różnorodnych interakcji z otoczeniem mogą przyczyniać się do intensywnego rozwoju, mogą mieć mierne skutki rozwojowe lub spowalniać, wygaszać czy zaburzać rozwój jednostki.

Również oddziaływania szkoły, w zależności od ich przebiegu i jakości, wspierają potencjał dziecka lub – przeciwnie – blokują go, ignorują, a może się nawet zdarzyć, że wyniszczają. Niniejsza książka, będąca efektem pracy kilku nastu Autorów zajmujących się badawczo pierwszymi lata mi instytucjonalnej edukacji najmłodszych, od słania te mechanizmy i cechy polskiej szkoły, które okazują się czynnikami hamującymi rozwój dzieci, ciekawość poznawczą i motywację do uczenia się. Rozpoznanie tych czynników jest podstawowym warunkiem zainicjowania sensownej zmiany edukacyjnej. [...]



Tom składa się z szesnastu tekstów należących do trzech obszarów tematycznych: (1) zagadnienia związane z polityką oświatową i działaniem rynku w obszarze wczesnej edukacji, (2) problematyka konstruowania tożsamości młodszych uczniów, (3) tworząca się w ich umysłach wiedza. Celem pracy Autorów jest refleksyjno-krytyczna rekonstrukcja założeń i skutków edukacji wczesnoszkolnej w polskim systemie oświatowym od etapu przygotowania dziecka do szkoły w placówkach przed szkolnych po przez przejście do systemu szkolnego i przez cały okres kształcenia w klasach początkowych w postaci tak zwanej integracji treści.



polecamy Impuls



Seria Palące Problemy Edukacji i Pedagogiki:

1. Fabryki dyplomów czy universitas?

2. Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej

3. Człowiek z niepełnosprawnością w rezerwacie przestrzeni publicznej

4. Patriotyzm i nacjonalizm. Ku jakiej tożsamości kulturowej?

5. (Anty)pedagogika wczesnoszkolna



Kilka słów o serii "Palące Problemy Edukacji i Pedagogiki":

Należy pamiętać, że jeśli chce się rozwiązać problem, to trzeba go nazwać. Reakcja na te problemy, a nawet antycypacja powinna być szybka. Najlepiej gdy jest rekcją nie na proces, lecz na jego symptom. To jest czas optymalnego reagowania. Seria wpisuje się właśnie w tę wersję prakseologii. Uwzględnia problemy edukacji i pedagogiki, choć związane są one ze sobą: pierwsze nawiązują do praktyki społecznej, drugie – do kwestii teoretycznych nurtujących naukę o wychowaniu.

Nasza seria, ukazująca się pod patronatem KNP PAN, to książki akademickie (studia, monografie), których intencją jest „dopełnianie” i uaktualnianie podręczników. „Wsadzamy kij w mrowisko”, wywołujemy dyskusje, prowokujemy, próbujemy zaangażować czytelników w zmianę, docieramy nie tylko do akademików, ale również do szerszej sfery publicznej. Podejmując aktualne, palące, gorące problemy edukacji i pedagogiki zakładamy, iż seria stanowić będzie punkt wyjścia dyskusji, a także zachętę do nowych badań.

Maria Dudzikowa, Henryka Kwiatkowska





Z Wprowadzenia:



Pozór, pozorowanie, działania pozorne – to pojęcia zakorzenione w języku publicystów i badaczy zjawisk społecznych. Niekiedy odnosi się wrażenie, że funkcjonują one w sferze publicznej jako klisze pojęciowe i być może dlatego coraz rzadziej, jeśli w ogóle, zastanawiamy się nad ich sensem, treścią, pierwotnym desygnatem, co niewątpliwie odbija się na poziomie analizy i interpretacji przywoływanego przez danego autora zjawiska. […]



Palące problemy są pilne do zidentyfikowania. Brak reakcji, odroczenie jej czy zaniechanie wyrządza szkody daleko idące w skutkach. Do szczególnie palących problemów wartych głębszych analiz, aniżeli tylko odnotowywanie ich przez badaczy czy publicystów, należą niewątpliwie działania pozorne w edukacji, które nadal są obecne mimo transformacji ustrojowej w naszym kraju. Podejmujący te kwestie w zamieszczonych w tomie tekstach autorzy to zarówno znani teoretycy, jak i dydaktycy akademiccy (nie tylko pedagodzy, ale także poloniści, kulturoznawca, fizyk) i nauczyciele. Tom nasz może także zainteresować nauczycieli praktyków i działaczy oświatowych różnego szczebla, a także publicystów wypowiadających się w kwestiach edukacji.



