Przemoc w szkole

Przemoc. Termin ten jest ostatnio coraz modniejszy. Mamy wiele rodzajów przemocy i agresji; jest to przemoc domowa, rówieśnicza, seksualna, przemoc w miejscu pracy, na stadionie itd. Agresja jako element zachowania człowieka zawsze była obecna w dziejach ludzkości. Jednak ostatnio staje się coraz bardziej wyrazistym i akceptowanym elementem naszego życia i kultury. Możemy zaobserwować ją w artystycznych poczynaniach współczesnych twórców literatury, muzyki czy filmu. Trudno powiedzieć, czy to jest źle. Zadaniem sztuki jest przecież pokazywanie rzeczywistości, w jakiej żyjemy. Można by się zastanawiać czy pełne przemocy filmy, programy telewizyjne bądź muzyka nie kreują w jakiś sposób rzeczywistości i nie sankcjonują zachowań agresywnych. Sprawcami przemocy stają się ludzie bardzo młodzi, właściwie dzieci. Jednak nikt nie wie dobrze, jak temu przeciwdziałać. Nasuwa się pytanie, skąd tyle agresji i wrogości mieści się w tak młodym człowieku? Żadne dziecko nie rośnie i nie rozwija się w społecznej próżni. Zanim podniesie rękę na drugiego człowieka, zanim nawet wyjdzie na ulicę „ubić klienta”, zamknie za sobą drzwi rodzinnego domu. Miejsca, w którym chłonie wzory okazywania sobie uczuć, reakcji na potrzeby drugiego człowieka, rozwiązywania konfliktów, to właśnie tam należałoby w pierwszej linii szukać przyczyny niedostosowania społecznego. Niejednokrotnie wzorce agresywnego zachowania dziecko wynosi z domu. Metoda kija i pasa dla niejednego z rodziców jest najlepszym środkiem wychowawczym. Dzieci często karze się za najmniejsze nawet przewinienia czy przejawy nieposłuszeństwa. Do tego łańcuszka dołącza się kolejne ogniwo: dziecko uderzone przez rodzica podnosi rękę na młodsze rodzeństwo, co rodzi gniew wyładowywany na razie na podwórku, gdzie obrywa kolega, a potem przenosi się dalej. Takie dziecko z ofiary staje się sprawcą. Wniosek nasuwa się sam – przemoc rodzi przemoc.
Do tego koła przyczynia się jak już wspomniałam wcześniej także telewizja, której dzieci często oglądają filmy pełne przemocy, pełne wulgaryzmów i przekleństw.
Dziecko nie żyje tylko w środowisku rodzinnym, ale także w środowisku społecznym pomiędzy rówieśnikami. Ważny tu jest wiek dziecka między 12 a 16 rokiem życia, czyli czas dorastania czas, gdy dziecko próbuje określić własne „ja” i być traktowane poważnie.
Dziecko, któremu w domu rodzinnym nie okazuje się zainteresowania, lecz jak przedmiot przestawia się z kąta w kąt, które nie doznało uczuć miłości i opieki, ma ogromne trudności z ukształtowaniem na tyle silnego poczucia własnej wartości, by szanować samego siebie a co dopiero innych. Chce być akceptowane, odczuwa potrzebę przynależności do grupy, a jednocześnie obawia się odrzucenia. Odpychane w domu, poniżane przez szkołę, szuka miejsca, gdzie byłoby kimś.
Agresja, przemoc młodocianych jest wynikiem nieszczęśliwych ...