Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
CZYM JEST WYCHOWANIE PRZEZ TEATR ?
Metody i formy wychowania teatralnego we wczesnym wieku edukacyjnym
Tworzenie sztuk teatralnych oraz ich wystawianie to jedna z najważniejszych i najskuteczniejszych metod, jakimi dysponują osoby zaangażowane w rozwój społeczny. „Poprzez metodę dramy uczy się nie tylko poprawnego myślenia, mówienia, pisania i rozumienia utworu literackiego, ale przede wszystkim twórczego myślenia, mówienia i pisania. Drama rozwija uzdolnienia literackie, teatralno – aktorskie i cechy wizjonerskie, a także – czy praktycznych” życiowych” form w pisaniu” Improwizacja, wyobraźnia i współdziałanie to umiejętności, które stanowią trzon twórczych działań. We współczesnym systemie edukacji, coraz bardziej instrumentalnym, indywidualistycznym i nastawionym na współzawodnictwo, stawia się sobie za cel jedynie wąską specjalizację zawodową, a nie holistyczne zaspokojenie zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych ludzkich potrzeb, w tym także potrzeby współdziałania. Teatr i drama to alternatywne rozwiązania wobec przejawów przemocy i wszelkich konfliktów. „ Drama z istoty swej jest metodą uczenia się przez działanie ( w rolach).Jej nazwa ( „ drao” – działam) doskonale oddaje jej istotę… jest metodą praktycznego uczenia się… rozwiązywania problemów … ma wiele wspólnego z grami dydaktycznymi… Atutem tej metody – gry, metody improwizacji jest kształcenie ucznia przez jego aktywność i przeżycie w rolach, a więc połączenie procesu uczenia się z przyjemnością, zabawą i mimowolna pracą.” Opiekun – reżyser powinien także organizować sytuacje, które dostarczą dzieciom różnych przeżyć estetycznych ( kontakt z muzyką, teatrem, plastyką oraz przyrodą). Nie zawsze mogą to być wspólne wycieczki na wystawy, koncerty, do teatru, chociaż są one doskonałą okazją uwrażliwiania uczniów na problemy sztuki. Niekiedy musimy się zadowolić wysłuchaniem koncertu z płyt, nagrań dobrej recytacji, oglądaniem reprodukcji dzieł plastycznych itd. Ciągły trening wyobraźni rozwija w uczestnikach zespołu postawę twórczą, która objawia się różnorodnie już w trakcie samego spektaklu. Celowym założeniem jest pozostawienie w nim pewnych „ białych plam”, aby możliwa była improwizacja. Gotowość do spontanicznej zabawy teatralnej możliwa jest jedynie w przypadku systematycznego oddziaływania na zespół, rozwijania postawy twórczej dziecka i umiejętności swoistego spojrzenia na rzeczywistość, które sprawi, że dziecko dostrzeże w niej obok fizycznych właściwości także aspekt estetyczny - bogactwo barw i form.
Wychowawca powinien umiejętnie sterować atmosferą spotkań i prób. Czasem wystarczy garść przyniesionych na spotkanie kasztanów i patyczków, aby z nich tworzyć historię konstruowanych ludzików. Jeśli zapewnimy odpowiedni klimat i atrakcyjne formy spotkań, dzieci będą chętnie w nich uczestniczyć. W czasie prób zespołu dzieci zaspokajają swoją potrzebę ekspresji dając propozycję interpretacji wiersza, wnoszą własne propozycje scenograficzne, pomysły plastyczne, wymyślają projekty kostiumów. I jeżeli nawet w ostatecznym kształcie spektaklu owe pomysły zostaną przekomponowane lub nawet wyeliminowane, to jednak ...
