Oficyna Wydawnicza Impuls

Moderatorzy: Basiek70, służby porządkowe

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Zdrowie i kultura fizyczna

Postautor: OWImpuls » 2013-12-20, 15:04

Obrazek

Zdrowie i kultura fizyczna
Na przestrzeni wieków

Kalokagathia, czyli ideał pięknego życia, zdefiniował czasy antyczne. Nie mogło być inaczej, skoro dla Greków piękno złączone było nierozerwalnym węzłem z dobrem: to, co piękne, było zarazem dobre i cnotliwe, i odwrotnie. Nic zatem dziwnego, że w kwestii wychowania paideia i etyka podały sobie ręce – harmonijnie rozwinięte, kipiące zdrowiem i witalnością ciało młodego Greka miało warunkować cnotliwość jego charakteru. Filozofia chrześcijańska, ze swymi ideami umartwiania i poświęcenia, zdetronizowała model helleński na długie stulecia, nie zdołała go jednak unicestwić; od tej chwili model antyczny i model ascetyczny dzielą między siebie rozwój myśli o wychowaniu. Książka Ewy Bladej i Janusza Bielskiego opisuje historyczny moment narodzin oraz ewolucję kultury fizycznej i wychowania do zdrowia, łączących aspekty obu wspomnianych wzorców. Pokazuje, jak zaledwie kiełkujące w średniowieczu wychowanie fizyczne z każdym stuleciem przybiera na sile, a pojedyncze głosy humanistów i pedagogów w rodzaju Erazma z Rotterdamu, Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Johna Locke’a czy Jeana Jacquesa Rousseau przerodziły się w falę działalności instytucjonalnej, dając współczesnym ogródki jordanowskie, obowiązkowe wychowanie fizyczne w szkole, wreszcie – wznowione w 1896 (nomen omen – w Atenach!) Igrzyska Olimpijskie. Być może za wcześnie jeszcze na tezę o historii zataczającej koło, tym razem w dziedzinie zdrowia i kultury fizycznej, niemniej schyłek wieku XX i początek XXI naznaczone są (chyba już) kultem zdrowia i młodości, będącym czymś więcej niż lansowaniem określonego stylu życia – warto więc pamiętać, skąd bije źródło nowożytnej tradycji.

http://www.impulsoficyna.com.pl/katalog ... ,1524.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Dziecko o specjalnych potrzebach

Postautor: OWImpuls » 2013-12-20, 15:16

Obrazek

Kohut Dorota

Dziecko o specjalnych potrzebach w kręgu interdyscyplinarnej terapii


Miłość rodzicielska jest miłością bezwarunkową, a jej kształt wyznacza oddanie i poświęcenie, tym większy więc strach i niepokój, gdy coś idzie nie tak, gdy rozwój malucha nie podąża utartymi ścieżkami. Jednak w przekonaniu Autorek Dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych… współcześni rodzice nie są już tak bezbronni jak jeszcze kilkanaście lat temu; do swej dyspozycji mają potężny arsenał, jaki podsuwa im rozwój nauk, tak humanistycznych, jak i przyrodniczych, czyniący z wiedzy o rozwoju naukę interdyscyplinarną. Psychologia, pedagogika, logopedia czy muzykologia jednoczą siły, by stworzyć spójny obraz małego człowieka – w ten oto sposób powstała książka, nie będąca niczym innym jak zapisem codziennych zmagań i wieloletnich doświadczeń w pracy nad terapią dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, prowadzoną w Ośrodku Edukacyjno-Rehabilitacyjno-Wychowawczym w Ustroniu. Wobec mnogości zagadnień Autorki wybierają kilka, w ich ocenie szczególnie reprezentatywnych, by na ich przykładzie pokazać możliwe formy terapii, a także, co jest szczególnie ważne, by ułatwić współpracę na linii terapeuta – rodzic, przy czym ten drugi ujmowany jest jako „najważniejszy z terapeutów”.


Omówiona w książce problematyka nie skupia się na jednym wybranym okresie w rozwoju dziecka, lecz omawia zarówno zaburzenia okresu prenatalnego, jak i wczesnoszkolnego; ukazuje nie tylko problemy natury psychologicznej, ale i np. logopedycznej. Dzięki tak szeroko zakrojonej tematyce książka staje się tym, czym chciała Autorka: „poradnikiem o spostrzeganiu rozwoju dziecka”, napisanym dla terapeutów przez terapeutów.

