Oficyna Wydawnicza Impuls

[OWImpuls]

Joanna Skibska

Mnemoliterki
Ćwiczenia do wprowadzania i utrwalania liter podobnych pod względem kształtu a-o, m-n-u-w, l-ł, b-d-g-p



Mnem☻literki to ćwiczenia do wprowadzania i utrwalania liter podobnych pod względem kształtu – wykorzystujące mnemotechnikę w postaci zakładek obrazowych, ponieważ najbardziej naturalnym sposobem uczenia się dziecka jest uczenie wykorzystujące obraz, emocje oraz ruch, co z kolei „uruchomia” wyobraźnię, pozwalając na ukonkretnienie materiału abstrakcyjnego, jakim są litery.

Zakładki obrazowe [1] (alfabet skojarzeniowy) skonstruowano w taki sposób, aby wybrane litery (duże i małe o podobnym obrazie graficznym oraz litery podobne o odmiennym kierunku i położeniu) zostały pokojarzone z przedmiotami przypominającymi dziecku o cechach charakterystycznych danej litery i jej odmienności od innych. Uzmysłowi to dziecku, że dana litera jest jedyna w swoim rodzaju.

W celu podniesienia efektywności i przyjemność zapamiętywania - „zakładki obrazowe” należy wesprzeć metodą „żywych” opowiadań uwzględniających te rzeczy, które są ważne i mają być zapamiętane. „Ożywienie” liter służy zapisaniu ich w umyśle. Im obraz jest bardziej surrealistyczny tym prawdopodobieństwo zapamiętania wzrasta. Tworzenie takich obrazów stwarza możliwość „ozdabiania” danej litery w taki sposób, aby jej kształt i cechy charakterystyczne zachowały się w pamięci dziecka ze względu na interesującą „prezentację”. Przykładem może być wierszyk „ożywiający” literę a:

Wielkie A to drabina,

po której aligator Al się wspina.

W łapce mały talerzyk trzyma

i łyżeczką pyszne ciasteczko wcina.

Talerzyk z łyżeczką, małe a przypomina.

Gdyby nie ta łyżeczka,

to ciastko nie zjedzone,

na Ala byłoby obrażone.



Dziecko korzystając z ćwiczeń, może samo wizualizować litery i rysować ich „kształtopodobne” odpowiedniki na odwrocie kartki, a także bawić się wyobraźnią w wymyślanie zabawnych opowiadań lub wierszyków, których bohaterami będą literki oraz sam ich autor czyli dziecko.

Ćwiczenia do wprowadzania i utrwalania liter podobnych z wykorzystaniem mnemotechnik przeznaczone są dla wszystkich dzieci rozpoczynających przygodę z czytaniem i pisaniem. W szczególności jednak mają pomóc zapamiętać kształty liter podobnych, dzieciom mającym trudności z nabywaniem umiejętności czytania i pisania, dzieciom z grupy ryzyka dysleksji, dzieciom z fragmentarycznymi deficytami rozwojowymi, w szczególności charakteryzującymi się zaburzeniami percepcji wzrokowej.



Mnem☻literki mogą być wykorzystane w czasie wspólnych zabaw w domu („pod okiem” osoby dorosłej), w przedszkolu i na zajęciach lekcyjnych w szkole, w pracy z uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz na zajęciach wyrównawczych i rewalidacyjnych.

[OWImpuls]

Bogusław Śliwerski

Pedagogika ogólna
Podstawowe prawidłowości



Książka Bogusława Śliwerskiego stanowi kolejne potwierdzenie niezwykle wysokiego statusu tego naukowca we współczesnych naukach o edukacji. Stoi – pod każdym względem – na bardzo wysokim poziomie merytorycznym, posiadając przy tym wszystkie te cechy, które charakteryzują dzieła wybitne: oryginalność idei, swobodę i wartkość narracji, integralność wywodów, odwoływanie się do bogatej i reprezentatywnej literatury przedmiotu, erudycyjność, wreszcie „mądrą metanarracyjność”. […] Jest przy tym dzieło to wspaniałą i udaną próbą potwierdzenia statusu naukowego pedagogiki jako dyscypliny z istoty swojej interdyscyplinarnej, która pozostając na styku idei i rzeczywistości, krystalizuje wiele problemów teoretycznych i społecznych. Jednocześnie podręcznik ten zawiera – bardzo trafną – autorefleksję pedagoga nad tożsamością pedagogiki jako nauki i jako praktyki społecznej, przy jednoznacznym opowiedzeniu się za ideą „kulturowego krytycyzmu” i orientacją na tworzenie „lepszego świata”. To także tożsamość, której integralną częścią jest rezygnacja z jakiegokolwiek autorytaryzmu i orientacja na rozwój podmiotowości młodych ludzi.