Można się spodziewać, że w wyniku lektury Czytelnik zechce stworzyć własną listę problemów, na które będzie szukał odpowiedzi, czy to w teoriach i badaniach empirycznych, czy to we własnej praktyce i codziennym życiu.



Wstęp:

Należy też zwrócić uwagę na to, że publikacja, przyjmując za punkt filozoficzne, socjologiczne i psychologiczne ujęcia problemu włącza pedagogikę w szeroki nurt dyskursu nad edukacją wraz z obecnymi w naszym życiu działaniami pozornymi. Ze względu na problematykę i sposób jej ujęcia, a także cele wpisuje się ona w rozwijane z dobrym skutkiem w pedagogice polskiej i zagranicznej krytyczne, emancypacyjne podejście do edukacji, zorientowane na zrozumienie niejawnych manipulacji. (Prof. dr hab. Stefan Mieszalski)

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/-anty-edukacja-wczesnoszkolna,1639.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Edukacja (w) polityce. Polityka (w) edukacji

Postautor: OWImpuls » 2015-02-03, 12:25

Obrazek

Śliwerski Bogusław

Edukacja (w) polityce. Polityka (w) edukacji
Inspiracje do badan polityki oświatowej

poleca ImpulsProfesor Bogusław Śliwerski współtworzy elitę współczesnej nauki polskiej, toteż każda z jego książek jest wydarzeniem na skalę kraju. Na drugą połowę stycznia przewidziano datę premiery Edukacji (w) polityce. Polityki (w) edukacji, książki w dorobku Profesora wyjątkowej, gdyż obarczonej dużą dozą krytycyzmu i potrzebą demaskacji polityki oświatowej w Polsce minionego ćwierćwiecza. Postawa ta jest także (lub może: przede wszystkim) wynikiem rozczarowania, jakie towarzyszy wszystkim tym, którzy brali czynny udział w wydarzeniach przed i po 1989 r. Edukacja w polityce. jest więc rozprawą z polityką edukacyjną III RP, bezwzględnie niszczącą wszystko to, w co wierzyła Solidarność z 1989 r. W obserwacji i ocenie profesora Śliwerskiego współczesne władze łamią demokratyczne reguły praworządności, czyniąc z edukacji jedno więcej pole politycznych rozgrywek i podejrzanych eksperymentów. Blisko siedmiuset stronicowa analiza stanu współczesnego jest w ujęciu Śliwerskiego nie tylko krytyką polityki rządów (co samo w sobie miałoby znaczenie wyłącznie destrukcyjne), lecz także, poprzez wskazanie palcem, wołaniem o opamiętanie. Być może to sygnał nadciągających zmian.



z recenzji Prof. dr hab. Zbyszko Melosik:


To interdyscyplinarne, nie zawaham się stwierdzić, fundamentalne dzieło, stanowi nie tylko pełne treści kompendium wiedzy, ale także interdyscyplinarne studium wzajemnych relacji tego, co polityczne i tego co edukacyjne. Bogusław Śliwerski pokazuje w jaki sposób polityka wkracza inwazyjnie, zwykle za pomocą „prawodawczego cięcia” w życie oświatowe, modyfikując, odwracając, zmuszając i selekcjonując. Książka profesora Bogusław Śliwerskiego stanowi nie tylko znakomite interdyscyplinarne kompendium wiedzy z najnowszej historii Polski, w którym analizy socjologiczne, pedagogiczne i psychologiczne splatają się z rozważaniami o charakterze filozoficznym, a także – w oczywisty sposób – politologicznym.

Nie ulega dla mnie żadnych wątpliwości, że najnowsza książka Bogusława Śliwerskiego stanowi ważny wkład do rozwoju współczesnych polskich nauk o edukacji (w tym kontekście zadziwia wręcz fenomenalna erudycja Autora i jego wiedza). [...]