Książka jest poradnikiem o spostrzeganiu rozwoju dziecka, jego ewentualnych zaburzeń i wybranych przez autorów przykładowych form terapii dziecka od jego urodzenia do rozpoczęcia nauki w szkole.

http://www.impulsoficyna.com.pl/katalog ... ,1525.html

Awatar użytkownika
iluka
Posty: 3015
Rejestracja: 2012-07-25, 12:23
Kto: nauczyciel
Przedmiot: Język polski
Lokalizacja: małopolskie

Re: Oficyna Wydawnicza Impuls

Postautor: iluka » 2013-12-20, 15:43

Myślę, że to bardzo potrzebna książka i napisana przez autorki pracującymi na co dzień z takimi dziećmi.
W życiu bo­wiem is­tnieją rzeczy, o które war­to wal­czyć do sa­mego końca. Paulo Coelho

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Wokół Kena Robinsona

Postautor: OWImpuls » 2014-01-13, 15:22

Obrazek

Wokół Kena Robinsona
Kreatywnego myŚlenia o edukacji

Książka dostępna w wersji papierowej i elektronicznej - ebook.

Niniejsza książka jest próbą ukazania najważniejszych składników koncepcji edukacji Kena Robinsona, które świadczą o tym, że można ją określić jako kreatywne myślenie o edukacji. Ponieważ główne poglądy tego badacza zawarte są w zasadzie w dwóch jego podstawowych dziełach (The Element. How Finding Your Passion Changes Everything oraz Out of Our Minds. Learning to Be Creative), stanowią one bazę analiz i refleksji autora publikacji.

poleca Impuls

Sir Ken Robinson został uhonorowany z rąk Elżbiety II tytułem szlacheckim za szczególny wkład w rozwój sztuki i edukacji kreatywnej. Cierpiący w dzieciństwie na chorobę Heinego-Medina, został, zgodnie z ówczesnymi przepisami, umieszczony w szkole specjalnej, toteż lata szkolne późniejszego profesora Uniwersytetu w Warwick zdeterminowała walka o możliwość podjęcia edukacji na tym samym, co rówieśnicy, poziomie – nie dziwi zatem późniejsza pasja tropienia wszelkich objawów indoktrynacji oraz dehumanizacji nauczania, pojmowanego jako proces rozwoju duchowego. „Duch kreatywności”, o którego upominał się przez całe życie Robinson, to nic innego jak współczesna odmiana humboldtowskiego „ducha badawczego”, który winien, tak zdaniem Humboldta, jak i jego XX-wiecznego następcy, cechować proces zdobywania wiedzy. Koncepcja ta jest dziś szczególnie aktualna: ostatnie lata ukazały utopijność marzeń o społeczeństwie równości, gwarantowanej gwałtownym rozwojem techniki i coraz prostszym do niej dostępem; tym, co obecnie obserwujemy, jest postępująca zapaść współczesnej humanistyki, bezwzględnie podporządkowywanej wymogom technokracji. „Wolność ducha”, wypracowywana pospołu przez szkołę i otoczenia, może, a nawet powinna stanowić odtrutkę na współczesność.



***

Nie jest to odtwórcza recepcja myśli i doświadczeń brytyjskiego nauczyciela, ale […] konfrontowana z humanistyką próba podjęcia z nim pogłębionego dialogu, będącego nie tylko odczytaniem jego racji, lecz także uzupełnieniem ich o własną perspektywę myślenia filozoficzno-pedagogicznego. Książka A. Murzyna ma niesłychanie ważne przesłanie dla uniwersyteckiego kształcenia nauczycieli i pedagogów, znakomicie bowiem łączy w nim tradycję, w tym model humboldtowski, z ponowoczesnością. [...]

A. Murzyn uruchamia naszą wyobraźnię zagrożeń, wykluczeń, dysfunkcji, także w polskiej edukacji, jeśli odpowiedzialni za nią politycy nie zrozumieją, że nie można pomijać współczynnika humanistycznego w tych procesach. Gorąco polecam tę książkę, gdyż czyta się ją szybko, lekko i przyjemnie, mimo ciężaru krytyki i poważnego znaczenia tez oraz koniecznych rozwiązań, jakie zostały w niej zawarte.

