Scenariusz inscenizacji "Lekcja matematyki"

[malgala]

LEKCJA MATEMATYKI

W klasie siedzą uczniowie. Zbliża się lekcja matematyki. Pożyczają sobie przyrządy, powtarzają, ściągają pracę domową.

Wchodzi nauczycielka. Uczniowie wstają. Powitanie.

Nauczycielka:
Na dzisiejszej lekcji przypomnimy sobie zagadnienia, które będą na klasówce.
W domu mieliście przygotować się do odpowiedzi.
Czy ktoś jest nieprzygotowany?

Cisza

Nauczycielka:
W takim razie powiedzcie mi proszę, ile to jest 7 razy 8?

Wszyscy za wyjątkiem Rafała podnoszą ręce. Nauczycielka wskazuje jedną osobę. Wskazany uczeń odpowiada.

Nauczycielka:
A ile to jest 7+3?

Sytuacja taka sama jak wyżej. Nauczycielka zadaje kolejne pytania i przy każdym z nich znów tylko Rafał nie zgłasza się do odpowiedzi.

- Jaki przyrząd służy do mierzenia kątów?
- Przez jaką liczbę nie wolno dzielić?
- Czemu jest równa suma kwadratów przyprostokątnych?
- Kto wymyślił to twierdzenie?
- Ile dzielników ma liczba pierwsza?

Na wszystkie pytania padają poprawne odpowiedzi.

Nauczycielka:
Rafał, widzę że bardzo chciałbyś odpowiadać tylko nie chce ci się podnieść ręki. Proszę, podejdź bliżej.
Powiedz nam jakie znasz rodzaje kątów.

Rafał patrzy bezradnie na klasę. Uczniowie na różne sposoby próbują podpowiadać.

Rafał:
Są ...... proste, ..... są ...... są ........ są ostre ..... i ..... i ..... i ..... i są .....
i są .......

Nauczycielka:
I jakie jeszcze? Skup się i przypomnij sobie.

Rafał:
Jeszcze są ........., jeszcze są ..........

Uczniowie na różne sposoby pokazują mu kąt rozwarty.

Rafał:
Już wiem. Są jeszcze koty rozdarte.

Nauczycielka:
Miau

Klasa wybucha śmiechem.

Rafał:
Co się stało?

Nauczycielka:
Chyba coś ci się pomyliło. Koty rozdarte? No tak. Koty najbardziej rozdarte bywają właśnie w marcu. Ja jednak pytałam o kąty a nie o koty.

Rafał:
Chyba faktycznie coś przekręciłem. Miałem powiedzieć kąty rozdarte.

Znów wszyscy się śmieją.

Nauczycielka:
Oj, chyba znów coś pokręciłeś. Nie rozdarte tylko roz......., roz.......

Rafał myśli. Klasa podpowiada.

Rafał:
Rozprute.

Nauczycielka:
Oj Rafał, Rafał. Coś w tyle zostajesz.
Za swoją odpowiedź
Jedynkę dostajesz.

Rafał:
Niech mi pani proszę,
Nie stawia tej pały
Bo mam innych zmartwień
Arsenał nie mały.

Nauczycielka:
Jak mam jej nie wstawić
Skoro nie umiałeś,
Bo ty się do lekcji
Nie przygotowałeś.

Rafał:
To nie moja wina
Powiem pani szczerze.
To wszystko jest przez to,
Że we wróżby wierzę.
Na lekcje chodziłem,
Spokojnie siedziałem
Ale mówiąc prawdę,
To nie uważałem.
Gwiazdka już się zbliża
Więc się zakochałem
I na wszystkich lekcjach
Wciąż o niej myślałem.
I jeszcze Cyganka
Wróżyła mi wczoraj,
Że na miłość zima
To najlepsza pora
I że dziś zdobędę
Serce swojej damy
A w szkole przez miesiąc
Nie będę pytany.

Nauczycielka:
Chyba ci daruję,
Nie wstawię jedynki.
Teraz biegnij prędko
Do swojej dziewczynki.
Lecz w cygańskie wróżby
Nie wierz całkowicie.
Czy będziesz pytany?
Jutro zobaczycie.

[tym]

Podoba mi się

[malgala]

Miło mi

[Locka25]

Sympatyczne gratuluje

[Andulencja]

Super!