Polecamy wyjątkową serię 12 autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce autorstwa prof. Czesława Kupisiewicza, prof. Ewy Wysockiej, prof. Mirosława J. Szymańskiego, Jolanty Szempruch, prof. Bronisława Siemienieckiego, prof. Bogusława Śliwerskiego i innych:

1. Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości

2. Dydaktyka. Podręcznik akademicki

3. Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Podręcznik akademicki

4. Socjologia edukacji. Podręcznik akademicki

5. Pedeutologia. Studium teoretyczno - pragmatyczne

6. Diagnostyka pedagogiczna – nowe obszary i rozwiązania metodologiczne

7. Pedagogika kognitywistyczna

8. Pedagogika porównawcza

9. Pedagogika resocjalizacyjna

10. Współczesna filozofia edukacji

11. Pedagogika społeczna

12. Edukacja (w) polityce. Polityka (w) edukacji (opis książki)

Kupując całą serię dwunastu książek otrzymujesz rabat 25%!




Seria autorskich podręczników akade­mickich do pedagogiki jest kolejnym do­pełnieniem polskiej literatury przedmiotu o nowe IMPULSY i spojrzenie na przed­miot jej naukowych badań, najbardziej palące dla praktyki problemy eduka­cyjne, opiekuńcze i wychowawcze oraz klasyczne lub/i nieznane jeszcze sposoby podejścia do ich rozwiązywania. W pono- woczesnej dobie naukowa wiedza rozwi­ja się z nieprawdopodobną dynamiką, intensywnością i częstotliwością, toteż coraz trudniej jest adeptom tej profesji odnaleźć się w jej labiryncie. Autorzy serii wydawniczej jednak zarówno potwier­dzają aktualność przekazywanej nam wiedzy, jak i wychodzą w przyszłość z tym, co warte jest zatrzymania, reflek­sji czy dalszych badań. Właśnie dlatego nadałem tej serii tytuł: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE, bo każdy z auto­rów, pracując nad zakresem tematycz­nym własnej subdyscypliny naukowej, łączy w akademickim i podręczniko­wym zarazem przekazie teraźniejszość z przyszłością, która na naszych oczach i tak staje się już przeszłością.

Czytelnikom podręczników nie tylko ży­czę miłej lektury, ale i zachęcam do wspól­nej debaty, krytyki i recenzji, które nam wszystkim pomogą w doskonaleniu włas­nej twórczości.

prof. dr hab. Bogusław Śliwerski

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/edu ... ,1643.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Współczesne społeczeństwo w wirtualnej rzeczywistości

Postautor: OWImpuls » 2015-02-13, 10:36

Obrazek

Współczesne społeczeństwo w wirtualnej rzeczywistości – wielość szans i dylematów

Walancik Marek
Dacko-Pikiewicz Zdzisława


Mamy nadzieję, że publikacja będzie nie tylko interesująca, ale będzie także zachęcać do dalszych pogłębionych dyskusji, jak również podejmowania działań profilaktycznych dotyczących wirtualnej rzeczywistości i społeczeństwa wirtualnego oraz wynikających z tego połączenia szans i zagrożeń.

W ujęciu Wojciecha Burszty sens wspólnot wirtualnych w przeciwieństwie do wspólnot tradycyjnych opiera się na koegzystencji „zawsze nieobecnych z zawsze obecnymi” […]. Zatem nie dziwi fakt, że trwają i zapewne będą trwały dyskusje naukowe dotyczące problematyki udziału współczesnego społeczeństwa w wirtualnej rzeczywistości ze zwróceniem uwagi na szanse/możliwości, jakie daje ten udział w wirtualnej rzeczywistości, a także na różnorakie dylematy/trudności w dokonywanym wyborze. Charakter nieustannych dyskusji jedynie podkreśla społeczną wagę problemu. Ważne jest umiejętne korzystanie z bogatej i interesującej oferty oraz stale rosnących możliwości internetu, tak aby nie zatracić się w rzeczywistości wirtualnej i pozostać świadomym użytkownikiem. […]


Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, składa się z trzech części. Tytuł pierwszej brzmi Współczesny człowiek w wirtualnej rzeczywistości, drugiej – Życie publiczne w wirtualnej rzeczywistości, a trzecią zatytułowano Wirtualna rzeczywistość miejscem bez barier.


W pierwszej części autorzy stawiają dwa istotne pytania: Jaki będzie wpływ nowoczesnych technologii na rzeczywistość realną? Jak będzie się zmieniała rzeczywistość wirtualna pod wpływem nowoczesnych technologii? Granica rozwoju nie jest znana, a zmiany, które zaszły w ostatnim trzydziestoleciu w dziedzinie technologii informacyjnych, przybrały niespotykaną dotąd skalę. Jesteśmy w okresie przejściowym, a może początkowym, niewykrystalizowanej rzeczywistości.