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/wokol-kena-robinsona,1526.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Wprowadzenie do muzykoterapii

Postautor: OWImpuls » 2014-01-13, 15:36

Obrazek

Konieczna-Nowak Ludwika

Wprowadzenie do muzykoterapii

Wątek filozoficzno-estetyczny posiada proweniencję starożytną: zgodnie z pitagorejską koncepcją harmonii, muzyka przywraca duszy zachwianą równowagę, czyniąc z niej element harmonii kosmicznej, jednak najsłynniejszą koncepcją estetyczną, rozważającą naturę muzyki, pozostaje do dziś
dziewiętnastowieczna teoria Artura Schopenhauera, postrzegająca muzykę jako najczystszą formę Sztuki, jako wstęp/uwerturę do bytu wiecznego. Nie dziwi zatem, że, ze względu na jej zdolność do wpływania na emocje i postawę odbiorcy, muzyka urosła do rangi narzędzia terapeutycznego, w zależności od przyjętej koncepcji stając się medium i/lub terapeutą. Muzykoterapia przyjmuje charakter przede wszystkim psychoanalityczny oraz behawioralny i o tym, a także o innych aspektach terapii psychologicznej traktuje najnowsza książka Ludwiki Koniecznej-Nowak Wstęp do muzykoterapii. Ta znakomita praca należy wciąż jeszcze do prac pionierskich, gdyż muzykoterapia to dyscyplina stosunkowo młoda, nadal zbyt mało rozpoznana i opisana. Imponuje zawartość merytoryczna monografii: jej trzon stanowią rozważania na temat muzykoterapii dzieci i dorosłych (w tym osób starszych), jednak poprzedza go obszerna część teoretyczna, dająca nie tylko encyklopedyczny przegląd definicji, połączony z próbą redefinicji własnej, ale i przegląd typów i modeli terapeutycznych. Jak przyznaje sama Autorka, jej uwaga skupiła się przede wszystkim na muzykoterapii dzieci, w przypadku osób dorosłych dając jedynie przyczynek do dalszych rozważań szczegółowych, które wciąż jeszcze czekają na swego autora.


Wprowadzenie do muzykoterapii stanowi w pewnej mierze zmodyfikowaną wersję rozprawy doktorskiej, zatytułowanej Muzykoterapia a funkcjonowanie społeczne dzieci i młodzieży z zaburzeniami emocji i zachowania, napisanej przeze mnie pod kierunkiem prof. Barbary Kamińskiej (przewód doktorski przeprowadzono na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, recenzenci: prof. Zofia Konaszkiewicz, prof. Katarzyna Krasoń).

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Patriotyzm i nacjonalizm

Postautor: OWImpuls » 2014-01-14, 10:35

Obrazek

Nikitorowicz Jerzy

ZPatriotyzm i nacjonalizm
Ku jakiej tożsamości kulturowej?

Konformizm przesądza o trwałości ładu społecznego, wartości, wzorów osobowych zachowujących porządek społeczny. Bunt jest reakcją zmierzającą do określenia nowych celów, jest usiłowaniem zmiany istniejącej struktury – tak we Wstępie Prof. Jerzy Nikitorowicz określa dwa podstawowe typy postaw społecznych, umożliwiających do osiągnięcia takiej a nie innej tożsamości zbiorowej. Obie postawy w społeczeństwie są niezbędne, by utrzymać konieczną równowagę, jednak współczesny nam chaos aksjologiczny prowadzi do wynaturzenia obydwu typów. Paradoksalnie nie bez przyczyny książka, omawiająca patriotyzm i nacjonalizm, zjawiska będące efektem (braku) dialogu kulturowego, powstała właśnie w Białymstoku, tyglu narodowościowym, kolebką dziedzictwa wielokulturowego. Miejsce, gdzie przez stulecia ścierały się i wzajemnie dopełniały dziedzictwa rozmaitych narodowości, ras czy religii, szczególnie żywo musiało zareagować na współczesne zaostrzenie postaw, kumulację emocji i politykę zaciśniętej pięści. Gdzie przebiega cienka granica między patriotą a nacjonalistą? W którym momencie hasła narodowościowe nabierają wydźwięku szowinistycznego? Kiedy bohater przeradza się w bandytę? Dlaczego młodzi ludzie tak chętnie wybierają opcje skrajne? Zgromadzeni w tomie autorzy w jednej kwestii pozostają zgodni: agresja i nienawiść to najczęściej zawoalowane formy strachu i dezorientacji.

Cel publikacji pozostaje więc dwojaki: 1. nakreślić problem, nazwać go i uświadomić; 2. wskazać możliwe środki przeciwdziałania polityce nienawiści, zaakcentować rolę edukacji, podkreślić możliwości, jakie daje dialog kulturowy i umiejętność otwarcia się na Innego. Cel ten osiągnięto z naddatkiem.