Z recenzji prof. dr. hab. Zbyszko Melosika





Seria autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce:

1. Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości

2. Dydaktyka. Podrecznik akademicki

3. Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Podrecznik akademicki



Seria autorskich podręczników akade­mickich do pedagogiki jest kolejnym do­pełnieniem polskiej literatury przedmiotu o nowe IMPULSY i spojrzenie na przed­miot jej naukowych badań, najbardziej palące dla praktyki problemy eduka­cyjne, opiekuńcze i wychowawcze oraz klasyczne lub/i nieznane jeszcze sposoby podejścia do ich rozwiązywania. W pono- woczesnej dobie naukowa wiedza rozwi­ja się z nieprawdopodobną dynamiką, intensywnością i częstotliwością, toteż coraz trudniej jest adeptom tej profesji odnaleźć się w jej labiryncie. Autorzy serii wydawniczej jednak zarówno potwier­dzają aktualność przekazywanej nam wiedzy, jak i wychodzą w przyszłość z tym, co warte jest zatrzymania, reflek­sji czy dalszych badań. Właśnie dlatego nadałem tej serii tytuł: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE, bo każdy z auto­rów, pracując nad zakresem tematycz­nym własnej subdyscypliny naukowej, łączy w akademickim i podręczniko­wym zarazem przekazie teraźniejszość z przyszłością, która na naszych oczach i tak staje się już przeszłością.

Czytelnikom podręczników nie tylko ży­czę miłej lektury, ale i zachęcam do wspól­nej debaty, krytyki i recenzji, które nam wszystkim pomogą w doskonaleniu włas­nej twórczości.

prof. dr hab. Bogusław Śliwerski

[OWImpuls]

Agnieszka Walendzik-Ostrowska i Joanna Dec

Pozytywne życie
O profilaktyce HIV/AIDS dla edukatorów

25 zł

Książka jest podręcznikiem pomocnym w realizowaniu zajęć z profilaktyki HIV/AIDS. Tematyka ta jest jak bardzo aktualna. Choć w naszym kraju nie obserwuje się (na szczęście) lawinowego wzrostu zakażeń, co roku wynik dodani odbiera około 1200 osób, często młodych. Spada również liczba uczniów mających zajęcia poświęcone problematyce HIV i tematom pokrewnym a dotyczących m. in. zagadnień inicjacji seksualnej, warunków udanego startu w życie seksualne, orientacji psychoseksualnej. Tej luki nie wypełnia niestety przedmiot „Wychowanie do życia w rodzinie”, który w wielu szkołach nie jest realizowany.

Książka zawiera podstawowe informacje nt. psychospołecznych i medycznych aspektów epidemii HIV/AIDS oraz zagadnień związanych z problematyką HIV (np. zachowania seksualne, orientacje psychoseksualne). Zawiera także część metodyczną, która ma ułatwić samodzielne projektowanie zajęć i scenariuszy poświeconych problematyce HIV, edukacji seksualnej i szerzej – profilaktyce społecznej. W aneksie znaleźć można przykładowe scenariusze, które mogą być inspiracją do tworzenia własnych, adekwatnych do warunków i możliwości realizowania konkretnego programu profilaktycznego.

Książka będzie przydatna dla tych wszystkim, którzy zajmują się profilaktyką, edukacją seksualną i promocją zdrowia. Choć główną grupą oddziaływań profilaktycznych są młodzi, to pracujący z dorosłymi także mogą skorzystać z tej publikacji. Jej lektura może okazać się ciekawa także dla tych, którzy o HIV i społecznych aspektach epidemii nie wiedzą zbyt wiele. W sposób przystępny, syntetyczny przedstawia najważniejsze kwestie dotyczące profilaktyki HIV, zawiera najbardziej aktualne dane, podsuwa także tematy, które są ważne w pracy z młodzieżą.


Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 158 stron,
Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-935651-0-8

[OWImpuls]

Katarzyna Herda-Płonka

Środowisko rodzinne i szkolne wobec zespołu ADHD u dzieci w młodszym wieku szkolnym


Panuje przekonanie, że uczeń z zespołem ADHD to poważny problem dla współczesnej rodziny i szkoły. Niełatwo jest tym dwóm środowiskom zaakceptować jego „złożoną inność”. Być może wynika to z niezrozumienia, czym tak naprawdę jest ADHD. Istotne jest zatem, aby wiedza o zespole ADHD była rozpowszechniana na dużą skalę, zarówno w środowiskach rodzinnych, jak i szkolnych. To głównie na nich spoczywa ciężar wychowania i kształcenia dzieci, w tym również dzieci z zespołem ADHD.


Powstajepodstawowe pytanie: jaki jest poziom wiedzy środowiska rodzinnego i szkolnego na temat zespołu ADHD u dzieci w młodszym wieku szkolnym?

Poszukiwanie odpowiedzi na powyższe pytania poświęcona jest niniejsza publikacja, która składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy dotyczy teoretycznych podstaw badań, drugi zawiera założenia metodologiczne badań własnych, a w rozdziale trzecim zaprezentowano wyniki badań oraz płynące z nich wnioski i zalecenia dla osób odpowiadających za wychowanie i kształcenie dzieci z ADHD.

Pierwszy rozdział – Teoretyczne podstawy badań – obejmuje trzy podrozdziały. W pierwszym zamieszczono charakterystykę środowiska rodzinnego i szkolnego jako najważniejszych środowisk w życiu dziecka. Dlatego też istotne jest, aby w obu tych środowiskach był wysoki poziom świadomości w odniesieniu do problemu ADHD. Warto zaznaczyć, że tylko kompetentny nauczyciel, dzięki swojej wiedzy z zakresu ADHD, jest w stanie szybko pomóc dziecku przejawiającemu symptomy tego zespołu. Nauczyciel powinien służyć wsparciem i radą rodzicom dziecka z zespołem ADHD.

Drugi podrozdział przedstawia podstawową wiedzę na temat ADHD, a w szczególności genezy powstania zespołu ADHD, głównych przyczyn, objawów zaburzenia, kryteriów diagnozy oraz typów i form leczenia. W rozdziale tym scharakteryzowano również główne problemy, z jakimi borykają się uczniowie mający symptomy ADHD, oraz najkorzystniejsze warunki do pracy dla takich dzieci.

W podrozdziale trzecim opisano aspekty prawne i praktyczne dzieci z zespołem ADHD. W związku z tym omówiono prawa przysługujące dzieciom z ADHD oraz działalność stowarzyszeń na rzecz takich dzieci. Refleksji poddano poglądy na temat lekarstw przepisywanych dzieciom oraz ich refundacji. Zaprezentowano także, co jest istotne z punktu widzenia praktyki, przykładowe rozwiązania niezbędne w pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo. Zamieszczono również charakterystykę pomocy dydaktycznej w formie programu na płycie CD (ADHD w pigułce) dla rodziców i nauczycieli w wychowaniu i kształceniu dziecka z nadpobudliwością psychoruchową oraz prezentacji szkoleniowej (PDF pt. ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi).

Drugi rozdział, jak już wspomniałam, poświęcony jest metodologii badań własnych – przedstawiono w nim główny problem badawczy, metody i narzędzia badawcze, a także charakterystykę badanych osób oraz terenu badań.

Trzeci rozdział stanowi część empiryczną książki, zawiera opis własnych badań oraz analizę ich wyników.
Książkę zamykają wnioski i spostrzeżenia z przeprowadzonych badań dotyczących zarówno wiedzy środowiska rodzinnego i szkolnego na temat dzieci z zespołem ADHD, jak i wskazówek odnoszących się do pracy z tymi dziećmi.

Fragment wstępu



Książka
zawiera
płytę CD!

Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 252 strony, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7587-356-6

[OWImpuls]

Dorota Niewola

Zabawy matematyczne
Propozycje dla dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym wieku szkolnym

Celem zawartych w książce propozycji jest aktywizowanie działalności poznawczej dzieci w taki sposób, aby uczenie się było atrakcyjniejsze, dostarczało wielu wrażeń i zapewniało większe efekty wychowawczo-dydaktyczne.

Założeniem Zabaw matematycznych jest więc nie tylko rozwijanie procesów poznawczych dzieci, kształcenie umiejętności matematycznych, orientacji w stosunkach przestrzennych i wielkościowych, ale również integracja wychowania i nauczania. Każde proponowane działanie opatrzone jest celem szczegółowym.

Starałam się, aby reguły zabaw były jasno sprecyzowane, zaś wszyscy jej uczestnicy mieli równe szanse na osiągnięcie celów.

Zabawy matematyczne są propozycją skierowaną do nauczycieli przedszkoli, nauczycieli prowadzących zajęcia wyrównawcze oraz nauczycieli klas młodszych.


Wydanie I, Kraków 2012, Format B6, Objętość 92 strony, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-159-6

[OWImpuls]

Dorota Niewola


Zabawy integracyjne i nie tylko


Pracując z dziećmi wielokrotnie miałam okazję obserwować, jak zabawa potrafi je rozweselić. Ale poprawa nastroju i wprowadzenie szczególnej atmosfery to tylko jedna z jej zalet.

Dobrze dobrana i przeprowadzona zabawa daje szansę każdemu dziecku na uczestnictwo we wspólnym działaniu. Kształtuje więzi grupowe i odpowiednie relacje pomiędzy jej uczestnikami. Integruje zespół.

Pomaga w pokonaniu dziecięcych lęków i barier.

Podałam tylko niektóre z celów zabawy, wyliczać bowiem można ich dużo. Dlatego pod każdą proponowaną zabawą podałam, czemu służy.

W codziennej pracy z dziećmi warto pamiętać, by mieć w zapasie kilka zabaw.

Oddając książkę do rąk czytelnika życzę, aby wszystkie zamierzenia zostały podczas zabaw osiągnięte.

Mam nadzieję, że zabawy będą cieszyć każdego, również dorosłego uczestnika.

Książkę polecam wszystkim wychowawcom, nauczycielom i osobom prowadzącym zajęcia z dziećmi w wieku przedszkolnym i w młodszych klasach szkoły podstawowej.



Wydanie I, Kraków 2012, Format B6, Objętość 150 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-048-3

[OWImpuls]

Dorota Niewola

Zabawy inscenizacyjne o tematyce przyrodniczej
Na cztery pory roku. Propozycje dla przedszkolaków i dzieci w młodszym wieku szkolnym.

Książka zawiera zabawy, inscenizacje i propozycje działań o tematyce przyrodniczej, których celem jest –
z jednej strony – dostarczanie i bogacenie dziecięcych doświadczeń dotyczących świata przyrody i rządzących w nim praw, z drugiej zaś – zabawa.
Mały odbiorca a zarazem uczestnik utrwala posiadane wiadomości i nabywa nowe, uczy się dbać o przyrodę i jest wdrażany do jej ochrony, bawi się biorąc udział w proponowanych zajęciach, które na pewno dostarczą wielu wrażeń.
Każda inscenizacja, zabawa, czy działanie opatrzone jest celem szczegółowym, aby ułatwić prowadzącemu odpowiedni dobór.
Oddając książkę do rąk czytelnika życzę, aby inspirowała do dalszych działań.

Wydanie I, Kraków 2012, Format B6, Objętość 76 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-160-2

[OWImpuls]

Dorota Niewola

Jesteśmy aktorami
Scenariusze teatrzyków dziecięcych

Udział w przedstawieniach teatralnych stwarza dziecku możliwość twórczego, aktywnego działania. Mam nadzieję, że proponowane scenariusze umożliwią nauczycielom rozwijanie u wychowanków zainteresowań teatrem, wykształcą nawyk uczestnictwa w życiu teatralnym, rozwiną wrażliwość estetyczną i zachęcą do twórczej ekspresji.

Zamieszczone w książce scenariusze były zrealizowane, sprawdziłam je więc w toku pracy z dziećmi. Pozwoliły na rozwój ich indywidualnych uzdolnień, wpłynęły na rozwój empatii, przyczyniły się do integracji zespołu, dostarczyły małym aktorom wielu doświadczeń i pozytywnie oddziaływały na ich emocje.