Internet zmienił i ciagle zmienia naszą rzeczywistość. Można odnieść wrażenie, że więcej uwagi poświęcamy znaczeniu Internetu dla jednostki, tymczasem jego udział i wpływ na sposób funkcjonowaia różnego rodzaju instytucji państwowych, społecznych, korporacji czy organizacji jest równie znaczący (Batorski, Olechnicki, 2007, s. 11). Jak pisze William Hague (2011),


Internet dał nam także przejrzystość życia publicznego i pozwala obywatelom na rozliczanie rządów. Dla niektórych ludzi wykorzystanie tych możliwości jest wyjątkowo ważne. Arabska wiosna pokazała, jak możliwość dzielenia się pomysłami poprzez Internet pozwala na niewyobrażalne wcześniej zmiany i pomaga zwykłym obywatelom sprzeciwić się reżimom oraz pokazać ich brutalność reszcie świata.


Na co dzień cyberprzestrzeń pozwala obywatelom na uczestnictwo w reagowaniu na powstałe zagrożenia niemilitarne (katastrofy naturalne, techniczne, epidemie i inne), na uczestnictwo w sytuacjach kryzysowych. Daje możliwości oddziaływań eksperckich (przełamuje monopol dotychczasowych ekspertów) (Juza, 2007, s. 53–55) w zakresie np. profilaktyki, zapobiegania, prewencji, realizacji podstawowych powinności administracyjnych wobec państwa i innych. Zagadnienia te ukazano w części drugiej.


Rozwój technologiczny i cyberprzestrzeń sprawiają, że współczesne możliwości w korzystaniu z różnych form uczestnictwa w życiu społecznym stają się coraz większe. Autorzy artykułów zamieszczonych w części trzeciej poruszają bardzo istotną problematykę udziału w rzeczywistości wirtualnej oraz jego wpływu na dobrostan psychiczny, społeczny, fizyczny, materialny seniorów i osób z dysfunkcjami. Jak zmienia się wizerunek tych grup społecznych dzięki uczestnictwu w cyberprzestrzeni? Starając się znaleźć odpowiedź na to pytanie, poszczególni autorzy prezentują rozważania teoretyczne i analizę wyników dociekań empirycznych.


Fragment Wprowadzenia

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/wsp ... ,1647.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Uczeń (nie) biega i (nie) krzyczy

Postautor: OWImpuls » 2015-02-13, 11:03

Obrazek

Babicka-Wirkus Anna


Uczeń (nie) biega i (nie) krzyczy

Nie bez powodu Anna Babicka-Wirkus za swą dysertację Respektowanie prawa do autoekspresji a rytuały oporu gimnazjalistów otrzymała w 2013 r. Nagrodę Rzecznika Praw Dziecka za najlepszą rozprawę doktorską badającą zagadnienia praw dziecka. Tytułowa kategoria rytuału, stanowiąca zaraz oś konstrukcyjną i myślową najnowszej książki badaczki – Uczeń (nie) biega i (nie) krzyczy – niezwykle rzadko pojawia się pedagogicznej literaturze przedmiotu, kojarząc się raczej z antropologią czy, szerzej, z kulturoznawstwem w ogóle. Tymczasem to właśnie w jednej z najsilniej uregulowanych instytucji, jaką bez wątpienia jest szkoła, Babicka-Wirkus dostrzega znakomite pole dla wszelkich form autoekspresji oraz oporu. Opór nie zaistnieje bez zakazu, szkoła zbyt (jeśli można ten przymiotnik stopniować) demokratyczna nigdy nie wychowa krytycznej indywidualności, nie wykrzesa nonkonformizmu z uśpionych umysłów. Babicka-Wirkus upomina się w swej książce o rozszerzenie i uzupełnienie spojrzenia na szkołę: już nie tylko jako na utrwalony w stereotypach ponury moloch, rodem z pamiętnej piosenki Pink Floyd, lecz także jako na kuźnię przyszłych rewolucjonistów, indywidualności, które będą w stanie zmienić zastany porządek i dopasować go do nowych potrzeb.



z recenzji:

Książka Uczeń (nie) biega i (nie) krzyczy. Rytuały oporu jako przejaw autoekspresji młodzieży jest solidnym, erudycyjnym, akademickim oraz bardzo dobrze ugruntowanym teoretycznie i empirycznie studium na temat bierności i aktywności, zniewolenia i wolności ucznia. Odsłania szkolne mechanizmy braku czy ograniczania praw uczniów do autoekspresji. Pokazuje uczniowskie rytuały oporu, a także powoli rodzące się w codzienności szkolnej obywatelstwo, podmiotowość i odpowiedzialność młodych ludzi za zmiany dokonujące się w szkole oraz za własne wizje rozwoju i miejsca w społeczeństwie. Jest to publikacja wybiegająca w przyszłość. Ujawnia z jednej strony podstawowe słabości polskiej szkoły, a z drugiej – daje nadzieję i wskazówki na zmianę.

