Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Polska w latach 1984-1988
Lata 1984-1985 charakteryzowały się w Polsce sytuacją wyczekiwania. Władze z jednej strony próbowały zastraszyć społeczeństwo - wzmogła się cenzura, pojawiły się ataki na opozycję, inwigilowanie księży, środowisk opozycyjnych, z drugiej strony społeczeństwo było coraz bardziej zmęczone, mniej skore do podejmowania akcji protestacyjnych. W 1985 r. w Toruniu odbył się pokazowy proces zabójców księdza Jerzego Popiełuszki. Funkcjonariusze SB zostali skazani na kary więzienia. Sam proces miał pokazać społeczeństwu, że władze tępią przejawy nadużywania stanowisk, ale jednocześnie miał ostrzec i zniechęcić ewentualnych naśladowców księdza Jerzego, zaangażowanego w prace na rzecz obrony praw człowieka.
Rok 1985 przyniósł stabilizację władzy. Wybory w październiku tradycyjnie okazały się sukcesem komunistów i środowisk skupionych w PRON. Niska frekwencja wyborcza - jedynie ok. 66% - była dla rządzących sygnałem, że ich metody nie cieszą się poparciem społecznym, co więcej, rozwiązanie siłowe nie złamało ducha oporu. Generał Wojciech Jaruzelski nie tylko pełnił funkcję I sekretarza KC PZPR, ale jednocześnie został w listopadzie 1985 roku przewodniczącym Rady Państwa.
Rok 1986 to okres pierwszych ustępstw władzy wobec społeczeństwa. Ogromny wpływ na to miała sytuacja w ZSRR. Po śmierci sekretarza generalnego KC KPZR Konstantina Czernienki, w marcu 1985 roku nowym sekretarzem generalnym został Michaił Gorbaczow. Zaproponował on społeczeństwu radzieckiemu przebudowę (pieriestrojkę) i jawność (głasnost). Spowodowały one również zwrot w sytuacji w Polsce. Początkowo władze komunistyczne z dużą ostrożnością podchodziły do nowego sposobu myślenia, próbując nadal represjami i terrorem tłumić opór społeczeństwa. W roku 1986 ogłoszono kolejną już amnestię. Dzięki niej w Polsce, na wolność wyszli ostatni więźniowie polityczni.
W dniach 8-14 czerwca 1987 roku do Polski po raz kolejny przybył papież Jan Paweł II. Mimo że trzecia pielgrzymka miała charakter przede wszystkim religijny, jednak znalazły się w niej także akcenty polityczne. W społeczeństwo polskie wstąpiła wówczas nadzieja na ostateczne zwycięstwo ideałów demokratycznych.
Dnia 29 listopada 1987 roku odbyło się referendum, w którym społeczeństwo miało wypowiedzieć się w sprawie reform gospodarczych. Frekwencja, wobec nawoływania Solidarności do bojkotu, wyniosła realnie ok. 35-55%. Wyniki referendum były niekorzystne dla władz, a konsekwencją tzw. reformy były kolejne podwyżki cen, co przy jednoczesnym znacznym podwyższeniu płac nie zlikwidowało przyczyn kryzysu a jedynie zwiększyło inflację.
Przełom lat 1987/88 nie przyniósł zmian w sytuacji ludności. Na wiosnę 1988 r. doszło do wybuchu strajków na wielu uczelniach - Kraków, Warszawa, Poznań i inne miasta, które brutalnie spacyfikowała milicja. W kwietniu i maju wybuchły strajki okupacyjne w wielu zakładach przemysłowych: Bydgoszczy, Gdańska, Gdyni, Krakowa i Nowej Huty, gdzie ZOMO i specjalne ...