Gorąco zachęcam do ich wykorzystania wychowawców starszych grup przedszkolnych oraz nauczycieli dzieci w młodszym wieku szkolnym.


Zapraszamy do scenariusza "Królewna Śnieżka i krasnoludki"
w zakładce Fragment.

Wydanie I, Kraków 2012, Format B6, Objętość 92 strony, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-161-9

[OWImpuls]

Janina Kostkiewicz (red. nauk.)

Pedagogie katolickich zgromadzeń zakonnych
Historia i współczesność. Tom 1


„Godne uwagi jest przyjęcie do analizy tej kategorii naukowej, którą określa się mianem pedagogii, zatem kategorii związanej zarówno z założeniami teoretycznymi, jak i z działalnością praktyczną sprzęgniętą nie tylko z wychowywaniem religijnym lecz także z wychowaniem moralnym (obywatelskim, patriotycznym, społecznym), wychowaniem estetycznym, wychowaniem zdrowotnym, opieką, profilaktyką, terapią – te obszary mają dziś dużą doniosłość w praktyce pedagogicznej. Godne uwagi jest również to, że analizy pedagogiki katolickich zgromadzeń zakonnych ujmowane są zarówno w wymiarze historycznym, jak i w wymiarze współczesności, co powoduje, że recenzowana praca zbiorowa jest użyteczna w poszukiwaniach poznawczych i studiach nie tylko w dziedzinie pedagogiki religii (pedagogiki katolickiej), lecz także w dziedzinie historii wychowania i myśli pedagogicznej, pedagogiki ogólnej, teorii wychowania (moralnego, estetycznego, zdrowotnego) teorii kształcenia (m.in. wychowania intelektualnego), a także pedagogiki opiekuńczej, pedagogiki społecznej, pedagogiki kultury, pedagogiki resocjalizacyjnej, pedagogiki specjalnej.

Pedagogie zgromadzeń mające bogate odniesienia historyczne i aktualność współczesną stanowią (stanowić mogą) wartościowe źródła konstruktywnej refleksji w bieżącej pedagogice poszukującej takiej właśnie refleksji w sytuacji rozchwiania, ambiwalencji, niepewności, mgławicowości koncepcji i poglądów, relatywizmu poglądów.”

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Stanisława Palki



Dzieło niniejsze „jest adresowane do szerokiej grupy odbiorców. Jest to opracowanie przygotowane z wykorzystaniem aparatu naukowego, a równocześnie stanowi rodzaj podręcznika niezbędnego między innymi w dydaktyce prowadzonej na kierunkach pedagogicznych i teologicznych (…). Jest to pierwsze tego rodzaju opracowanie przygotowane – co warto podkreślić, przez grupę specjalistów (…). Z tych też racji dzieło powinno (…) być wprowadzone jak najszybciej jako jeden z podstawowych podręczników, zwłaszcza dla studentów pedagogiki.”

Z recenzji ks. dr. hab. Stanisława Dziekońskiego, prof. UKSW

Janina Kostkiewicz (red. nauk.)

Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 570 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7587-901-8

[OWImpuls]

Helena Ostrowicka

Urządzanie młodzieży
Studium analityczno-krytyczne

W niniejszej publikacji zasadniczym celem uczyniłam rekonstrukcję i krytykę dyskursów o młodzieży (w ramach pewnego historycznie określonego „pola dyskursywnego”) i ostatecznie identyfikację relacji wiedzy – władzy, w której znajduje oparcie i legitymizację praktyka sprawowania władzy nad współczesną młodzieżą. Ostatecznie książka ta pomyślana jest jako narracja na temat urządzania młodzieży w Polsce. Zwracam się w stronę stworzonej przez Foucaulta jednej z najbardziej inspirującej poznawczo we współczesnych naukach społecznych koncepcji urządzania. (…)