Opis książki:


Jerzy Nikitorowicz kierując już prawie od dwudziestu lat Katedrą Edukacji Międzykulturowej w Uniwersytecie w Białymstoku stwierdza, że obecnie jednym z istotnych „problemów palących” jest zjawisko patriotyzmu i nacjonalizmu, które w efekcie ukierunkowuje rozwój tożsamości kulturowej człowieka. Jest to problem szczególnie istotny w kontekście zauważanych dylematów integracji europejskiej, przy tym zjawisko zmienne, dynamiczne o nieprzewidywalnych postawach przejawiających się w emocjach i zachowaniach.

W kontekście powyższego stwierdzenia autorzy w niniejszym tomie podejmują próbę zwrócenia uwagi i zachęcenia do refleksji nad problemem patriotyzmu i nacjonalizmu, dylematem związanym z pojmowaniem i realizowaniem obowiązku wobec Ojczyzny i w efekcie wielowymiarowym konstruowaniem tożsamości kulturowej, zróżnicowanej i odmiennie pojmowanej, jako nasze wyobrażenie o sobie i własnej kulturze...


Seria Palące Problemy Edukacji i Pedagogiki:

1. Fabryki dyplomów czy universitas?

2. Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej

3. Człowiek z niepełnosprawnością w rezerwacie przestrzeni publicznej

4. Patriotyzm i nacjonalizm





Redaktorzy serii przyjęli słuszne założenie, że w odniesieniu do osób niepełnosprawnych palące problemy są zlokalizowane w obszarach ich społecznego funkcjonowania, a konkretnie – w barierach blokujących podejmowanie i pełnienie przez te osoby podstawowych ról życiowych. Ograniczenia te zostały określone mianem rezerwatu przestrzeni publicznej, co bardzo dobrze odzwierciedla złożoność i współwarunkowanie barier integracji osób z niepełnosprawnością. [...]

Książka posiada charakter innowacyjny, wynikający z przyjętych założeń analizy krytycznej oraz perspektywy metodologicznej. Poszczególne rozdziały obejmują większość najtrudniejszych problemów osób niepełnosprawnych w społeczeństwie polskim, demaskują ich konteksty kulturowe i prawne oraz wskazują kierunki konstruowania strategii ukierunkowanych na integrację poprzez przygotowanie do jej wymogów zarówno samych niepełnosprawnych, jak i osób bez takich obciążeń.

Prof. dr hab. Maria Chodkowska

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Współczesna przestrzeń edukacyjna

Postautor: OWImpuls » 2014-02-07, 15:02

Obrazek

Żłobicki Wiktor

Współczesna przestrzeń edukacyjna
Geneza, przemiany, nowe znaczenia. Tom 1

Dyferencjacja wiedzy naukowej i cechująca pedagogikę subdyscyplinarność powodują, że obowiązkiem współczesnych badaczy zajmujących się naukami humanistycznymi i społecznymi jest upublicznianie dyskusji inicjowanej w celu precyzowania wiedzy o mniej znanych lub dopiero rozpoznawanych obszarach edukacji. Problematyka przestrzeni edukacyjnej podjęta przez autorów prezentowanych poniżej tekstów polecam Impulswydaje się być odpowiedzią na tak sformułowany postulat. Trzeba przy tym zaznaczyć, że charakterystyczna dla prac zbiorowych poliwalentność wiedzy i sposobów jej prezentacji stanowi wyzwanie, któremu sprostać powinni redaktorzy naukowi. Dlatego w prezentowanej zbiorowej publikacji poświęconej genezie, przemianom i nowym znaczeniom przestrzeni edukacyjnej wychodzimy od konstatacji, że przestrzeń jako pojęcie obecne już w wielu dziedzinach nauki wciąż nie doczekała się jednoznacznego zdefiniowania. Można jednak przyjąć, że przestrzeń w swojej istocie jest wielowymiarowa, a znajdujące się w niej podmioty i przedmioty wzajemnie na siebie oddziałują. Z pedagogicznego punktu widzenia istotna dla rozumienia pojęcia przestrzeni edukacyjnej wydaje się perspektywa podmiotu pozostającego w różnorodnych, skutkujących jego rozwojem, relacjach z otoczeniem społecznym. Być może, lektura tej książki przybliży Czytelnikowi odpowiedzi na wiele pytań, m.in.: w jakim stopniu przestrzeń edukacyjna jest jej podmiotom narzucana, a w jakim jest przez nie kreowana, w jakich relacjach pozostają ze sobą przestrzeń nauczania i przestrzeń uczenia się, jak tworzona jest przestrzeń różnych instytucji edukacyjnych etc. Mamy nadzieję, że takich pytań i owocnych odpowiedzi zrodzi się więcej za sprawą kilku głównych wątków, wokół których prowadzili swoją narrację autorzy poszczególnych artykułów. I tak w części pierwszej znalazły się teksty autorów, którzy z różnych perspektyw dokonali rozpoznania skomplikowanego charakteru przestrzeni edukacyjnej. Część drugą tworzą prace autorów koncentrujących się na podmiotach pozostających w relacjach z przestrzenią edukacyjną. Zgoła inną, bo instytucjonalną perspektywę analizowania owej przestrzeni, zaprezentowano w tekstach zamieszczonych w części trzeciej. Tom zamyka część czwarta, na którą składają się propozycje eksploracji przestrzeni edukacyjnej.