Z recenzji dr hab. Barbary Smolińskiej-Theiss, prof. APS

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/ucz ... ,1649.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Edukacja małego dziecka. Tom 8

Postautor: OWImpuls » 2015-02-24, 13:31

Obrazek

Edukacja małego dziecka. Tom 8
Przedszkole - przemiany instytucji i jej funkcji


Szuścik Urszula
Ogrodzka-Mazur Ewa
Minczanowska Aleksandra



Start edukacyjny to początek poznawania siebie i świata, warunkujący jakość życia indywidualnego i wspólnotowego. Tom 8 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Przedszkole – przemiany instytucji i jej funkcji, w całości został poświęcony zagadnieniom związanym z wychowaniem przedszkolnym. Okres wychowania przedszkolnego ma bez wątpienia strategiczne znaczenie dla prawidłowego rozwoju dziecka. Jest to związane przede wszystkim z tym, że wszelkie wysiłki zmierzające do wyrównywania szans mają sens wówczas, gdy podejmowane są w najwcześniejszych latach rozwoju, a więc w wieku 2–6 lat. Tylko w tym momencie istnieje możliwość, aby został przerwany błędny łańcuch reprodukcji kulturowej z udziałem szkoły.

impul
Prezentowany tom obejmuje dwa główne zakresy tematyczne, ujęte w czterech częściach i odnoszące się po pierwsze – do przedszkola jako instytucji, w tym m.in. jej organizacji, warunków i kadry, a po drugie – do kompetencji związanych z jakościowym wymiarem przedszkolnej edukacji, w tym kompetencji nauczycieli-wychowawców oraz kompetencji dzieci.


Część pierwsza nosi tytuł Przedszkole i nauczyciel-wychowawca w sytua­cji zmiany. Rola nauczyciela – w opozycji do ról formalnych, związanych z reprezentowaniem określonej instytucji czy byciem funkcjonariuszem, ekspertem, specjalistą – oznacza koncentrację na wypełnianej przez niego misji. Przede wszystkim zwraca się uwagę na wybierane przez niego określone wartości, ma on być inspiratorem wspomagającym rozwój dziec­ka. Zmiany społeczne i kulturowe przyczyniają się do coraz to nowych oczekiwań stawianych przed pedagogami. Nauczycielom wychowania przedszkolnego dane zostało niedawno nowe zadanie w postaci przeprowadzenia diagnozy gotowości do podjęcia nauki w szkole w okresie poprzedzającym rok szkolny, w którym możliwe będzie rozpoczęcie przez dziecko nauki w niższych klasach szkoły podstawowej.


Kolejna część została zatytułowana Metody i formy pracy w przedszkolu – nowe możliwości edukacyjne tradycyjnych rozwiązań. Jak wiemy, w XXI wieku, w czasie, kiedy w wąskich dziedzinach naukowych badacze wiedzą coraz więcej o otaczającym nas świecie, konieczne jest odejście od rozumienia edukacji jako procesu przekazywania wiedzy na rzecz postrzegania dziecka z jego naturalną potrzebą indywidualnego rozwoju, ciekawością świata, aby mogło się ono stawać wyjątkową, silną jednostką, znającą siebie i potrafiącą działać w zespole. Nauczyciel pracujący w przedszkolu – oprócz licznych kompetencji – powinien mieć odpowiedni zasób wiedzy metodycznej.


Sztuka i twórczość w życiu małego dziecka to tytuł kolejnej części tomu. Sztuka w edukacji ujmowana jest nie tylko jako „[…] zwierciadło życia, lecz również jako instrument kształcenia człowieka, jako podręcznik ży- cia”, sztuka

[…] wzbogaca wizje i sposoby życia, wiedzę człowieka o sobie samym (samowiedzę), a dzięki doświadczeniu łączącemu doznania (przeżycia) i działania estetyczne (artystyczne) kształtuje nasze własne człowieczeństwo.

