Zachowanie uczniów a rodzice

[vuem]

Nie próbuję nic wkładać, polemizuję z wypowiedzią, którą można by tak zinterpretować, po prostu, co chyba zresztą gdzieś napisałem, odnieść można takie wrażenie. I taką interpretację przedstawiłem.
Jeśli zabrzmiało jak oskarżenie, wybacz.

[iTulka]

Absolutnie jestem przeciwna owijaniu w bawełnę tego, co oczywiste. Przecież "trik" z zaczynaniem rozmowy od pochwał jest już tak znany, że nie wiem, czy ktoś jeszcze daje się na niego nabrać
To nie o to chodzi w efektywnej rozmowie, nie tak buduje się dobry klimat. Też od razu wyczułabym sztuczność, gdyby ktoś próbował mną manipulować w ten sposób.
Moja reakcja na nowomodę szkoleniową jest taka:

[vuem]

Moim zdaniem nie powinno się tak interpretować mojej wypowiedzi.

OK.

To nie o to chodzi w efektywnej rozmowie, nie tak buduje się dobry klimat. Też od razu wyczułabym sztuczność, gdyby ktoś próbował mną manipulować w ten sposób.

Oczywiście, że jest to nienaturalne zachowanie, niepożądane w normalnych relacjach między ludźmi i stąd zakładam, że w 99% przypadków to nie ma miejsca.

Ale gdybyś miała do wyboru zmanipulować a zyskać jego pomoc lub nie robić tego i zyskać w nim raczej przeciwnika w swych działaniach lub co najmniej "wiecznego krytyka" pełnego niechęci, to co byś wybrała?

Ja osobiście wybieram opcję pierwszą, bo a) ten rodzic i tak nie zrozumie swego błędu, b) nie zależy mi na wychowywaniu rodzica i uczeniu go właściwego podejścia do spraw wychowania tylko na wychowaniu jego dziecka. Gdy "sprzymierzy się" ze mną w kreowaniu pozytywnych postaw dziecka, to i choćby nieświadomie promowanie takich postaw zaadoptuje.

Co do szkoleń, to nie ma o nich tu mowy...nie licząc wymysłów adwersarzy

[pocachontas]

Mi też nie chodzi o to, żeby się czegoś wyuczać i robić coś sztucznie.
Mam taką naturę, że dużo myślę na temat swoich stosunków z innymi ludźmi, analizować sytuację: dlaczego nie doszło do porozumienia, co można zrobić w przyszłości, aby było lepiej.

Rozmowy z rodzicami często nie należą do łatwych. Sukces zależy od wielu czynników. Właściwej postawy (zawsze zyskamy więcej, jeżeli nie stworzymy wokół siebie aury braku taktu, złości), otwartości na argumenty (wysłuchajmy uważnie, co nasi rozmówcy mają do powiedzenia ), kompromisu (starajmy się współdziałać z rodzicami, nie eskalujmy żądań, zaoferujmy coś od siebie). Ale to co najważniejsze – każdej rozmowie z rodzicami powinna towarzyszyć życzliwość i dyskrecja. Jest to niezbędne, aby nie czuli się" wywołani do tablicy", bo nikt tego nie lubi. Jest to "pamiątka" z czasów szkolnych. Nie wymaga, jak sądzę, żadnego komentarza.

To nie moje słowa, ale zgadzam się z nimi. I dotyczy to nie tylko stosunków z rodzicami, ale ogólnoludzkich również. I nie jest to żadna socjotechnika tylko podstawa tego, aby dojść z innymi ludźmi do porozumienia. Oczywiście, jeżeli ktoś tego nie będzie chciał to ta druga strona też nic nie osiagnie, ale zawsze warto spróbować.

[edzia]

Mi też nie chodzi o to, żeby się czegoś wyuczać i robić coś sztucznie.

To skąd pomysł, że gdy zacznę rozmowę z rodzicem od słów: "Dzień dobry, wezwałam panią, ponieważ pani syn...", następnym razem taki rodzic raczej już nie stawi się na moje wezwanie?

Ale to co najważniejsze – każdej rozmowie z rodzicami powinna towarzyszyć życzliwość i dyskrecja. Jest to niezbędne, aby nie czuli się" wywołani do tablicy", bo nikt tego nie lubi.

Ale skąd wiadomo, że mojej rozmowie z rodzicami nie towarzyszy życzliwość i dyskrecja?

Sprytnie zmieniłaś temat.

[jarko]

Rodzic powinien czuć w nauczycielu pomocnika a nie wroga, wtedy skutcznie można go włączać do naszego działania. Jeżeli za pierwszym razmem hukniemy będą omijać szkołę jak tylko się da i nie pomogą już nic, jeśli problem nie jest bardzo poważny wcale nie będą się pojawiać na wywiadówkach, jeśli coś poważniejszego to przyjdą bo muszą, jednym uchem wysłuchają a drugim im wyleci, będą a jakoby ich nie było.
Nie chodzi o sztuczne chwalenie ale rozładowanie napięcia. Jeśli rodzic przychodzi nie na wywiadówkę ale konkretnie zawezwany to nie ma sensu zaczynać od pochwał bo razi to sztucznością ale można zaczać rozmowę np. takim zdaniem "widzi pani (pan) było już tak dobrze, mam nadzieję, że uda nam się .. etc"