Dodaj publikację
Autor
Mariola Wnuk
Data publikacji
2019-02-20
Średnia ocena
5,00
Pobrań
165

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

ŚLUBOWANIE KLASY I - scenariusz Nauczycielka: ( dziewczynka ze starszej klasy) Witam wszystkich zebranych na dzisiejszej uroczystości. Szczególnie gorąco witam bohaterów dzisiejszego dnia – uczniów klasy I i ich rodziców. Jesteśmy już chyba wszyscy….. możemy zaczynać….? Ale, gdzie są pierwszaki ? Uczeń 1. (wychodzi zza kotary) Ze spuszczoną głową, powoli Idzie pierwszak i wszystko go boli, Bo tornister na plecach niesie. To oznacza, że zaczął się wrzesień. Każda książka ciężka i ważna, Bo nauka to sprawa poważna. Teraz wstawać rano już musi, Chociaż tęskni do swojej mamusi. Uczeń 2. Dziś pierwszaki szkołę już znają. Z kolegami na przerwach bywają. Pani też jest bardzo miła. Atmosfera się nieco zmieniła. I tornistry stały się lżejsze. I pierwszaki jakby weselsze. Teraz dziarsko idą do szkoły. Każdy pierwszak jest bardzo wesoły. Nauczycielka: Gdzie są pozostali? Dzieci: Już idziemy. (Wychodzą zza kotary i recytują wiersz) Pozostali uczniowie: My się szkoły nie boimy, choć i praca czeka nas. Śmiało do niej dziś wkroczymy, bo nauki nadszedł czas. Nauczymy się literek, potem czytać, pisać też i będziemy mogli sami już przeczytać każdy wiersz. Nauczymy się też liczyć i poznamy cały świat. Będzie czas i na zabawę- każdy więc jest dzisiaj rad. Nauczycielka: Witajcie dzieci kochane! Czy jesteście przygotowane? Bo piosenkę dziś zaśpiewacie. Waszej mamie, waszemu tacie. Piosenka pt. ,,Jestem uczniem” Idę do szkoły, a ze mną przyjaciele. Śpiewam wesoło, bo przygód czeka wiele. Ref. Kim ja jestem? Wie każdy z was! Do pierwszej klasy idę pierwszy raz. Niosę tornister w nim książki i zeszyty. W nowym piórniku mam kredki, długopisy. Wszyscy: My uczniowie pierwszej klasy chodzimy do szkoły. Z zeszytami i książkami Każdy z nas wesoły. Gdy zadzwoni dzwonek i do klasy wzywa Wszyscy pędzą jak zaklęci i są uśmiechnięci. Miłosz: Nieraz, gdy sobie, W kątku usiądę, To myślę o tym, Czym też ja będę? Trudno się zawsze, Trzymać mamusi, Bo każdy człowiek, Kimś być musi. Damian: Więc może będę, Dzielnym ułanem, Lub w cichej wiosce, Skromnym plebanem. Może też inną Pójdę kolejką: Będę malarzem, Jak nasz Matejko. Krystian: A może sobie I to zdobędę, Że ziemię ojców Uprawiać będę. Lecz jakimkolwiek, Iść będę szlakiem: Zawsze zostanę, Dobrym Polakiem! Wychodzi dziewczynka i zaczyna tańczyć. Nauczycielka: Co Ty robisz? Ania: Tańczę. Nauczycielka: Sama? Bez muzyki. Julia: Ja też chcę. Zatańczymy razem. Ania: Dobrze. Wychodzi Julia i zaczynają tańczyć. 3. Uczennica Madzia Chociaż jestem taka mała, Wiem, że szkoła jest wspaniała! W szkole są klasy i dużo dzieci, A czas nauki tak szybko leci! 4. Uczennica Rację Madzia ma zupełną, w szkole się marzenia spełnią. Czytać mogę ile chcę, pani za to chwali mnie! Piękne literki piszę w zeszycie. Proszę, pokażę, jak nie wierzycie! 