program lub rozkład do kl.I gimnazjum z lekkim uposledzeniem

[synapsa]

a ja znam przypadki kiedy w starszych klasach w szkole masowej dzieci te dobrze funkcjonują i nauczyciele radzą sobie

sądzę, że to pozorne.
W czerwcu szóstą klasę opuściło 2 upośledzonych. Radzili sobie świetnie pod względem społecznym. Niestety poszli do gimnazjum z barkiem znajomości tabliczki mnożenia. I to nie z powodu braku chęci ze strony nauczycieli. Dziewczynka świetnie czytała mechanicznie, totalnie bez zrozumienia, liczyła na palcach: 300 - 200 i nie znała wyniku. Chłopiec sylabizował, a o rozumieniu nie wspominam. Rysowałam Mu tabelki w zeszycie ponieważ nie potrafił tego wykonać, a tabela widniała na tablicy. Uważam za fikcję w obecnym systemie edukacji indywidualizowanie pracy z takimi dziećmi w szkole masowej. I pięknie brzmiące opinie i wspaniale eksponujące się na papierze dostosowania wymagań pozostają.... na papierze. Jestem akurat tym przedmiotowcem, który interesuje się pracą z dzieciakami o specjalnych potrzebach, ale obserwuję i to w 2 szkołach niewesołą rzeczywistość. I pomimo moich chęci i woli przyznaję się, że jest to dla mnie ogromny trud. Tym bardziej, że efektów nie widać.

[Basiek70]

wszystko zależy od rodzaju zaburzeń towarzyszących upośledzeniu
mój syn rodzony upośledzony lekko: czyta pięknie z intonacją i rozumie tekst (opowie treść ale nie zrobi planu; odpowie na pytania do tekstu, natomiast nie ułoży sam pytań, bo ten rodzaj rozumowania sprawia mu problem); jest najlepszy w klasie z ortografii; doskonale radzi sobie z gramatyką (części mowy, teraz części zdania, zdania pojedyncze, złożone, równoważniki - wszystko doskonale rozpoznaje); dodaje, odejmuje, mnoży i dzieli pisemnie, łatwe w pamięci; rozwiązuje zadania tekstowe (jeśli jest bardziej skomplikowane, nauczyciel musi mu je "rozbić" na krótsze, sam nie rozłoży sobie zadania, ale po takiej pomocy wszystko rozwiąże); ma świetną pamięć, więc przedmioty wymagające opanowania faktów, jak historia, nie sprawiają mu problemu. Potrzebna mu pomoc tam, gdzie wchodzą abstrakty; przy zadaniach z geometrii wymaga rysunku lub szablonu, jak wejdą bryły, będzie mu potrzebny model, bo nie wyobrazi sobie tego, musi widzieć.
I Twoim zdaniem powinien być w szkole specjalnej, z dziećmi nie będącymi w stanie opanować tabliczki mnożenia?
Może czas zdać sobie sprawę, ze II to jedno, a funkcje szkolne to drugie; jest bardzo dużo dzieci, które mają II w normie, a nie są w stanie nauczyć się czytać, tak mają zaburzoną analizę i syntezę; pracowałam z jedenastolatkiem o II 128, który nie był w stanie czytać; znał litery, ale nie był w stanie złożyć z nich słowa. Nie traktujmy orzeczenia o UU jak wyroku który dziecko wkłada w worek: nie da rady. Bo ja mam osobiście w domu (i w pracy) żywe dowody, że da; i te odwrotne, ze inteligencja w normie, a rady nie da.
I sądzę, ze większym problemem jest dziecko niezdiagnozowane, którego rodzice odmawiają pójścia do poradni, a które ma realne problemy w nauce, niż to z opinią i z zaleceniami. Stąd ruszam z forum, na które już Was zapraszałam. Bo to w tych przypadkach nauczyciel jest bezradny (i dziecko też).

[synapsa]

I Twoim zdaniem powinien być w szkole specjalnej

nigdzienie pisałam o Twoim dziecku i niepotrzebnie bierzesz to do siebie. Zresztą Twój syn jest w o wiele lepszej sytuacji, bo po 1 - ma mądrą mamę i po 2 - ma mądrą mamę

[Basiek70]

Zresztą Twój syn jest w o wiele lepszej sytuacji, bo po 1 - ma mądrą mamę i po 2 - ma mądrą mamę

Rozbroiłaś mnie

[synapsa]

no to się cieszę bo nie lubię konfliktów i nieporozumień ale mam przy tym swoje zdanie