Zwracanie się do dziecka Pan,Pani

[dushka]

Do mnie dzieciaki mówią pani Agnieszko. Wynikło tak, ponieważ w 1-3 w klasie było nas 2, no i trzeba było te panie jakoś odróżnić Pani Ania i pani Agnieszka i tyle. A że klasę mam tę samą, choć już są to 5 klasiści, dalej mówią pani A.

[relicher]

Relicher chodzi Ci o powitanie w stylu: Dzieńdobry Anno, czy dzieńdobry Pani Aniu?

Chodzi mi o sytuację, kiedy uczeń zwraca się do nauczyciela z powitaniem

Czyli, że uczeń zwracać miałby się po imieniu do nauczyciela?

[przyszłapolonistka]

Często mi się wydaje, że nauczyciele to niezwykle skomplikowane stworzenia A tak na poważnie to moim zdaniem granice w kontaktach między uczniem i nauczycielem w różnych sprawach są bardzo cienkie. Trzeba mieć po prostu to wyczucie. Każdy nauczyciel jest inny. Na przykład nie wyobrażam sobie żebym mogła obgadać moją klasę z panem z fizy a z moją wychowawczynią mogę mówić o wszystkim. Dlaczego ? Cóż mam do niej pełne zaufanie co jest bardzo cenne.

[Gigi20]

Niektórzy nauczyciele nie pozwalają sobie na to aby mówić do nich Pani Małgosiu. Informują, że nie życzą sobie, żeby w czasie rozmowy używać ich imienia. Osobiście znam dwie takie nauczycielki, które zawsze to podkreślały.

[adner]

Niektórzy nauczyciele nie pozwalają sobie na to aby mówić do nich Pani Małgosiu. Informują, że nie życzą sobie, żeby w czasie rozmowy używać ich imienia. Osobiście znam dwie takie nauczycielki, które zawsze to podkreślały.

Ja sobie nie wyobrażam mówienia do nauczyciela po imieniu Niektórzy wymagają mówienia do siebie per profesor.

[Gigi20]

W gimnazjum miałam katechetkę, do której wszyscy mówili Pani Aniu.
Teraz do wszystkich mówimy "Sorze"

[dushka]

Ja sobie nie wyobrażam mówienia do nauczyciela po imieniu Niektórzy wymagają mówienia do siebie per profesor.

A co w tym dziwnego? W liceach jest to ogólnie przyjęte - zamiast proszę pana - panie profesorze. Chyba nikomu korona z głowy nie spada przez to? Ot, tradycja taka, wyraz szacunku.

[adner]

Ja sobie nie wyobrażam mówienia do nauczyciela po imieniu Niektórzy wymagają mówienia do siebie per profesor.

A co w tym dziwnego? W liceach jest to ogólnie przyjęte - zamiast proszę pana - panie profesorze. Chyba nikomu korona z głowy nie spada przez to? Ot, tradycja taka, wyraz szacunku.

Nic dziwnego, tylko chciałem podkreślić kontrast pomiędzy mówieniem do nauczyciela po imieniu, a tym, co jest u mnie w szkole(i wcale nie uważam, że tak jest źle).

[Rosiu]

Moim zdaniem zwracanie się do nauczyciela, który jest przeważnie tylko (i aż) magistrem "panie profesorze" zakrawa o śmieszność. Znam nauczycieli, którzy wyraźnie zaznaczali, że sobie tego nie życzą.
Jeśli chodzi o zwracanie się do uczniów (grupy) to ja osobiście preferuję formę: "moi kochani". Natomiast indywidualnie po imieniu jeśli znam, a jeśli nie to po prostu np."kolega w czerwonym sweterku podejdzie do tablicy".

[Jolly Roger]

"kolega w czerwonym sweterku podejdzie do tablicy".

Czekać tylko reakcji "koleżanka przy tablicy niech się przesunie, bo nie widzę jaki jest temat"

[Rosiu]

Nie doczekałam się takiej lekceważącej odpowiedzi a pracuję już dłuższy czas w szkole. Miałam na myśli sytuacje gdy nie znamy uczniów, bo tego dotyczył wątek.

[Fixus]

Mozę trochę odbiegnę od tematu ale chciałbym poznać opinie nauczycieli na ten temat, otóż chodzę do szkoły zaocznej i nie przywykłem do tego zęby nauczyciel nauczycielka mówiła mi na pan, siła rzeczy tak się dzieje ponieważ moja klasa to rożne kategorie wiekowe(no niestety ja mam 20 ale z przyzwyczajenia wole jak nauczyciel mówi mi na ty nawyk z wcześniejszej szkoły) ale problem w tym ze pani od polskiego ma dar do nauczania, nie ukrywając dosyć ładna z niej kobieta Sytuacja z dzisiaj cała lekcje próbowałem ja rozpraszać wzrokiem czasami się udawało czasami odwrotnie ale idźmy dalej na przerwie zostałem jako jedyny w klasie żeby porozmawiać(Zrobiłem to z premedytacja i specjalnie ), z racji tego ze to polonistka pytałem o maturę z polskiego itp potem jakoś zgrabnie przeskoczyłem z pytaniem czy lubi pani uczyć liceum czy gimnazjum itp wszystko ładnie pięknie widać zainteresowanie rozmowa (z charakteru rozmowy można było odnieść wrażenie jakbyśmy pani Psor niczego się nie krępowała ) no ale po sielankowej rozmowie weszły 4 starsze panie i pani psor jak pchnął różdżka pobiegła z powrotem do biurka. Za niedługo zbliża się egzamin ustny i zastanawiam się czy nie zaproponować pani profesor zęby mi mówiła na ty gdyż krępuje mnie to bardzo jak mówi mi na pan

Mile widziane opinie od nauczycieli gdyż od niedawna interesuje się zachowaniami ludzi i wykorzystuje to ale nauczycie to dla mnie całkiem inna bajka A nie chciał bym zrobić czegoś co mogło by być w brew zasada nauczyciela
pozdrawiam

[haLayla]

w brew

W brew (albo nieco powyżej brwi) to ty się raczej puknij. Za wysokie progi na twoje intelektualne nogi.

W zasadzie, to jeśli puknąłby się w brew, albo nieco powyżej brwi, to i tak będzie to kość czołowa. Ale dołączam się do propozycji. Byle nie za mocno, bo można sobie coś uszkodzić

[iTulka]

Możesz zaproponować Twojej nauczycielce, żeby zwracała się do Ciebie po imieniu, nie ma w tym nic niewłaściwego, jednak nie liczyłabym, że dostosuje się do Twojej prośby, skoro do wszystkich w klasie odnosi się per "pan/pani". Traktuje Was równo, niezależnie od wieku. I nie "rozpraszaj" już nauczycielki wzrokiem, bo to raczej Ty się rozpraszasz na lekcji, a to się może odbić niekorzystnie na wyniku Twojego egzaminu Powodzenia.

[iskierka101]

Mnie się zdarza używać formy Pan nawet w odniesieniu do pierwszaka w podstawówce. Nie opiszę fazy wyciągania konsekwencji, tylko samo użycie słowa. Sytuacja wygląda w skrócie tak:
Delikwent się wierci, nie wykonuje polecenia, rozprasza kolegę itp. Zaczynam od "Tymek, przeszkadzasz". Jeśli sytuacja ma miejsce kolejny raz, zwracam się do ucznia "Panie Tymoteuszu!" Działanie uspokajające - zawsze.