Czy dzieci (uczniowie) mówią Wam Dzień dobry na przerwach ?

[dushka]

Był już taki temat, poszukaj

[edzia]

Ja staram się zwracać na to uwagę, np. sama mniej lub bardziej ostentacyjnie mówię pierwsza "dzień dobry", wymagam wstania z ławek, gdy wchodzi do klasy inny nauczyciel, prawidłowej postawy na lekcji, używania: proszę, dziękuję, przepraszam, noszenia odpowiedniego ubioru, pukania i oczekiwania przed pokojem nauczycielskim, kłaniania się paniom woźnym, zwracania się per "pani profesor", a nawet dawania kwiatów, bo taki zwyczaj. Fakt, o tych kwiatach to wprost swojej klasie nie musiałam mówić, ale inną strofowałam, że nawet wychowawczyni nie dali... Czasem trzeba im coś powiedzieć nawet i okrężną drogą.

Mimo, że to szkoła ponadgimnazjalna.

Nie wiem, czy dobrze robię, ale wydaje mi się, że nie ma co liczyć na to, iż sami się domyślą. A jeśli machniemy ręką na te ich złe maniery, to przyzwyczajają się do tego, że nie trzeba być kulturalnym, że tego nie oczekujemy.

No i potem... narzekamy, że nie mówią nam "dzień dobry".

[Moraw]

Czasami idąc korytarzem, a mam dość daleko salę od pokoju nauczycielskiego, muszę przejść z drugiego piętra na parter do innego skrzydła szkoły, mam już dosyć ciągłego odpowiadania dzień dobry, bo niektórzy, mówią też po kilka rady w ciągu dnia, szczególnie dziewczyny

[Andulencja]

A wystarczy się uśmiechnąć i kiwnąć głową.

[Moraw]

No w sumie kiwam jedynie czasem, wyżej napisałem tak, tylko jako skrót myślowy, kiwanie, uśmiechanie się, albo rzeczywiście mówienie stosuje wymiennie;)

[magdak3]

Jeśli ktoś mi nigdy nie mówi, mówię mu w końcu z uśmiechem jako pierwsza - od tego momentu zwykle się "kłaniają". "Przykład idzie z góry" - tak, wielu nauczycieli nie odpowiada, więc trudno się dziwić uczniom, że nie mówią...

Prawdę powiedziawszy nie wymagam od każdego, by mnie witał codziennie, bo też trudno mi sobie wyobrazić, by w ciągu dnia mówić 200 razy "Dzień dobry" - tylu uczniów mniej więcej widzę w szkole na korytarzach.

Widzę jednak, że wszystko zależy od nauczyciela. Jeśli ja się uśmiecham, oni też, jeśli życzę miłego dnia, weekendu, pytam jak spędzili święta, czy wypoczęli, wejdę do klasy przed ważną klasówkę i pokażę, że trymam kciuki to i oni traktuję mnie inaczej, niż tych, którzy nie odpowiadają na "Dzień dobry"...

[Vasir]

Osobiście, jako uczeń, prawie zawsze witam się i żegnam z nauczycielami/woźnymi/pracownikami szkoły. Wyjątkiem jest jeden katecheta który mi podpadł w pierwszej klasie... i którego staram się omijać bo podnosi mi ciśnienie strasznie

Często jednak odpowiedzi brak ze strony nauczyciela, co mnie bardzo irytuje.

Szczerze powiedziawszy, czy to wymagane? Chyba nie. Ale z grzeczności wypada.

[edzia]

jeden katecheta który mi podpadł w pierwszej klasie...

Nie przekręcaj. Musiało być odwrotnie. To nie ten rodzaj relacji, byś mógł o swoim nauczycielu mówić, że ci "podpadł". Nie pozwalaj sobie.

[Vasir]

Nie, nie było odwrotnie. I tak będę sobie pozwalał - bo mam do tego pełne prawo. Pytanie tylko jakie relacje, skoro ten człowiek nie uczy mnie od 4 lat?

I jeżeli chcesz ze mną toczyć dyskusje prowadź ją jak równy z równym, najpierw wysłuchaj argumentów - potem wysuwaj wnioski.

Ja jestem w swoich wypowiedziach obiektywny - ty nie.

[haLayla]

jeden katecheta który mi podpadł w pierwszej klasie

A nie przeprosił cię? Bezczelność!

[edzia]

Nie, nie było odwrotnie. I tak będę sobie pozwalał - bo mam do tego pełne prawo.

A twoi rodzice - nie podpadli ci przypadkiem kiedyś?

I jeżeli chcesz ze mną toczyć dyskusje prowadź ją jak równy z równym,

Nie, nie chcę toczyć. Nie ten rodzaj relacji, nie ta dojrzałość, której oczekiwałabym.

Ja jestem w swoich wypowiedziach obiektywny - ty nie.

Nie uważasz, że to ktoś bardziej obiektywny powinien stwierdzić?

[malgala]

Vasir, już raz przytoczyłam stosowny fragment regulaminu.
W tym dziale uczniowie nie wypowiadają się.

[Art.3.9.UoSO]

A czy Państwo nauczyciele wchodząc do szkoły mówią "dzień dobry" uczniom, którzy już się w niej znajdują? Czy czekają na to "dzień dobry" od uczniów i, jak wyżej ktoś napisał, mówią "dzień dobry" nie jako wyraz osobistej kultury, ale jako forma wychowawcza poprzez zawstydzenie?
Przykład jednak idzie z góry.

[Cytryn]

Pierwszy wita się ktoś "niższy rangą", bez względu na to, czy był w budynku, czy do niego wchodzi. Pracownik pierwszy powie "dzień dobry" dyrektorowi, uczeń- nauczycielowi. I tak powinno być. Jeszcze tego brakowało, żebym ja uczniów pierwsza witała, bo wchodzę do budynku, w którym oni już są.

[Art.3.9.UoSO]

Pierwszy wita się ktoś "niższy rangą", bez względu na to, czy był w budynku, czy do niego wchodzi.

Nie prawda.

Pracownik pierwszy powie "dzień dobry" dyrektorowi, uczeń - nauczycielowi. I tak powinno być, żebym ja uczniów pierwsza witała, bo wchodzę do budynku, w którym oni już są. (z późniejszymi zmianami)

Dyrektor zawsze powie "dzień dobry" gdy wchodzi do pokoju nauczycieli. Dobre wychowanie nakazuje, bez względu na "rangę", powiedzieć te słowa wchodząc do pomieszczenia, w którym są już inne osoby.
Gdy wchodzę do szkoły, mówię "dzień dobry" tej grupie osób, które spotykam jako pierwsze, zazwyczaj są to uczniowie. Dalej to już według zasad Cytryn. Ale jeszcze nigdy mi się nic nie stało po tym, nikt mnie nie opluł, nie ucierpiał mój autorytet, ba - mówię "dzień dobry" pierwszy wszystkim tym "obcym" osobom, które spotykam w naszej szkole, a są to zazwyczaj rodzice.
Owszem, dbajmy o wysoki status nauczyciela, ale niech nie mówią o nas, że "wyżej sr_my niż du_ę mamy".