Uczyć dziecko koleżanki z pokoju nauczycielskiego- koszmar!!

[Stasiek]

Myślę że nie ma nic gorszego, niż uczyć dziecko koleżanki/kolegi (nauczyciela), którzy uczą w tej samej szkole. Ciągle na przerwach wypytują jak ich synuś ,córeczka! Ja mam tego po dziurki w nosie co mam powiedzieć prawdę, że nie idzie mu tak jak trzeba!!!! Oczywiście chwalę dziecko, bo co mam powiedzieć. Czuję na sobie presję psychiczną, mam wrażenie że żądają ode mnie abym je lepiej traktował i stawiał lepsze oceny!!! Jak przebrnąć przez taką sytuację??? Ja osobiście nigdy bym nie wypytywał o moje dziecko od tego jest zebranie. Nie lubię faworyzować kogokolwiek!!!!

[malgala]

U nas mała szkoła i większość z nas to przerabiała. My rozumiałyśmy sytuację i nasze dzieci od początku wiedziały, że są w dość szczególnej roli. Dla nich było to znacznie trudniejsze. O każdym wybryku dziecka mama dowiadywała się prawie natychmiast. I niestety każda z nas zmuszona była jeszcze uczyć własne dzieci, a to było jeszcze trudniejsze.

Ciągle na przerwach wypytują jak ich synuś ,córeczka!

To znaczy, że się interesują. Wolisz rodziców zupełnie niezainteresowanych własnym dzieckiem?

Czuję na sobie presję psychiczną, mam wrażenie że żądają ode mnie abym je lepiej traktował i stawiał lepsze oceny!!!

Może tylko tak to odbierasz. Nie sądzę, żeby to było żądanie lepszego traktowania i lepszych ocen. Chcą wiedzieć o swoim dziecku jak najwięcej. Każda z nas też chciała taką wiedzę posiadać na bieżąco, aby w razie potrzeby odpowiednio wcześnie dziecku pomóc lub wpłynąć na zmianę jego zachowania.

[Jedliński]

Oczywiście chwalę dziecko, bo co mam powiedzieć.

czżbyś miał problem z asertywnością.....wszystko można powiedzieć -trochę wprowadzasz w błąd rodziców jak ich chwalisz..

[dushka]

A ja mam córkę koleżanki w klasie i co z tego? Jak chce oceny zobaczyć, sama może zajrzeć do dziennika, nie zawraca mi głowy na przerwie, a jest przydatna - bo czasem robię z klasą coś, co do czego chcę znać relacje dziecka w domu i...

[Stasiek]

Ok niech będzie chcą wiedzieć o swoim dziecku jak najwięcej!!!! Ale mogą też zapytać dzieci w domu, a nie co tydzień jak tam mój Filipek się sprawuje?? Logiczne chyba że gdyby były z nim jakieś problemy to bym to zasygnalizował rodzicowi.

[daughter]

Uczę w kilku klasach, w których są dzieci koleżanek z pracy, ale nigdy nie czułam się przez to inwigilowana, nigdy też ci rodzice nie wypytują mnie o swoje dzieci. Chyba, że któregoś nie było, to pytają o pracę domową. Inna koleżanka ma klasę wychowawczą, w której oprócz 2 dzieci nauczycieli jest jeszcze syn dyrekcji... Ale też nie zauważyłam, żeby coś było nie tak. Poza tym na wywiadówki nie przychodzi ta nauczycielska część rodziców, tylko to drugie. Dlatego współczuję Ci Stasiek. Aczkolwiek na Twoim miejscu, jeśli któreś z tych dzieci rzeczywiście sobie nie radzi to bym o tym powiedziała. Najwyżej rodzic się trochę zdziwi, ale lepiej teraz niż jakby na miesiąc przed końcem roku szkolnego miałoby się okazać, że dzieciak ma zaległości. Wal prosto z mostu.

[Jedliński]

Dzieci nauczycieli

W naszej grupie zawodowej popularna jest opinia, że dzieci nauczycieli są najgorsze. Najbardziej pyskate, nieposłuszne, krnąbrne, złośliwe, wredne, leniwe, zarozumiałe, wyniosłe, niewdzięczne, zajadłe, nadęte, nieprzejednane. Jak z uczniem jest poważny kłopot, to na pewno jest to dziecko nauczycielskie. Nie twierdzę, że takie są fakty, mówię o stereotypach.

