Dodaj publikację
Autor
Hanna Tarnogórska
Data publikacji
2017-05-21
Średnia ocena
0,00
Pobrań
125

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Autyzm, podstawowe wiadomości. Diagnoza i terapia.
 Pobierz (pdf, 221,0 KB)

Podgląd treści

Autyzm – podstawowe wiadomości. Diagnoza i terapia

1.1 Autyzm w świetle literatury przedmiotu – symptomatologia i etiologia

Autyzm jest to zaburzenie neurorozwojowe pojawiające się przed 36 miesiącem życia,
rozpoznawane na podstawie nieprawidłowości funkcjonowania w zakresie interakcji
społecznych, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz stereotypowego, powtarzającego się
repertuaru zachowania. Obecnie coraz powszechniej używa się terminu spektrum zachowań
autystycznych. Autyzm, jako zaburzenie o nieustalonej etiologii ma u każdego człowieka
bardzo indywidualny przebieg i niepowtarzalną symptomatologię. Niekiedy istnieje trudność
w postawieniu diagnozy, co świadczy o tym, iż nieprawidłowości rozwojowe mogą mieć
różny stopień głębokości i zakres, a co za tym idzie bardzo różnorodny charakter.
Można zaobserwować wspólne, charakterystyczne dla autyzmu objawy, takie jak:
lęk, zaburzenia percepcji wzrokowej, słuchowej, czy też czuciowej, zaburzenia komunikacji
itp., jednakże u każdej jednostki mogą one przybrać różną postać.

Autyzm wczesnodziecięcy został opisany przez Leo Kannera w 1943 roku,
który dostrzegł wśród dzieci ze schizofrenią , psychozami i niedorozwojem umysłowym takie,
które nie mieściły się w żadnej z tych grup diagnostycznych. Termin autyzm został już
wcześniej wprowadzony w psychiatrii przez Eugeniusza Bleulera, jako określenie jednego
z osiowych objawów schizofrenii. Oznaczał on zamknięcie się we własnym świecie
i rozluźnienie logicznego myślenia. Autyzm Kannera jest rozumiany jako brak fantazji
lub zdolności do kreowania rzeczywistości1.

Kanner, opisując autyzm wczesnodziecięcy, wyróżnił następujące symptomy,

wykorzystywane podczas diagnozy2:

głęboki brak kontaktu afektywnego z innymi ludźmi, wycofywanie się z kontaktów
społecznych lub niezdolność do ich tworzenia;

obsesyjna potrzeba zachowania identyczności otoczenia;

fascynacja przedmiotami;

 mutyzm lub taki rodzaj języka, który nie służy do komunikacji interpersonalnej;

1H. Jaklewicz: Autyzm wczesnodziecięcy. Gdańsk 1993, s. 11.

2Tamże, s. 11-12.

zachowania inteligentne, które wskazują na potencjalne możliwości intelektualne
dziecka.

Kanner dokonując pierwszego opisu autyzmu na podstawie badań przeprowadzonych
na 11 dzieciach, wyróżnił szereg cech dla tego syndromu. Do podstawowych można zaliczyć:

autystyczną samotność – fundamentalna cecha przejawiająca się niemożnością
nawiązania kontaktu z innymi ludźmi, preferowaniem kontaktu z przedmiotami
zamiast ludźmi;

pragnienie niezmienności – przejawia się stereotypami wokalnymi i ruchowymi,
spowodowanymi obsesyjnym lękiem;

„wysepki umiejętności” – odpowiadają za doskonałą pamięć3.

Przyczyna ukształtowania się autyzmu nie jest znana. Wiadomo, że u jego podstaw
leżą słabo poznane defekty neurologiczne. Najczęściej jako przyczyny autyzmu wymienia się:

czynniki genetyczne – uwarunkowane przez gen EN2;

dojrzały wiek ojca (40 lat i więcej);

urazy okołoporodowe;

uszkodzenia w obrębie centralnego układu nerwowego;

dziecięce porażenie mózgowe;

toksoplazmoza wrodzona;

ciężkie infekcje i intensywne leczenie antybiotykami w okresie niemowlęcym;

zatrucie rtęcią i ciężkimi metalami.

Dzieci autystyczne przez wiele lat funkcjonowały poza dostępnymi dla innych osób,

formami pomocy psychologiczno-medycznej. Dopiero ...