Rodzice - dlaczego "olewają" swoje dzieci?

[edzia]

Nie liczyłabym na pomoc rodziców.

A niby dlaczego miałabym brać za nich odpowiedzialność na siebie? Dziecko, ich dziecko, spędza ze mną raptem 4-5 godzin dziennie. Czyli 20 godzin spędza z nimi. To dlaczego JA mam być obarczona obowiązkiem wychowywania - wyłącznie ja? Mało tego - jeśli już bym się podjęła takiego obowiązku dodatkowo - to mam gwarantowane, że rodzic zaraz przyleci z pretensjami, bo nie spodoba mu się, że nie daj Boże krzyknęłam na dziecko, zadałam mu karę czy jakąś pracę dodatkową. Przy czym - na co dzień oni mogą umywać ręce? Gdzie sens, gdzie logika?

Miałam na myśli raczej, by brać odpowiedzialność za dziecko w ciągu tych 4-5 godzin. I wtedy działać po swojemu, czyli jak trzeba, to krzyknąć, zadać karę, czy jakąś pracę dodatkową.

rodzic otwarcie mówi, że "on/ona mnie też nie słucha" - to ja sie szanownego rodzica pytam, jakim cudem, skoro rodzic od początku nie wychowywał dziecka, dziecko ma idealnie słuchać nauczyciela? I proszę mi nie pisać, że taka sytuacja jest możliwa.

Moim zdaniem jest możliwa. I odwrotna też jest możliwa.

[malgala]

To, że dziecko nie słucha rodziców nie oznacza, że będzie ignorowało mnie.

[dushka]

No ok. Ale nierealne dla mnie jest, że dziecko będzie super, grzeczne i miłe dla mnie, a koszmarne dla rodzica.

[dushka]

Ja sobie też nie pozwalam. I nie o to w wątku chodzi.

[dushka]

Chyba musiałam wylać z siebie frustrację, nagromadzoną po obserwacji w pracy

[Cytryn]

Na ostatniej wywiadówce zapytałam rodziców, jakie tematy chcielby aby, były poruszane na godzinach wychowawczych.
"Przeciez znacie państwo swoje dzieci lepiej ode mnie"- ośmieliłam się bąknąć-
"na pewno będziecie mogli coś mi podpowiedzieć".
Zapadła cisza, że ostatnie muchy było słychać.
"A może- niesmiało kontynuowałam- "porozmawiać o wzajemnych relacjach? Wiecie panstwo, oni tak się nawzajem wyzywają, przepychają...".
"Tak, tak"- rodzicie się wyraźnie ożywili na 5 sekund. Poniewaz później znów było cicho, rzekłam :"a może tak o relacjach dziewczynki- chłopcy...bo chyba jest jednak jakiś problem...zauwazyliście państwo?"
"O, tak" odparli zadowoleni rodzice.
"No i"- parłam dalej -"może by tak o paleniu...chyba dwóch uczniów , jak nie więcej ma ten problem...prawda?"
"Oj, prawda, prawda"- odprężyli się całkiem rodzice.
I tak "wspólnie", krok po kroku "ustalaliśmy z rodzicami" plan wychowawczy na ten rok.
Na koniec zapytałam, czy chcą zobaczyć sprawdziany swoich radości. Przerażeni rodzice odkrzyjęli "alez nie, to dopiero wrzesień!".
Na koniec pan, któremu syn-pijak zostawił wspadku troje dzieci, w tym ucznia mojej klasy, głośno zaczął:
"bo kiedyś to było lepiej, o! Nauczyciel mógł po pysku dać, ojciec poprawił i dobrze było. A teraz co, palcem pani nie wolno , co nie?!"(a kiedy zaproponowałam kiedyś, żeby ukarał jakoś dziecko, np. poprzez utrudnienie dostępu do komputera, zażywny staruszek odrzekł, że nie może, bo mu dwunastolatek zabije młodszego brata albo coś spaskudzi w domu...).

Ech, rodzice...

Ankietę kiedyś w klasie zrobiłam, dzieci szczerze pisały- telewizja do 24.00( w tym mnóstwo programów dla dorosłych), kilka godzin przed komuterem(gry), żadnej kontroli ze strony rodziców( ktorzy nawet raz nie zajrzą do zeszytu dziecka) ...
No i ci rodzice, którzy -kiedy dziecko zagorożone oceną niedostateczną- po poradniach biegają, żeby jakieś zaświadczonko zdobyć...mamusie, ktore twierdzą, że jak dziecko dyslektyk, to ja m u s z ę przepuścić z polksiego dalej, choćby ono nic cały rok nie robiło...a jak dyskalkulik, to tak samo z matematyki nie wolno zasłużenie pały postawić...

Co z tym zrobić? Sama już nie wiem. Szkoda tych dzieci, ale siebie samej też już zcazyna mi być szkoda.

[dushka]

No właśnie - ostatnio dziewczynki mi powiedziały, że fajny film widziały. No to ja pytam, jaki? A one - KRĄG. I od razu furia na rodziców mnie ogarnęła - nie dość, że film absolutnie nie dla 11letnich dziewczynek, to jeszcze - o godzinie bliskiej północy! Ja przepraszam, ale czy rodzice skretyniali już całkiem w większości? Bo jak inaczej nazwać takie pozwalanie?

[edzia]

Na ostatniej wywiadówce zapytałam rodziców, jakie tematy chcielby aby, były poruszane na godzinach wychowawczych.

Moim zdaniem lepiej byłoby (o ile taka wola wychowawcy) przedstawić rodzicom gotowy już plan i ewentualnie zapytać, co o nim sądzą, co chcieliby dodać.

