Bajkoterapia w życiu dziecka

Bajkoterapia w życiu dziecka.

Wszystkie dzieci lubią słuchać bajek i baśni. Zarówno tych, które my dorośli już

dobrze znamy ze swojego dzieciństwa, jak i tych, które są wytworem wyobraźni nas

dorosłych. Bajki niezwykle działają na dziecięca wyobraźnię. Z reguły wszystkie bajki mają

jakiś morał, przekaz. Interpretowane przez nas dorosłych nasuwają dzieciom jak należy

postępować, a jakich niebezpieczeństw unikać. Wykorzystując ten fakt, że bajka ma tak

ogromny wpływ na rozwój naszych najmłodszych, należy bajkę umiejętnie zastosować w

tych momentach, kiedy dziecko ma trudności z emocjami lub boryka się z jakimiś lękami.

Taka bajka, która ma „uleczyć” dziecięcą duszę, pomóc w pokonywaniu lęków,

pomóc w akceptacji oraz radzeniem sobie z emocjami nazywa się bajką terapeutyczną.

Kluczem działania takiej bajki jest to, że dziecko identyfikuje się z bohaterem i jego

problemem. Bajka taka pomaga dziecku poznać swoje emocje i lęki, uczy dziecko mówić o

tym co jest dla dziecka problemem, pomaga uczyć radzenia sobie z emocjami. Dzieci

utożsamiają się z bohaterem takiej bajki i szukają, a także znajdują rozwiązanie na swoje

problemy.

Celem bajkoterapii jest zniwelowanie sytuacji lękotwórczych w życiu dziecka.

Tematy, jakie poruszane są w bajkach terapeutycznych to np.: rozwód rodziców, pojawienie

się rodzeństwa, lęk przed ciemnością, lęk przed odrzuceniem, lęk przed bólem, śmierć kogoś

bliskiego. Poruszane są także tematy, które dotykają traumatycznych doświadczeń z życia

dziecka jak np. wykorzystywanie seksualne, przemoc w rodzinie. Jednak bajki skonstruowane

są tak, że takie sytuacje odczytują tylko te dzieci, które kiedykolwiek spotkały się z takim

zdarzeniem.

Występują trzy rodzaje bajek terapeutycznych:

 psychoedukacyjne,

 psychoterapeutyczna,



relaksacyjna.

Bajka terapeutyczna charakteryzuje się pewnymi cechami, jednak wszystkie bajki

mają cechy wspólne, a są to:

 Bohater bajki to osoba, w której dziecko widzi odbicie swoich przeżyć, leków i

trosk, co jest mu pomocne w obraniu swojej strategii uporania się z jakimś

problemem. Bohaterem jest zazwyczaj dziecko w podobnym wieku, lecz

nieposiadające ściśle podobnych cech, jak np. imię czy elementy wyglądu.

 Wprowadzenie innych postaci, także fantastycznych, których celem jest

wspieranie głównego bohatera. Postacie takie wprowadzają do bajki

optymizm, miłość, akceptację i zrozumienie. Tym samym zachęcają głównego

bohatera do mówienia o swoich lękach i troskach.

 Tło opowiadania- są to miejsca znane i przyjazne dziecku np.: dom, szkoła,

przedszkole.

 Konstrukcja oparta na metaforze sytuacji, w której znajduje się odbiorca bajki.

 „Odwrażliwianie” czyli oswajanie się z osobami, sytuacjami, miejscami, które

wywołują lęk, tak, że po jakimś czasie przestają te reakcje wywoływać.

 Brak morału, pouczenia.

 Pozytywne zakończenie – bohater pozbywa się lęku przed sytuacją, która u

niego ...