Strukturę i kierunek wywodu wyznaczyło przyjęcie założenia, że współczesne dyskursy o młodzieży stanowią konstytutywny element urządzania społeczeństwa. W związku z tym zasadnicza linia rozważań obejmuje analizę tego, jak określone reprezentacje młodzieży (profile epistemiczne, wiedza, racjonalności) czynią możliwymi, uprawomocniają istnienie pewnych typów praktyk społecznych (technik, interwencji, strategii, programów). Celem Autorki było bowiem ukazanie owego permanentnego i konstytutywnego powiązania episteme i techne w praktykach dyskursywnych i polityce młodzieżowej. Z tego powodu rozpoczyna od refleksji nad problematyką władzy w perspektywie pedagogiki analityczno-krytycznej, w której to odnajduje teoretyczne i metodologiczne ugruntowanie analiz prowadzonych w kolejnych częściach pracy.

W rozdziale drugim problematyzuje dominujące we współczesnym dyskursie naukowe profile epistemiczne, w których znajdują oparcie naturalizacja, socjologizacja i historyzacja młodzieży. Przedstawiony opis wybranych momentów rozwoju dyskursu o młodzieży ma służyć ukazaniu ich przygodnego charakteru, to jest zakotwiczenia w określonym miejscu i czasie historycznym. Ta szeroko rozumiana kontekstualność teorii naukowych i problematyczność badań społecznych stanowią punkt wyjścia w krytycznych studiach młodzieży, którym poświecona jest trzecia część książki. Omawiane w książce podstawowe założenia oraz rezultaty badań prowadzonych w obszarze anglosaskim, pokazując swoje inspiracje i kontynuując myśli zaczerpnięte z tych badań w analizach własnych. Rozdział ten kończy bowiem krytyczna analiza pedagogicznych badań młodzieży.

Od rozdziału czwartego zaczyna się wywód mający na celu ukazanie ciągłości temporalizacji doświadczenia rozumianego jako zmiana przez czas oraz „bycie” w swoim czasie. Przyglądam się rożnego typu dyskursom o młodzieży (naukowym, medialnym, rządowym), w których naturalizacja i socjologizacja młodzieży zasadzają się na dyspozytywie wieku, w wymiarze zarówno dyskursywnym (wiedzy o rozwoju i dojrzewaniu człowieka, jego zadaniach rozwojowych), jak i pozadyskursywnym (instytucjonalnych i technicznych relacji władzy opartych na kategoryzacji według wieku). Ukazuję osadzenie linearnego, wyznaczonego „strzałką czasu” opisu doświadczenia w kontekście nowoczesnych sposobów oswajania młodości oraz biopolitycznych technik zarządzania ryzykiem. Tym samym otwieram perspektywę, z której będę opisywać urządzanie młodzieży w kolejnych rozdziałach pracy.

Rozważania w piątym rozdziale poświęcone są bowiem sposobom, w jakich w dyskursach o młodzieży pojawia się wiedza o ryzyku. Wskazuję na obecność tej wiedzy w dwóch wymiarach. W pierwszym chodzi o reprezentacje młodzieży, w których młodzi ludzie są przedstawiani jako zagrożenie dla samych siebie (swojego zdrowia, swojego rozwoju i swojej przyszłości), w drugim zaś – o zakładane ryzyko, jakie młodzież niesie dla reszty społeczeństwa. Sensy i znaczenia, w jakich pojęcia te są stosowane, wraz z całą retoryką konieczności zmniejszania ryzyka i zagrożenia oraz troski o bezpieczeństwo, koncentrują się na przewidywaniu i kontrolowaniu przyszłości. Właśnie jako reżimy redukcji niepewności przedstawiam w ostatniej części praktyki ekspertyz, reżimy prewencji i przedsiębiorczości. Analizy te mają na celu ukazanie pewnych regularności urządzania młodzieży i problematyzowania „kwestii młodzieżowej”, pomimo różnorodności wiedzy i technik wywodzących się z pastoralnych, biopolitycznych i neoliberalnych racjonalności, konstruowanych w przestrzeni „zarządzania niepewnym w imię pewności”. Tezą, którą próbuje autorka uzasadnić, strukturyzującą logikę prowadzonego wywodu, jest więc w istocie teza głosząca, że młodzież jest urządzana jako zagrożenie.