5. Uczennica Ja się głosować już nauczyłam. Na lekcji grzeczna cały czas byłam Na lekcjach często zgłaszać się trzeba. Wtedy problemów z nauką nie ma. 6. Uczennica: Każdy pierwszak dobrze wie jak się Patron szkoły zwie. Jan Paweł II – ja w to wierzę pilnie naszej szkoły strzeże! 7.Uczeń: Każdy uczeń pragnie szczerze zdobyć jak największą wiedzę zachowywać się wzorowo uroczyście daję słowo! 8. Uczennica: Cieszę się, że wszyscy tak tłumnie przybyli, By być razem z nami w tej radosnej chwili, Proszę o uwagę panowie i panie! Dziś pierwszoklasiści złożą ślubowanie.” 9. Uczennica: Powiem wam w sekrecie, Że bardzo dziś jestem zdenerwowana. Bo właśnie dzisiaj, jak pewnie już wiecie, Na ucznia tej szkoły będę pasowana. 10. Uczennica: Wśród pierwszaków chodzą słuchy, Narzekają, więc maluchy, Powtarzają niewesoło: Wszyscy: Ślub będziemy brać ze szkołą! Chciał uciekać Tomek mały, Lecz Damianek człek bywały Wytłumaczył mu: 11. Uczeń Damian: Kolego, ślubowanie – to jest całkiem coś innego Musisz przyrzec, że bez przerwy Będziesz dbał o pani nerwy, Będziesz uczył się starannie, Zachowywał nienagannie, Gdy umowa taka stanie, To jest właśnie ślubowanie! Nauczycielka: Pięknie, pięknie! Dużo wiecie, lecz na co dzień, oprócz wiedzy trzeba umieć się zachować. Jeśli tutaj już wejdziecie, grzeczność musi Was cechować. 12. Uczennica: Nie depczemy ślicznej trawki, nie zrywamy kwiatów z grządek, chociaż nikt nie patrzy z ławki, sami dbamy o porządek. Madzia: Nic nie kosztuje słowo "dziękuję", a "przepraszam" i "proszę" chlubę Nam przynoszą! 13. Uczennica: Nie hałasuj na przerwie! Każdy Nam to powie, bo hałas niszczy nerwy i zdrowie! 14. Uczennica: Nie przezywaj nas kolego! To przynosi wiele złego. Plotkowanie nie popłaca przeciw Tobie się obraca. Nigdy nie skarż, uczniu mały, bo to nie przynosi chwały. Obrażać się – to brzydka wada. Tak zachowywać się nie wypada. Nauczycielka: Zadziwiliście publiczność całą i sprawiliście radość niemałą. Sami widzicie, gdy tylko chcecie, to dzięki pracy wiele umiecie. (zza kotary wygląda chłopiec) Nauczycielka: Kto ty jesteś? 15. Uczeń: (Piotruś) Polak mały. Nauczycielka: Jaki znak twój? Uczeń: Orzeł biały. Nauczycielka: Gdzie ty mieszkasz? Uczeń: Między swymi. Nauczycielka: W jakim kraju? Uczeń: W polskiej ziemi. Nauczycielka: Czym ta ziemia? Uczeń: Mą Ojczyzną. Nauczycielka: Czym zdobyta? Uczeń: Krwią i blizną. Nauczycielka: Czy ją kochasz? Uczeń: Kocham szczerze. Nauczycielka: A w co wierzysz? Uczeń: W Polskę wierzę. Nauczycielka: Kim ty dla niej? Uczeń: Wdzięczne dziecię. Nauczycielka: Coś jej winien? Uczeń: Oddać życie. Piosenka: „Jesteśmy Polką i Polakiem”. Nauczycielka: Zanim przystąpicie do ślubowania, musicie powiedzieć Nam, co wiecie o Polsce. 16. Uczennica: Wiemy, że Bałtyk to polskie morze. Polska to nasza Ojczyzna, piękna i każdemu bliska. Jej godłem jest Orzeł Biały. W czerwonym tle błyszczący cały. Flaga też biało- czerwona przez wieki krwią naznaczona. 