Zainteresowanie środowiska naukowego omawianą problematyką przerosło wszelkie oczekiwania i dlatego oprócz tej książki wydano także drugi tom, do którego lektury gorąco zachęcam. Pozostaję z nadzieją, że dzieląc się z Czytelnikami zebranymi tekstami, czynimy głębszym wgląd w skomplikowaną materię edukacji.

Wiktor Żłobicki

http://impulsoficyna.com.pl/katalog/wspolczesna-przestrzen-edukacyjna,1533.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

ETYKA W MEDYCYNIE -WCZORAJ I DZIŚ

Postautor: OWImpuls » 2014-02-07, 15:18

Obrazek

ETYKA W MEDYCYNIE – WCZORAJ I DZIŚ
Wybrane zagadnienia

Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, jest jakby kontynuacją gdańskich tradycji refleksji etycznej, łączy wybrane wątki historyczne etyki w medycynie z jej współczesną problematyką. Jest zbiorem prac wygłoszonych na organizowanej przez Zakład Etyki oraz Zakład Historii i Filozofii Nauk Medycznych Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego konferencji „Etyka w medycynie – wczoraj i dziś – w XX-letnią rocznicę śmierci profesora Tadeusza Kielanowskiego”.


poleca ImpulsW pierwszej części książki umieszczono opracowania dotyczące etyki medycznej z dawnych czasów, sięgających Hipokratesa, wczesnochrześcijańskich korzeni etyki lekarskiej oraz późniejszych okresów refleksji etycznych reprezentowanych przez wspaniałych lekarzy humanistów, takich jak Władysław Biegański czy Tadeusz Kielanowski.


W dalszej części monografii znalazły się opracowania dotyczące obecnych problemów etycznych w praktyce medycznej, takich jak odchodzenie medycyny od idei humanistycznych i od człowieka, który przecież powinien być w centrum jej działania. Bioetyka, jej status metodologiczny i wybrane problemy z nią związane to problematyka zawarta w trzeciej części. Nie pominięto palących problemów etycznych współczesnej medycyny i ochrony zdrowia wynikających z uwarunkowań ekonomicznych. Poza indywidualnymi opracowaniami Czytelnicy znajdą skróconą dyskusję panelową, która toczyła się między znakomitymi przedstawicielami medycyny i bioetyki.


Książka charakteryzuje się różnorodnością tematów i połączeniem historycznych aspektów etyki w medycynie z jej praktycznymi problemami. Jestem przekona, powołując się na Cycerona i jego ocenę znaczenia historii, o konieczności sięgania do źródeł, ponieważ wtedy właśnie wzbogacamy naszą wiedzę, wyciągamy wnioski z doświadczeń przeszłości i na ich podstawie budujemy nowe, dostosowane do otaczającej nas rzeczywistości.

Autor

http://impulsoficyna.com.pl/katalog/etyka-w-medycynie-wczoraj-i-dzis,1531.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Kultura popularna i tożsamość młodzieży

Postautor: OWImpuls » 2014-02-10, 15:24

Obrazek

Melosik Zbyszko

Kultura popularna i tożsamość młodzieży
W niewoli władzy i wolności

Po sukcesach książek „Kryzys męskości w kulturze współczesnej” (Impuls 2007) i „Tożsamość ciało i władza w kulturze instant” (Impuls 2010) prezentujemy Czytelnikom kolejną znakomitą pozycję profesora Zbyszko Melosika.


