Podzielę się nowiną

[silije]

Właściwie to nie jest żadna nowina, bo ma ona już trzy miesiące. Ale teraz są wakacje i troszeczkę mi się nudzi.
W maju, dwa i pół roku po wydaniu pierwszej książki dla dorosłych, ukazała się moja debiutancka książka dla dzieci. A teraz staram się o wydawcę dla trzeciej i jestem w trakcie pisania czwartej. Są przeznaczone dla dzieci w wieku 7-10 lat, wydaną w maju przetestowałam na mojej czwartej klasie w czerwcu. Trochę to jest zabawne, bo całe dzieciństwo marzyłam "żeby być pisarką". A potem kompletnie przestałam o tym myśleć, pokończyłam różne studia, wychowałam troje dzieci i jestem nauczycielką. Czeka mnie ostatnie półtora roku z "trójką z przodu". Jednak życie pisze różne scenariusze i po latach odkopało moje dawne, dziecięce plany. Nie jestem pewna, czy można na forum podać tytuł albo link, więc tego nie robię, bo nie chcę, żeby mi ktoś zarzucił reklamowanie.
Mogę życzyć wszystkim spełnienia marzeń

[oramge]

Szczere gratulacje.
Miło jest przeczytać posta doświadczonej nauczycielki, która realizuje swoje marzenia z dzieciństwa. Wyobrażam sobie, że jesteś pogodną osobą i ludzie lubią z Tobą przebywać.

[linczerka]

Gratuluję.
Podaj tytuły tych książek.

[silije]

Na razie podam jeden tytuł, ten majowy: "Miłość. nie ma. wcale. końca!"

[linczerka]

Zaintrygowałaś mnie. Poszperałam w necie. Recenzje poczytałam.
Podziwiam
Wiodący temat mnie zaintrygował i tak zastanawiam się, czy ta książka może być biblioterapeutyczną?
Mało jest książek o trudnych problemach dotykających dzieci (śmierć, rozwód).
Zapoznam się z Twoją książką.

[malgala]

Gratuluję i rozwijaj dalej swoją pasję.
Chętnie sama tę książkę przeczytam.

[zmzm99]

Gratuluję i życzę dalszych sukcesów.

[silije]

Tak, myślę, że książka może pełnić rolę biblioterapeutyczną i taki mniej więcej cel mi przyświecał. Recenzowała ją pani Beata Kolska Lach, psycholog z wieloletnim doświadczeniem w pracy z dziećmi doświadczającymi rozwodu rodziców, założycielka poznańskiego Komitetu Ochrony Praw Dziecka. Ciekawa była rozmowa w klasie, po tym, jak przeczytałam na głos książkę moim czwartoklasistom. Nie komentowałam jej w żaden sposób, tylko przysłuchiwałam się wymianie zdań. Dziewczynka powiedziała: "A ja do samego końca myślałam, że będzie taki happy end, że ten tata do nich wróci", a chłopiec: "Nie, tak by nie mogło być. Bo to nie jest taka książkowa książka, tylko taka z życia".
Potrzymajcie kciuki za wydawcę dla następnej.

[malgala]

Trzymam

[linczerka]

Powodzenia!