Dyskutowałem dzisiaj ze studentami pedagogiki, czy potwierdzają te opinie. Trudno było nam szczerze porozmawiać, ponieważ niektórzy z nas mają rodziców nauczycieli, więc niby są tymi najgorszymi dziećmi. Dlatego zapytałem o coś innego. Czy w dzieciństwie byli świadkami, jak rodzice, nauczyciele przecież, źle mówili o nauczycielach. Okazało się, że tak było: rodzice bardzo źle wyrażali się o kolegach z pracy. Być może tu leży pies pogrzebany, dlaczego dzieci nauczycielskie nie szanują nauczycieli i w związku z tym w szkole jest z nimi największy problem.

Nauczycielom, którzy przy swoich dzieciach źle mówią o innych nauczycielach, przypomnę pięć postulatów naszej etyki zawodowej:
1. Postulat przyjaznej współpracy.
2. Postulat lojalności.
3. Postulat niepodważania autorytetu koleżanki/ kolegi.
4. Postulat nieumniejszania zasług innych pracowników.
5. Postulat nieoczerniania koleżanki/ kolegi.
Oczywiście, w czterech ścianach swojego domu każdy robi, co chce. Niestety, dzieci nie są na tyle dojrzałe, aby inaczej zachowywać się w domu, inaczej w szkole. One często wcielają w czyn słowa, które ich rodzice wypowiadają w domu.

Jak zawsze, także i w tej kwestii bywają wyjątki. Uczyłem i uczę dzieci nauczycieli, których zachowanie jest wzorowe. Jednak muszę też przyznać, że uczyłem i uczę nauczycielskie dzieci, które zachowują się okropnie. Rozmawiałem ostatnio z koleżanką, nauczycielką, która bardzo narzekała na kolegów z pracy. Przeprosiła, że tyle złego mi mówi, ale - jak stwierdziła - w domu nie może się wygadać, bo dzieci słuchają. W tej brzydkiej sprawie to było piękne.

http://chetkowski.blog.polityka.pl/?p=970

[Witold Telus]

Miałem przyjemność uczyć syna dyrektora. Piszę "przyjemność" ponieważ Pan Dyrektor na wstępie (na sierpniowej plenarce) starannie zaznaczył, że nie życzy sobie żadnych ekstra-taryf dla syna ani nie ma zamiaru w jakikolwiek sposób ingerować w proces dydaktyczny poza normalnym ojcowskim zaglądaniem w dziennik. "Zatrudniam Państwa, a więc ufam w Wasze umiejętności i mam nadzieję, że nikt z Państwa nie przestanie robić czegoś lub nie zacznie robić czegoś, czego nie robi z innymi uczniami tylko dlatego że P*** jest w tej klasie. Aha - i w razie kłopotów proszę śmiało wzywać matkę do szkoły. Jak nie przyjdzie to proszę poskarżyć się Dyrektorowi "

Takich kolegów nam trzeba.

[vuem]

Też spotykałem się z podobnymi sytuacjami, gdzie fakt koleżeńskich relacji z rodzicem nie miał absolutnie żadnego wpływu na moją pracę z dzieckiem.


Choć i bywało, że trzeba było zmagać się z drugą stroną medalu...od sugestii, próśb, po próbę wręczenia łapówki....przez "kolegę"...

[oliweczkaS]

U nas jest taka sytuacja, ze matka uczy swoje własne dziecko.
A tak to mamy w gimnazjum córki obu dyrektorek, kilku nauczycieli. Ogólnie nie mam z tym jakiegoś specjalnego problemu. Traktuję je jak każdego innego ucznia.

[Jedliński]

A jak w szkole uczy się dziecko dyrektora szkoły to podczas zebrań rodziców dyrektor przychodzi na zebrania jako rodzic?

[malgala]

A jak w szkole uczy się dziecko dyrektora szkoły to podczas zebrań rodziców dyrektor przychodzi na zebrania jako rodzic?

U nas jest taka sytuacja.
Najczęściej jest wtedy na zebraniach mama, ale jak nie może, to dyrektor.