Podstawowa teza Autora, znanego socjologa kultury i edukacji w książce „Kultura popularna i tożsamość młodzieży. W niewoli władzy i wolności” odnosi się do jego przekonania, że współczesny człowiek żyje jednocześnie w dwóch rzeczywistościach. Pierwsza z nich działa w oparciu o zasadę wolności jednostki w kreowaniu własnej biografii, tożsamości oraz nie kończących się (pozornie?) swobodnych wyborach dokonywanych na płaszczyźnie kultury popularnej i konsumpcji. Druga rzeczywistość działa jak gdyby w Kultura popularna i tożsamość młodzieżysposób „odwrotny”: jej logika opiera się o potężne regulatory tożsamości i życia społecznego.
W tożsamość współczesnego człowieka wpisana jest więc podstawowa sprzeczność. Oto z jednej strony występuje w niej orientacja na swobodne dryfowanie po różnych sferach (pop)kultury. przyjemność, afektywność i konsumpcję. Z drugiej strony, w sferze relacji z biurokracjami i instytucjami, jak również sferą prawną czy medyczną powinien być on – pod groźbą różnorodnych formalnych lub społecznych sankcji – maksymalnie racjonalny, zdyscyplinowany i wyregulowany. Wydaje się przy tym, że taka sytuacja nie powoduje już u niego współcześnie „poczucia schizofrenii”. Nauczył się bowiem „przerzucać zwrotnicę” z jednej do drugiej sfery swojej tożsamości – w konsekwencji postmodernistyczne rozproszenie kulturowe splata się w jego tożsamości z modernistyczną tendencją biurokratycznej i instytucjonalnej uniformizacji.


W tej pierwszej rzeczywistości może być kulturowo mozaikowy i sfragmentaryzowany „jak tylko chce”. Nie grożą mu za to żadne sankcje. Wręcz przeciwnie, przemysł konsumpcji oczekuje od niego wyobraźni i nieroztropności w zakresie wyborów (i kolorów). Mamy wrażenie, że w rzeczywistości tej „może zdarzyć się wszystko” i „każdy może stać się każdym”. W tej drugiej żyć w surowej rzeczywistości nakazów i zakazów. Znajduje się w bezwzględnej niewoli instytucji i biurokracji, prawa, medycyny, formularzy i procedur, a nieadekwatność w tej sferze grozi mu poważnymi konsekwencjami. Jednostka zmuszona jest w tej rzeczywistości niej funkcjonować, jak „za dawnych czasów”, w ramach dyscyplinujących form myślenia i działania (choć represywność tej rzeczywistości jest bardziej „miękka” niż kiedyś, co nie znaczy, że mniej skuteczna).


Uzasadnienia dla swojej tezy Zbyszko Melosik przeprowadza w efektownych, niekiedy wręcz fascynujących, napisanych lekkim piórem narracjach, którym towarzyszy głębokie usytuowanie w różnorodnych teoriach z zakresu socjologii kultury i studiów kulturowych. Swobodnie podróżuje po krajach i kulturach, przeprowadzając pogłębione studia przypadków współczesnych fenomenów kulturowych.
Nie jest to przy tym książka zbyt optymistyczna, czego wyrazem jest jej znaczący podtytuł „w niewoli władzy i wolności”, odnoszący się do różnorodnych konfiguracji w zakresie relacji między tożsamością a rzeczywistością społeczną. W odniesieniu do „niewoli władzy” dostrzec można przynajmniej dwie takie konfiguracje. Pierwsza z nich to władza kultury popularnej, którą sprawuje ona nad tożsamościami jednostek , jeżeli założymy, że rację mają ci, którzy twierdzą, iż bezwolnie i bezrefleksyjnie poddają się one narzucanym im znaczeniom, formom konsumpcji i przyjemności. Druga konfiguracja związana jest z władzą sprawowaną nad jednostkami przez biurokracje, instytucje, prawo, czy medycynę – poprzez procesy dyscyplinowania i regulowania tożsamości.


Z kolei, występująca w podtytule kategoria – wolność, pozornie jest z istoty swojej emancypująca. Jednakże, wolność może być zniewalająca, w tym sensie, że skazuje jednostkę na konieczność dokonywania nieustannych wyborów w swoim życiu, z przejęciem za nie całkowitej odpowiedzialności (bez możliwości oparcia się na społeczności). Swobodne dryfowanie przez popkulturę, w celu maksymalizacji ekspresji swojej wolności może też nabrać charakteru kompulsywnego. Jednostka zaczyna wówczas praktykować swoją wolność bez przeznaczenia; jest ona oderwana od wszelkich ideałów, jest sama w sobie i sama dla siebie. Zamienia się w swobodną podróż, która nie ma końca. Niekiedy jest redukowana do wolności wyboru spośród dostępnych gadżetów kulturowych. Zamienia się w zaprzeczenie samej siebie. Nie można od niej uciec w neurotycznej kakafonii rywalizujących ze sobą możliwości, jakie oferuje przemysł pop-kultury i konsumpcji.