17. Uczennica: Wisła największa polska rzeka, swym pięknem nas urzeka. Pod Baranią Górą drogę swą zaczyna i płynie przez góry, potem po nizinach. W Gdańsku kończy swój długi bieg i tam ją wita Bałtyku brzeg. to, że stolicą jest Warszawa wspominać także dziś wypada. 18.Uczennica: Piękny jest Orzeł Biały Piękna jest biel i czerwień Piękna nasza Ojczyzno Kochać będziemy cię wiernie. 19. Uczeń Wszystko dokoła: dom i przedszkole, fabryczne dymy, żelazna kolej... Kwiaty przy oknie, klon koło bramy, słoneczny uśmiech kochanej mamy... I las, co cieniem dzieci zaprasza- wszystko to Polska, Ojczyzna nasza! Wszyscy: Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie. A na tej fladze biel jest i czerwień. Czerwień to miłość, biel - serce czyste. Piękne są nasze barwy ojczyste. Nauczycielka: Jesteście bardzo mądrzy, ale jestem ciekawa, czy ktoś z Was wie, co to jest niepodległość? 20. Uczennica: Nie po co? Nauczycielka: Nie, nie po co - tylko niepodległość. 20. Uczennica: (Ania S.) Wiem, żartowałam. Niepodległość to powrót Polski na mapy Europy po 123 latach niewoli. Dzięki temu teraz możemy cieszyć się wolnością, nikt nam nie narzuca innej kultury czy języka, możemy wybrać, gdzie i jak chcemy żyć. Nauczycielka: Cóż tu powiedzieć – egzamin zdany! Takich pierwszaków chętnie witamy! Dużo już wiecie, sporo umiecie, dalej się tutaj kształcić będziecie! Wobec wszystkich tu zebranych złożycie teraz uroczyste ślubowanie i zostaniecie pasowani na uczniów naszej szkoły. Czy jesteście na to gotowi? Pierwszoklasiści odpowiadają: Jesteśmy gotowi. Wszyscy razem Teraz już ślubować z honorem możemy, Jak być dobrym uczniem doskonale wiemy. Piosenka pt,, Ślubowanie pierwszaków” Uczniem być to ważna sprawa i otwierać wiedzy drzwi, Uczyć się by świat poznawać ślubujemy dziś. Zaprzyjaźnić się z książkami, dumą swojej szkoły być. Ze wszystkimi pierwszakami ślubujemy dziś. Wychowawca: Proszę panią dyrektor o przyjęcie od uczniów ślubowania. Przystąpienie do ślubowania. Baczność! Poczet sztandarowy wprowadzić! Do ślubowania! Przewodnicząca szkoły czyta tekst ślubowania „ Ślubuję być dobrym Polakiem, dbać o dobre imię swojej klasy i szkoły. Uczyć się jak kochać Ojczyznę, jak dla niej pracować, kiedy urosnę! Starać być dobrym kolegą, swym zachowaniem i nauką sprawiać radość rodzicom i nauczycielom.” Uczniowie: - ŚLUBUJĘ Po ślubowaniu! Poczet sztandarowy wstąp! Wychowawca: Pani Dyrektor w imieniu wszystkich uczniów klasy I, proszę o dokonanie aktu pasowania i wręczenie legitymacji. (Dyrektor dokonuje aktu pasowania) Wychowawca: Baczność! Poczet sztandarowy wyprowadzić! Spocznij! Wychowawca: Proszę o zabranie głosu przez p. dyrektor. (uczniowie otrzymują upominki przygotowane przez przedstawicieli klas 0 – III i rodziców) Rodzice zapraszają gości i dzieci na poczęstunek.
 Pobierz (docx, 28,9 KB)

