Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
mgr Anna Majkowska
psycholog, pedagog
Terapia poznawczo-behawioralna w pracy z dziećmi i młodzieżą w żałobie.
Przechodząc przez kolejne etapy życia człowiek chcąc czy nie doświadcza
w swoim życiu strat. Traci intymny związek dziecka z matką, opuszcza dom rodzinny itd. Pośród tych przeróżnych strat , wędrując przez życie doświadczamy również start bliskich osób – śmierć bez względu na to co ją spowodowało wywołuje w nas wtedy niejednokrotnie gniew, ból i wiele emocji, których doświadczanie i przeżywanie nie jest stanem pożądanym
i dającym poczucie komfortu. Stan, w którym znajdujemy się po stracie bliskiej osoby ująć możemy terminem osierocenia, w którym zawiera się określenie „ żałoba”. Żałoba czy bycie w żałobie to określenie, którym najczęściej określa się osoby dotknięte stratą, od których niejako oczekuje się określonego rodzaju zachowania, reakcji, zewnętrznych emblematów (np. czarny strój) zgodnie z wierzeniami czy obyczajowością danej kultury.
Jak twierdzi Alexander (2001) Emocjonalną reakcją na utratę bliskiej osoby jest żal. W zależności od tego, jakie miejsce zmarły zajmował w życiu osoby osieroconej oraz jaki jest sposób widzenia odejścia tej osoby wyróżnia się różne style przeżywania straty, którym warto się przyjrzeć zanim przejdzie się do opisania możliwości pomocy osobom osieroconym.
Wśród opisanych w literaturze różnych stylów przezywania żałoby wyróżnić pięć możemy wśród, których:
styl bolesny - to ten występujący w sytuacjach, kiedy ze zmarłym łączyła osobę osieroconą bardzo bliska relacja, obejmująca wiele sfer wspólnej aktywności, rodzinnej, zawodowej, hobby itd. Osoba, która doświadcza tego typu straty czuje się jak gdyby została okaleczona;
styl egzystencjalny - to ten kiedy sytuacja śmierci bliskiej osoby doświadczana jest jako poczucie tego, że ktoś zabrał nam część życia, świata
w, którym funkcjonowaliśmy. Często osoby doświadczające tego typu żałoby
z życia zmarłego poświęcały jemu wiele czasu, uwagi. Ich życie skoncentrowane było na osobie, która odeszła;
styl rozszczepienny - taki kiedy odejście bliskiej osoby z jednej strony przeżywane jest jako strata, żal ale z drugiej powoduje doświadczenie ulgi. Ten typ przeżywania żałoby często spotykany jest w sytuacjach kiedy śmierć poprzedziła długa i męcząca choroba;
styl konfliktowy - taki kiedy to osoba osierocona odczuwa dyskomfort wynikający
z tego, że nie przeżywa emocjonalnego żalu po stracie bliskiej osoby, szanuje wartość osoby zmarłej jedynie za jej zasługi, cechy itp.
styl konwencjonalny – kiedy ze zmarłym osoby nie łączy ani wieź emocjonalna,
ani poznawcza (Albrizo, 1993).
Czynnikami, które ponadto zdaniem Albrizo (1993) wpływają na przebieg procesu żałoby jak wskazują badania są również cechy osobowościowe osieroconej osoby – skłonność
do lęku czy depresji, niskie poczucie sprawstwa, doświadczenie strat, szczególnie wielu
w krótkim okresie ...