Kontakt ze sztuką jest ważnym elementem ludzkiej egzystencji.

Przez sztukę i w sztuce ludzie tworzą swój własny świat kształtów i barw, dźwięków i słów, zdarzeń i problemów, przeżyć i wzruszeń, doznań osobistych i wspólnych. W sztuce realizuje się samodzielność ludzkiego istnienia. Człowiek

[…] zdolny jest kształtować swoje własne życie, budować siebie samego, a w tym procesie autokreacji pomocą może okazać się sztuka, wyraz i obraz człowieczeństwa.


Seria ośmiu tomów. Edukacja małego dziecka!



Przy zakupie całej serii wydawniczej promocyjna cena: 220,00 zł !

KUPUJĄC CAŁĄ SERIĘ WYDAWNICZĄ OSZCZĘDZASZ PONAD 27%:

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Nauki o kulturze fizycznej

Postautor: OWImpuls » 2015-03-03, 14:55

Obrazek

Pawłucki Andrzej

Nauki o kulturze fizycznej


Skromny tytuł Nauki o kulturze fizycznej pełni rolę prostej fasady, skrywającej olśniewające przepychem wnętrze. Jej nowatorstwo i oryginalność stawiają ja w jednym rzędzie z najlepszymi osiągnięciami myśli zachodniej, co więcej, w opinii recenzentów, ujęcie prof. Andrzeja Pawłuckiego, Autora Nauk…, znacznie wyprzedza wszystko, co dotąd na ten temat opublikowano. W czym tkwi siła Nauk…? We wszechstronności, kompetencji i erudycji Autora oraz w zupełnie nowym postawieniu miejsca i roli tytułowych nauk. Otóż Autor sytuuje je w szerokim kontekście przyrodniczych nauk o człowieku, w jednym rzędzie z naukami medycznymi (nb. Autor mówi w tym miejscu o „naukach o kulturze medycznej”). Tym posunięciem Pawłucki nie tylko imponująco poszerzył grono potencjalnych odbiorców książki, ale przede wszystkim rzucił snop światła na nieoglądane dotąd rejony i aspekty kultury fizycznej. Z całą pewnością Nauki o kulturze fizycznej Andrzeja Pawłuckiego należą do najgoręcej oczekiwanych nowości tej wiosny!



polecamy Impuls

z recenzji:

Książka Andrzeja Pawłuckiego Nauki o kulturze fizycznej jest niezwykła. Jej niezwykłość polega na tym, że zawiera jedyne jak dotychczas uzasadnienie ontologiczne i socjologiczne tytułowych nauk. Spośród niewielu wypowiedzi i opracowań o znaczeniu naukoznawczym monografia Profesora Pawłuckiego wyróżnia się całościowym ujęciem zbioru tych nauk, a także śmiałym ich odniesieniem analogicznym do nauk medycznych, nazywanych przez Autora naukami o kulturze medycznej, oraz – teorii nauk przyrodniczych o człowieku, jako źródłowych w znaczeniu epistemologicznym dla tworzonych w ich obrębie swoistych technologii nauk praktycznych. Nie znajduję innego opracowania, w którym nauki o kulturze fizycznej zostałyby tak szeroko, wszechstronnie, kompetentnie i erudycyjnie przedstawione.

Książka jest pierwszą w Polsce próbą całościowego ujęcia nauk o kulturze fizycznej jako zbioru analogicznego do nauk o kulturze medycznej, z uwzględnieniem relacji obydwu zbiorów do nauk o człowieku. Z tego też powodu krąg czytelniczy ulega potencjalnie znacznemu poszerzeniu, obejmując zbiorowości nauk o kulturze z jednej strony oraz nauk przyrodniczych i medycznych z drugiej. Biorąc pod uwagę naukoznawcze znaczenie omawianej pracy, a w szczególności jej wkład do nauk o kulturze, proponuję także opublikowanie książki w języku angielskim. Bowiem ten polski model nauk o kulturze fizycznej wydaje mi się bardziej oryginalny, twórczy i zgodny z obiektywną rzeczywistością, aniżeli ten (nominalistyczny), który uprawiany jest w angielskiej lub niemieckiej wersji językowej.

prof. dr. hab. Zbigniewa Krawczyka

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/nau ... ,1650.html


Wróć do „Ogłoszenia drobne”

cron