Podgląd treści

ŚLUBOWANIE KLASY I - scenariusz

Nauczycielka: ( dziewczynka ze starszej klasy)

Witam wszystkich zebranych na dzisiejszej uroczystości: pana wójta Pawła Dziewita, księdza proboszcza Wiesława Kudłę , pana Dyrektora ZEAS-u Józefa Draba, panią dyrektor Dorotę Rogalę, panią wice- dyrektor Izabelę Kowalik, nauczycieli oraz uczniów. Szczególnie gorąco witam bohaterów dzisiejszego dnia – uczniów klasy I i ich rodziców.

Jesteśmy już chyba wszyscy….. możemy zaczynać….?

Ale, gdzie są pierwszaki ?

Uczeń 1. (wychodzi zza kotary)

Ze spuszczoną głową, powoli Idzie pierwszak i wszystko go boli, Bo tornister na plecach niesie. To oznacza, że zaczął się wrzesień. Każda książka ciężka i ważna, Bo nauka to sprawa poważna. Teraz wstawać rano już musi, Chociaż tęskni do swojej mamusi.

Uczeń 2.

Dziś pierwszaki szkołę już znają. Z kolegami na przerwach bywają. Pani też jest bardzo miła. Atmosfera się nieco zmieniła. I tornistry stały się lżejsze. I pierwszaki jakby weselsze. Teraz dziarsko idą do szkoły. Każdy pierwszak jest bardzo wesoły.

Nauczycielka: Gdzie są pozostali?

Dzieci: Już idziemy. (Wychodzą zza kotary i recytują wiersz)

  Pozostali uczniowie:

 

My się szkoły nie boimy,

  choć i praca czeka nas.

  Śmiało do niej dziś wkroczymy,

  bo nauki nadszedł czas.

  Nauczymy się literek,

  potem czytać, pisać też

  i będziemy mogli sami

  już przeczytać każdy wiersz.

  Nauczymy się też liczyć

  i poznamy cały świat.

  Będzie czas i na zabawę-

  każdy więc jest dzisiaj rad.

Nauczycielka:

Witajcie dzieci kochane! Czy jesteście przygotowane? Bo piosenkę dziś zaśpiewacie. Waszej mamie, waszemu tacie.

Piosenka pt. ,,Jestem uczniem”Idę do szkoły, a ze mną przyjaciele.

Śpiewam wesoło, bo przygód czeka wiele.

Ref. Kim ja jestem? Wie każdy z was!

Do pierwszej klasy idę pierwszy raz.

Niosę tornister w nim książki i zeszyty.

W nowym piórniku mam kredki, długopisy.

Wszyscy:

My uczniowie pierwszej klasy chodzimy do szkoły.Z zeszytami i książkamiKażdy z nas wesoły.Gdy zadzwoni dzwonek i do klasy wzywaWszyscy pędzą jak zaklęcii są uśmiechnięci.

Miłosz:

Nieraz, gdy sobie,W kątku usiądę,To myślę o tym,Czym też ja będę?

 Trudno się zawsze,Trzymać mamusi,Bo każdy człowiek,Kimś być musi.

Damian:

 Więc może będę,Dzielnym ułanem,Lub w cichej wiosce,Skromnym plebanem.

Może też innąPójdę kolejką:Będę malarzem,Jak nasz Matejko.

Krystian:

 A może sobieI to zdobędę,Że ziemię ojcówUprawiać będę.

Lecz jakimkolwiek,Iść będę szlakiem:Zawsze zostanę,Dobrym Polakiem!

Wychodzi dziewczynka i zaczyna tańczyć.

Nauczycielka:

Co Ty robisz?

Ania:

Tańczę.

Nauczycielka:

Sama? Bez muzyki.

Julia:

Ja też chcę. Zatańczymy razem.

Ania:

Dobrze.

Wychodzi Julia i zaczynają tańczyć.

3. Uczennica Madzia

Chociaż jestem ...