Tę książkę trzeba przeczytać!


Od autora

Współczesny człowiek żyje jednocześnie w dwóch rzeczywistościach. Działanie pierwszej opiera się na zasadzie wolności jednostki w kreowaniu własnej biografii, tożsamości oraz niekończących się (pozornie?) swobodnych wyborów w sferze kultury popularnej i konsumpcji. Tutaj można być kulturowo mozaikowym i tak sfragmentaryzowanym, „jak się tylko chce”. Nie grożą za to żadne sankcje. Wręcz przeciwnie – przemysł konsumpcji oczekuje od ludzi wyobraźni i nieroztropności w zakresie wyborów. Mamy wrażenie, że w rzeczywistości tej może się zdarzyć wszystko i każdy może się stać każdym.


Druga rzeczywistość działa odwrotnie. Ten sam człowiek znajduje się w bezwzględnej niewoli instytucji i biurokracji, prawa, medycyny, formularzy i procedur, a brak dostosowania może mieć poważne konsekwencje. Tożsamość jednostki musi być konformistyczna wobec narzuconych reguł. Jest diagnozowana, monitorowana i wskaźnikowana, a także dyscyplinowana i przymuszana. Miejsca na własne interpretacje pozostaje niewiele.


Wydaje się, że taka sytuacja nie wywołuje już u ludzi poczucia schizofrenii. Nauczyli się bowiem „przesuwać zwrotnicę” z jednej do drugiej sfery swojej tożsamości. W rezultacie modernistyczna tendencja uniwersalnej biurokratycznej i instytucjonalnej uniformizacji splata się w nich z postmodernistycznym rozproszeniem (pop)kulturowym. Pełne radości i przyjemności dryfowanie w pierwszej, popularnej rzeczywistości stanowi antidotum na zniewolenie czy ubezwłasnowolnienie, któremu podlegają w drugiej. Z kolei druga rzeczywistość jest antidotum na niepewność, rozproszenie i nadmiar wolności, które cechują rzeczywistość pierwszą. Zagubionym często w oszałamiającym zamieszaniu kulturowym ludziom zasady prawa i medycyny oraz działania instytucji i biurokracji, wskaźniki i procedury dają poczucie powrotu do dawnego świata pewności.

http://www.impulsoficyna.com.pl/nowosci/kultura-popularna-i-tozsamosc-mlodziezy,1529.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Współczesna przestrzeń edukacyjna

Postautor: OWImpuls » 2014-02-19, 15:18

Obrazek

Musiał Ewa
Bednarska Małgorzata

Współczesna przestrzeń edukacyjna
Geneza, przemiany, nowe znaczenia. Tom 2

Na współczesną przestrzeń edukacyjną warto spojrzeń zarówno w kontekście dyskursywnej konfrontacji teorii, jak i praktyki codziennej, świata doświadczanego i przeżywanego przez podmioty tej przestrzeni, wykorzystując do tego zarówno perspektywę klasyków nauk społecznych, jak i nowopowstałych kierunków współczesnej pedagogiki, do których należy pedagogika miejsca. Wybór tematyki opracowania ma swoje uzasadnienie w przemianach instytucji edukacyjnych i społecznych relacji wychowawczych. Każdy z tekstów stanowi wkład własny każdego z Autorów w dyskurs traktujący o współczesnej przestrzeni edukacyjnej, w kontekście jej genezy, przemian, nowych znaczeń.

Fragment ze Wstępu



Wszystkie teksty zawarte w niniejszej książce stanowią wkład własny każdego z Autorów w dyskurs traktujący o współczesnej przestrzeni edukacyjnej w kontekście jej genezy, przemian, nowych znaczeń.

O strukturze publikacji zadecydowały wyszczególnione obszary, w których obrębie toczyły się naukowe dyskusje. Należy jednak wyraźnie podkreślić, że przygotowane teksty mają charakter wielowątkowy oraz interdyscyplinarny. Wpisanie tekstu do jednej z pięciu części publikacji jest podyktowane wyraźnym zaakcentowaniem przez Autora głównego z podjętych motywów.

