Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Polska polityka równowagi
Obawa przed odrodzeniem potęgi Niemiec doprowadziła w 1921 r. do podpisania polsko-francuskiego układu politycznego i wojskowego o wzajemnej pomocy w razie agresji Niemiec lub Rosji. Również z Rumunią w tym samym roku Polska podpisała sojusz wojskowy. W 1922 roku w Rapallo Niemcy i Rosja podpisały układ o współpracy gospodarczej i wojskowej. Podpisanie tego układu było porażką polskiej polityki zagranicznej (w każdej chwili współpraca wrogich Polsce sąsiadów mogła obrócić się przeciwko niej).
W 1925 roku w Locarno (Szwajcaria) Niemcy podpisały pakt o nienaruszalności granic z Francją i Belgią. Gwarantami układu były Wielka Brytania i Włochy. Wschodni sąsiedzi Niemiec, tj. Polska i Czechosłowacja nie uzyskali żadnych gwarancji.
W 1932 r. ministrem spraw zagranicznych został Józef Beck. W polskiej polityce zagranicznej dominowała zasada utrzymania równorzędnych stosunków z Niemcami i ZSRS, do której Józef Piłsudski przywiązywał dużą wagę. Jego ideą było bowiem osiągnięcie równowagi politycznej w stosunkach z obu wielkimi sąsiadami, a jednocześnie zachowanie wobec nich dystansu. Na takie stanowisko główny wpływ miała bierna postawa mocarstw wobec postępującej militaryzacji Niemiec. W stosunku do pozostałych sąsiadów należało:
- dążyć do unormowania stosunków z Litwą,
- odzyskać w 1920 r. Zaolzie,
- nie dopuścić do włączenia Wolnego Miasta Gdańska do Rzeszy.
Realizując politykę równowagi i korzystając z zagrożenia japońskiego na Dalekim Wschodzie J. Beck doprowadził do podpisania paktu o nieagresji z ZSRR.
Kalendarium wydarzeń politycznych
1932 r. - podpisanie polsko-radzieckiego paktu o nieagresji na 3 lata, w 1934 r. przedłużono go na 10 lat.
1934 r. - zawarcie na 10 lat polsko-niemieckiej deklaracji o niestosowaniu siły we wzajemnych stosunkach.
1936 r. - odnowienie sojuszu z Francją, państwa miały się konsultować w kwestii obrony, a Francja udzieliła Polsce pożyczki na cele obronne w wysokości 2 mld franków.
17 marca 1938 r. - ultimatum rządu polskiego wobec Litwy - żądanie nawiązania stosunków dyplomatycznych. Rząd Litwy przyjął je i wznowiono stosunki dyplomatyczne.
30 września 1938 r. - wystosowanie przez rząd polski ultimatum do Czechosłowacji, żądanie zwrotu Zaolzia, co wywarło negatywne wrażenie na arenie międzynarodowej. Akcja polska zbiegła się z wkroczeniem wojsk niemieckich na tereny Sudetów. 2 października wojska polskie wkroczyły na Zaolzie, co zaogniło konflikt polsko-czeski.
Listopad 1938 r. - złożenie przez ministra spraw zagranicznych Niemiec, Joachima von Ribbentropa, propozycji zawarcia polsko-niemieckiego paktu o nieagresji na 25 lat, jednak pod pewnymi warunkami:
- zgoda Polski na włączenie Gdańska do Rzeszy,
- budowa eksterytorialnej (wyłączonej spod władzy polskiej) szosy i linii kolejowej przez polskie Pomorze, między Niemcami a Prusami Wschodnimi.
Polska propozycję odrzuciła. Przyjęcie jej oznaczałoby odcięcie Polski od ...
