wypalenie zawodowe?

[justyna80]

Witam wszystkich.
Pracuję od kilku lat w świetlicy, oprócz tego prowadzę zajęcia korekcyjno-kompensacyjne. Zauważyłam, że praca w świetlicy nie przynosi mi satysfakcji - czas się dłuży niemiłosiernie, większość dzieci nie jest zainteresowanych wspólnymi zabawami, wciąż pytają,kiedy będą mogły bawić się same, prace plastyczne zwł. chłopcy robią byle jak i byle szybko. Zróżnicowanie wiekowe od 5 lat do 10, jedni chcą to, drugich to zupełnie nie interesuje i chcą co innego. Chłopcy najchętniej by cały czas grali na komputerze lub w piłkę. Trudne warunki lokalowe, ciągły hałas....czasem mam dość takiej pracy bez żadnych efektów i zastanawiam się czy nie rzucić szkoły...Na zajęciach k-k jest całkiem inaczej.

[premixx]

Może odnajdź w tym jakieś plusy- tj. w tym, że dzieci chcą się same bawić? Możesz sobie czytać czy coś a pieniążki wpadają Jeśli Ci to nie pasuje to daj sobie spokój, szkoda życia.

[dirra]

Uważam, że najlepiej skorzystać ze wsparcia psychologa i jednocześnie zastanowić się nad zmianą pracy. Czasem to jedyne rozwiązanie. Podsyłam ci artykuł o tym jak przeciwdziałać wypaleniu zawodowemu https://goodpoint.blog/wypalenie-zawodowe-5-sposobow-unikniecie-wypalenia/ . Myślę, że może ci pomóc poradzić sobie z tą sytuacją.

[Łosoś]

Wypalenie zawodowe to trudny temat w szkole. Skorzystanie z pomocy psychologa najczęściej jest niedostępne dla nauczycieli pochodzących z małych miast i wsi. W dużych miastach jest lepiej, ale...to kosztuje. I to niemało. A przecież jedna sesja nie wystarczy...
Po drugie- wypalony nauczyciel staje się przedmiotem "hejtu" ze strony kolegów, koleżanek i dyrektora szkoły. Nie wolno liczyć na niczyje współczucie! W środowisku pracy każdy głównie dba o siebie i swoje interesy, zatem Twoje wypalenie, które uwidoczni się w postawie (czarnowidztwo, depresja) i niechęć do wykonywania obowiązków wzbudzi jedynie nienawiść innych pracowników. Pierwsza zasada: NIGDY nie skarż się w pracy. Zaraz usłyszysz, że inn pracują tak samo ciężko, jak nie ciężej i się nie skarżą! Zatem - w domyśle- zamknij jadaczkę, na pewno nie jest ci tak źle...
Zmiana pracy nie zawsze jest możliwa, choć to byłoby najlepszym wyjściem z sytuacji. Jeśli jednak musisz dalej pracować, choć mdli cię na samą myśl o tej robocie, to pamiętaj:
a) Nie skarż się, nie żal,nie szukaj zrozumienia. Nie znadziesz go.
b) Nie angażuj się. Rób, co musisz. Odpuść sobie trochę, nie musisz być perfekcyjny.
c) Sprawiaj sobie małe przyjemności. Lody. lampka wina wieczorem, ciekawy film, nowy ciuch..? Bądź dla siebie dobra.
d) Wytłumacz sobie, że praca...to praca. Tu zarabiasz pieniądze. Nie jest to sposób na "spełnianie się"- nie wierz w ten mit. Skup się na tym, co ważne (rodzina, dzieci..?)
e) Czasem idź sobie na zwolnienie. Jest taka jednostka chorobowa, jak wypalenie zawodowe. Masz pełne prawo parę dni odpocząć, szkoła się bez ciebie nie zawali. Zatroszcz się o siebie bez wyrzutów sumienia- nikt przecież w szkole nie będzie się o ciebie troszczył.

Powodzenia

[justyna80]

Zgadzam się z Tobą w 100% i powoli wcielam w życie zasadę "olewania"...

[leonngv]

każdy kiedyś może wypalić się zawodowo, nie zależne co się wykonuje.. Według mnie chęci i korzyść materialna niektórych ludzi zaciąga w kozi róg i dlatego powstają później wypalenia zawodowe..

[Łosoś]

Wypalenie w szkole z powodu dążenia do korzyści materialnej...HAHAHAHAHAHAHAAAA !!!!