Wsperanie ucznia z Zespołem Aspergera w warunkach szkolnych.

mgr Joanna Michalska

WSPIERANIE UCZNIA Z ZESPOŁEM ASPERGERA W WARUNKACH SZKOLNYCH

Spis treści

Wstęp …………………………………………………………………….…........ 5

I Rozdział Teoretyczna analiza zespołu Aspergera w świetle literatury… ……... 7

Definicja i pojęcie zespołu Aspergera ………………………… ……... 7

Etiologia zaburzeń autystycznych………….…………………………. 9

Diagnozowanie zespołu Aspergera……………………………............. 10

Ogólna charakterystyka dziecka z zespołem Aspergera……………… 15

Trudności dziecka z zespołem Aspergera w wieku szkolnym…............ 17

II Rozdział Teoretyczna analiza wspierania rozwoju ucznia z zespołem

Aspergera w szkole………………………………………………………….. 23

Instytucjonalne możliwości wspierania dziecka z zespołem

Aspergera i jego rodziny……………………………………………… 23

Kompetencje nauczyciela do pracy z dziećmi z dysfunkcjami……… 26

Wspieranie rozwoju ucznia z zespołem Aspergera w szkole…………. 30

Dostosowanie wymagań edukacyjnych………………………………. 37

III Rozdział Wspieranie ucznia z zespołem Aspergera w szkole na przykładzie

ucznia klasy I gimnazjum…………………………………… ……………... 41

3.1 Identyfikacja problemu ………………………………………………. 41

3.2 Diagnoza problemu …………………………………..………………. 41

3.3 Zarys programu terapeutyczno - edukacyjnego………………………. 43

3.4 Rodzaj i zakres działań wspierających..……………………………… 45

3.5 Prognoza - przewidywane osiągnięcia ucznia………………… …….. 48

3.6 Sposób ewaluacji programu………………………………………….. 48

3.7 Efekty oddziaływań…………………………………………………… 48

Zakończenie………………………………………………………………….…… 50

Bibliografia…………………………………………………………….………… 52

Aneks Indywidualny program edukacyjno – terapeutyczny / uczeń z zespołem Aspergera…………………………………………………………………….. 54

Wstęp

„ Wszystko zależy od tego, jak widzisz rzeczywistość. […] Kiedy zrozumiesz, w jaki sposób myślą i jak pojmują świat, to, co wydaje się skazą, pewnego dnia może okazać się talentem lub szczególnym darem”.

Te słowa matki chłopca z zespołem Aspergera uświadamiają, że my, rodzice i nauczyciele, musimy w inny sposób widzieć te dzieci i dać im szansę zaistnieć w „naszym świecie”. Ale jak to zrobić?

Od dwudziestu lat pracuję jako nauczyciel matematyki. W swojej pracy coraz częściej spotykam się z dziećmi z dysfunkcjami: z nadpobudliwością ruchową czy dysleksją rozwojową, dysgrafią, rzadziej z dyskalkulią. W ubiegłym roku szkolnym podjęłam pracę w gimnazjum z oddziałami integracyjnymi. W grupie dzieci, z którymi pracuje, są uczniowie z tym syndromem. Do tej pory ani w swojej pracy ani w życiu osobistym nie miałam styczności z osobami z tym zaburzeniem. Po wejściu do klasy zauważyłam chłopca samotnie siedzącego w ostatniej ławce, który całą lekcję stukał długopisem, sprawiała wrażenie nieobecnego i podenerwowanego. Zapytany nic nie odpowiedział, nawet na mnie nie popatrzył. Wiedziałam, że ma zespół Aspergera. Poczułam lęk przed nieznanym i obawę o brak potrzebnych kompetencji. Nowa sytuacja zainspirowała mnie do działania. Zaczęłam szukać informacji na temat tego zaburzenia, studiować fachową literaturę, czytać publikacje terapeutów i rodziców dzieci z zespołem Aspergera. Chciałam poznać cechy charakterystyczne dla tego zespołu, trudności, z jakimi codziennie muszą zmagać się ci uczniowie i sposoby ich wspierania. Mam nadzieję, że ...