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/urzadzanie-mlodziezy,1415.html

[OWImpuls]

Marta Kowalczuk-Walędziak

Poczucie sprawstwa społecznego pedagogów
Studium teoretyczno-empiryczne

Marta Kowalczuk-Walędziak poddaje dyskusji kluczowe dla pracy terminy, takie jak: „pedagog”, „sprawne działanie”, „poczucie skuteczności”. Stwierdza, że pedagog jest profesją społeczną, co staje się początkiem głównego wątku pracy dotyczącego sprawstwa społecznego pedagogów. [...] Przyjmuje logiczne kryterium podziału pedagogów według trzech specjalności studiów pedagogicznych (opiekuńczo-wychowawczej, resocjalizacyjnej i kulturoznawczej). Wiele miejsca [...] poświęca poczuciu skuteczności (najwięcej w ujęciu prakseologicznym i psychologicznym). Po stwierdzeniu, że w literaturze pedagogicznej brakuje definicji sprawstwa społecznego pedagogów, Autorka sama ją formułuje [...].

Najobszerniejsza jest część empiryczna pracy, która stanowi prezentację uzyskanych wyników badań. Mamy tu do czynienia z wyliczeniami, „statystykami” wzmacniającymi argumentację Autorki. Ta ilościowa analiza przeplatana jest interesującymi cytatami z wypowiedzi badanych osób.

Ważny [...] jest rozdział ostatni. Są tu propozycje Autorki warte szerszego rozpowszechnienia i dyskusji – dotyczące zmian w kształceniu i doskonaleniu zawodowym pedagogów, i to nie tylko w zakresie realizowania przez nich sprawczych społecznie działań [...].

Trud włożony w przygotowanie tej publikacji należy przede wszystkim postrzegać przez pryzmat nowatorstwa i oryginalności podjętej problematyki [...]. Książka zainteresuje z pewnością pedagogów i być może przedstawicieli innych zawodów, którym nieobojętny jest skutek własnej pracy.

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Rafała Piwowarskiego

Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 334 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-065-0

[OWImpuls]

Magdalena Kleszcz i Małgorzata Łączyk

Młodzież licealna wobec wartości, samotności i pasji




Wartości wyznaczają horyzont rozwoju człowieka. (…) Młody człowiek otwiera się na wartości, zwykle w specyficzny tylko dla siebie sposób. Bywa, że deterministyczne nastawia się na ideał, pragnie być najlepszy, podziwiany, ważny. Sposób bycia i wyrażania siebie jest zatem odpowiedzią na tę potrzebę i daje również obraz tego, co jest dla niego prymarne, a więc wartościowe. Z tego też powodu, mając na uwadze istotne funkcje wartości, w wymiarze zarówno subiektywnym, jak i obiektywnym, podjęto próbę ustalenia, na czym koncentruje się młodzież licealna. (…) w perspektywie problematyki podjętej w tej książce ważne było również poznanie, w jakim zakresie młodzież doświadcza lub doświadczała samotności i jak sobie z nią radzi. Nie bez powodu dociekano również zainteresowań i pasji młodzieży, które wypełniają jej wolny czas, a ponadto stanowią podstawę i przestrzeń rozwoju, autoafirmacji i samourzeczywistnienia.

[…] Przedmiot badań stanowiły zatem trzy kategorie: wartości, samotność i pasje.



Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 128 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-120-6

[OWImpuls]

Wiktor Żłobicki i Beata Maj (red.)

Nierówność szans edukacyjnych
Przyczyny, skutki, koncepcje zmian

Tom, który prezentujemy Czytelnikom, poświęcony jest problematyce nierówności w dostępie do edukacji i udziału poszczególnych grup społecznych w kształceniu różnego typu i na różnych poziomach w Polsce oraz w innych krajach Europy.

Artykuły zostały zebrane w kilku grupach tematycznych.



Zgodzę się z redaktorami tomu, że zebrane w publikacji teksty obrazują złożoność i wieloaspektowość podjętej problematyki. Od siebie dodam, że bardzo dobrze ją oddają. Zaproszeni do współpracy autorzy w sposób wyczerpujący, a jednocześnie bardzo dobrze osadzony w literaturze tematu odkrywają przed czytelnikiem obszary, przyczyny, uwarunkowania i oblicza nierówności edukacyjnych. Wnikliwy odbiorca znajdzie w tym tomie materiał, który może zaskoczyć, zszokować, wręcz zbulwersować, jak choćby wskazane przez jedną z autorek błędy w podręcznikach dla uczniów klas I–III szkół podstawowych. Może jednak również skłaniać do refleksji i zadania sobie pytań podstawowych, o to, czym są dla nas równość, demokracja, jakiej równości, jakiej demokracji chcemy, a na jaką się zgadzamy.