"Przeciez znacie państwo swoje dzieci lepiej ode mnie"

Rodzice znają najlepiej własne dziecko, czyli raptem jedną osobę w klasie, a wychowawca zna klasę jako całość, zna jej problemy, sprawy, zna też funkcjonowanie tych dzieci w tej klasie. Skąd zatem rodzice mieliby wiedzieć, jakie tematy powinny być podejmowane na lekcjach wychowawczych? Dlatego nie dziwcie się, że rodzice nie podają chórem swych propozycji.

A tak w ogóle to ja przez lata przyzwyczaiłam się już do rodziców biernych, przyjmujących bez uwag niemal wszystko, co szkoła proponuje. Skąd nagle miałaby pojawić się u nich chęć wpływania na szkołę poprzez zgłaszanie propozycji na lekcje wychowawcze?

[Cytryn]

No przecież bez przerwy się nam trąbi o "wzmocnieniu rady rodziców", "lepszej współpracy z rodzicami", "większym zaangażowaniu rodziców"...Nie wiem, jak u was, ale u mnie w szkole wychowawca ma stawać na rzęsach, żeby poprawić frekwencję na wywiadówkach( i jesteśmy z tego jakoś rozliczani, np. podaje się do publicznej wiadomości, jak procentowo w ciągu semestru wygląda taka frekewncja rodziców w danej klasie).
Zaleca się także uatrakcyjnianie spotkań( okragły stół, muzyczka, poczęstunek, herbatka , kawka itp..Oczywiście za pieniądze wychowawcy).

Gotowy plan można przedstawić- na jedno wyjdzie. I tak rodzice nie mają nic do powiedzenia. Poza tym- ja ich nie pytałam o problemy klasowe, tylko o to, na jaki temat chciałoby porozmawiać ich dziecko( z czym ma problemy) , ewentualnie może oni chcieliby, aby ze względu na i c h dziecko poruszyć jakiś temat.
Kiedy chodzi o wykłócanie się o pieniądze, czy obronę dziecka przed wystawieniem negatywnej oceny itp.. są o wiele bardziej elokwentni i odwazni( czyli nie jest to problem "nieśmiałości"...).

A ja wdrożyłam po prostu w życie zalecenia dyr.- przecież rodzice mają być "współtwórcami" planów wychowawczo- profilaktycznych...czyż nie? Tyle, że oni mają to gdzieś. I taka jest goła prawda.

[Jolly Roger]

No przecież bez przerwy się nam trąbi o "wzmocnieniu rady rodziców", "lepszej współpracy z rodzicami", "większym zaangażowaniu rodziców"...Nie wiem, jak u was, ale u mnie w szkole wychowawca ma stawać na rzęsach, żeby poprawić frekwencję na wywiadówkach( i jesteśmy z tego jakoś rozliczani, np. podaje się do publicznej wiadomości, jak procentowo w ciągu semestru wygląda taka frekwencja rodziców w danej klasie).
Zaleca się także uatrakcyjnianie spotkań( okragły stół, muzyczka, poczęstunek, herbatka , kawka itp..Oczywiście za pieniądze wychowawcy).

Uff, do nas jeszcze ta moda nie doszła. Ciekawe czy na studiach są zajęcia z kontaktów z rodzicami i z zachęcania rodziców do większego zainteresowania swoimi dziećmi?

[dushka]

U nas też nie, ale akurat tym się nie martwię, frekwencję mam wysoką na wywiadówkach.

A dzisiaj słyszałam w telewizji o zajęciach na temat bycia dobrymi rodzicami - sama chętnie poprowadziłabym takie zajęcia, zresztą - zastanawiam się nad zajęciami dla rodziców i dzieci z Weroniki Sherborne. Tylko czy ktoś przyjdzie, czy komuś będzie się chciało poświęcić półtorej godziny?

[malgosi35]

Moje dzieci próbowały wymusić na mnie ogłądanie telewizji w nocnych porach. Typowa śpiewka... ,,bo koledzy odlądają, a oni nie i się z nich śmieją''. Na najbliższej wywiadówce opowiedziałam o tym rodzicon i wychowawczyni, zwracając uwagę że są to programy niedostosowane do psychiki 12-13 latków. Żadnego poparcia, z żadnej strony.
Następnego dnia mój syn usłyszał...,, A moja mama powiedziała, żeby twoja matka cudzych dzieci nie wychowywała.
----------------------------------
Generalnie, rodzice boją się odezwać by się nie narazić. Być może tauaj na forum wszyscy jesteście wspaniałymi nauczycielami, ale w życiu można spotkać różne osoby.
Spotkałam się z przypadkami, kiedy za poglądy rodziców cierpiały dzieci.
Sama przeżyłam sytuację. Szkoda słów.

[Yarrowia]

Co do frekwencji na wywiadówkach - od września jestem wychowawczynią klasy I technikum. I mimo tego, że parę dni temu odbyła się pierwszaa wywiadówka pojawiło się tylko 15 rodziców, a uczniów w klasie mam 27. Jedna mama powiedziała nawet, że ,,pierwsze zebranie nie jest ważne"!

[dushka]

Chwilami mam wrażenie, że teraz tylko nauczycielom zależy na losie dzieci. Mnożone przykłady wskazują bowiem, że rodzicom przerażająco rzadko.

[Yarrowia]

Chwilami mam wrażenie, że teraz tylko nauczycielom zależy na losie dzieci. Mnożone przykłady wskazują bowiem, że rodzicom przerażająco rzadko.

dushka masz świętą rację - czasami mam wrażenie, że mam 27 własnych dzieci z większymi lub mniejszymi problemami....