Z przyjemnością rekomenduję publikację pod redakcją Wiktora Żłobickiego i Beaty Maj pod tytułem Nierówność szans edukacyjnych – przyczyny, skutki, koncepcje zmian do druku i jestem przekonana, że znajdzie ona szerokie grono czytelników.

Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Iwony Chrzanowskiej

Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 486 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-112-1

[OWImpuls]

Wiesława Aleksandra Sacher

Pedagogika muzyki
Teoretyczne podstawy powszechnego kształcenia muzycznego

Autorka pracy [...] włożyła ogromny wysiłek, aby zebrać i uporządkować problemy związane z powszechną edukacją muzyczną w Polsce oraz nadać im nowy wymiar. Zrozumienie problematyki, rozległa wiedza autorki – zapewne związana z rzetelnym przygotowaniem muzycznym i pedagogicznym – sprawiają, że książka jest bogatym źródłem wiedzy o kształtującej się nowej subdyscyplinie pedagogicznej, jaką jest pedagogika muzyki. Piszącej te słowa wydawało się niegdyś, że stworzenie takiej pracy przerasta możliwości jednego autora, jednak okazuje się, że stało się to możliwe.

Z recenzji dr hab. Małgorzaty Suświłło, prof. UWM



Lektura pracy budzi szacunek i uznanie za ogrom wiedzy przekazywanej w sposób usystematyzowany przez Autorkę. Struktura pracy i podział materiału treściowego są przejrzyste i logiczne. W poszczególnych rozdziałach i podrozdziałach Autorka omawia kolejno zagadnienia z obszaru wyznaczonego tytułem pracy. Czyni to jasno i klarownie, posiłkując się bogatym materiałem źródłowym. I na to chciałbym zwrócić szczególną uwagę. Imponują […] skala i zakres korzystania z różnych opracowań naukowych, prac badawczych i ich wyników, z wyraźną przewagą najnowszych opracowań i doniesień naukowych opublikowanych w kraju i za granicą. Świadczy to o znakomitej orientacji Autorki w literaturze przedmiotowej i stanie badań nad omawianą problematyką, a równocześnie czytelnikowi dostarcza bogatej wiedzy o dotychczasowym dorobku naukowym w zakresie pedagogiki muzyki.

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Jerzego Kurcza

Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 320 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-076-6

[OWImpuls]

Michał Klichowski

Między linearnością a klikaniem
O społecznych konstrukcjach podejść do uczenia się. Oprawa miękka

Czym jest uczenie się człowieka? Dlaczego ludzie uczą się w różny sposób? Czy sytuacja społeczna może kształtować podejścia do uczenia się? Czy podejścia do uczenia się mogą mieć konstytucję historyczną? Jak podejście do uczenia się wpływa na kształt ludzkiej biografii? Próba odpowiedzi na pytania stanowiła cel tej książki.

W książce postawiono hipotezę zakładającą, że podejścia do uczenia się są konstruowane społecznie. Procedurą sprawdzenia tej hipotezy była analiza sposobów uczenia się (rodzajów podejść do uczenia się) młodzieży posiadającej odmienny kapitał kulturowy.

Książka stanowi rodzaj projektu ukierunkowanego na inne odczytanie teorii uczenia się. Inne, bo z jednej strony socjologiczne, z drugiej natomiast wykorzystujące bardzo rzadko stosowane w pedagogice narzędzie – autorski program komputerowy. Jest ona także pewną próbą odejścia od konwencji pisania o uczeniu się.

Najważniejszym wnioskiem książki jest potwierdzenie stawianej w niej hipotezy. Podejścia do uczenia się są konstruowane społecznie – większość młodzieży o niskim kapitale kulturowym uczy się w sposób linearny, natomiast większość tej o wysokim – klikany.

Wydanie I, Kraków 2012, Format B5, Objętość 240 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

ISBN: 978-83-7850-117-6