Pierwsza część publikacji zawiera opracowania, w których dokonano rozważań nad historycznymi i współczesnymi konotacjami przestrzeni edukacyjnej. Druga część poświęcona została szerokim analizom procesu transformacji przestrzeni edukacyjnej w jej formalnym i nieformalnym wymiarze. W tekstach usytuowanych w części trzeciej scharakteryzowane zostały wybrane zjawiska edukacyjne w przestrzeni publicznej. Część czwarta skoncentrowana jest wokół refleksji nad przedszkolem i szkołą jako przestrzeniach praktyki edukacyjnej. Kolejna, piąta część, przedstawia osobę nauczyciela, którego różnorodna aktywność zawodowa jest wyraźnie dostrzegana w przestrzeni edukacyjnej.

Przestrzeń edukacyjną należy postrzegać jako zjawisko wielopłaszczyznowe, dynamicznie, zmienne, o charakterze otwartym. Mamy nadzieję, że udało nam się dokonać opisu przestrzeni edukacyjnej w całej jej różnorodności, a także zainspirować do dalszych analiz, wykraczających diagnozą i opisem poza zarysowany w niniejszym opracowaniu obszar badawczy.

http://impulsoficyna.com.pl/katalog/wsp ... ,1536.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Oblicza kapitału społecznego uniwersytetu

Postautor: OWImpuls » 2014-02-19, 15:31

Obrazek

Dudzikowa Maria
Marciniak Mateusz
Renata Wawrzyniak-Beszterda
Jaskulska Sylwia
Bochno Ireneusz
Knasiecka-Falbierska Karina
Bochno Ewa


Oblicza kapitału społecznego uniwersytetu
Diagnoza – interpretacje – konteksty. Tom 4

Przedkładany obecnie do rąk Czytelnika tom Oblicza kapitału społecznego uniwersytetu. Diagnoza – interpretacje – konteksty powstał na bazie materiału empirycznego zgromadzonego w ramach drugiego (spośród trzech) pomiaru zrealizowanego w badaniach panelowych – na III roku studiów rocznika 2005/6–2009/10. Wyniki trzeciego pomiaru przeprowadzonego w tej samej próbie badawczej (pierwszy semestr ostatniego roku studiów) są w trakcie obliczeń statystycznych. Autorów czeka zatem sporządzenie kolejnego tomu, w którym będą mogli dokonać porównań wyników z kolejnych pomiarów i odpowiedzieć na wiele istotnych pytań.



W serii „Maturzyści 2005’. Studenci UAM w Poznaniu”, wpisując się w badania szkolnictwa wyższego, Autorzy podejmują aktualne problemy uniwersytetu, jako że „uniwersytet musi wciąż na nowo szukać swego miejsca, bronić swego miejsca, wreszcie – pokazywać swoje przyszłe miejsce [podkr. M.D.]” (Kwiek 2012, s. 455), z którego to postulatu Maria Dudzikowa uczyniła motto obszernego eseju pt. Niekomfortowe położenie instytucji uniwersytetu w kłopotliwym kontekście. Esej (na)pisany w trosce o rozwój kapitału społecznego. Stanowi on drugą część książki i ma charakter ogólniejszy. Powstał w nawiązaniu do tego, co pisze się dziś i mówi o uniwersytecie, który to dyskurs zdominowała rynkowa retoryka usankcjonowana ideologią konsumpcjonizmu, prywatyzacji i konkurencji – będących w opozycji do poczucia zaufania i zaangażowania obywatelskiego. Esej nie powtarza i nie interpretuje wniosków z badań – czynią to bowiem znakomicie autorzy raportów cząstkowych, których teksty/rozdziały tworzą pierwszą część książki.





Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego

Kolejny tom serii naukowej potwierdza najwyższy poziom badań w naukach społecznych, przewyższając swoją jakością wiele fragmentarycznych i jedynie doraźnych temporalnie diagnoz socjologicznych czy psychologicznych. Cały zespół naukowców z Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu, którym kieruje prof. dr hab. Maria Dudzikowa, powinien więc mieć zasłużoną satysfakcję, przetarł bowiem drogę do postrzegania nauk pedagogicznych nie tylko jako równoważnych, ale także często realizujących projekty badawcze na wyższym poziomie niż nauki z nimi współdziałające. Na tym przykładzie widać nie tylko interdyscyplinarność, ale także transdyscyplinarność podejścia badawczego pedagogów. Ostatnią część studium dociekającego prawdy o polskiej rzeczywistości edukacyjnej, poprzez żmudne analizy wyników pasjonujących i rzetelnych badań empirycznych, stanowi jej odsłona hermeneutyczna w eseju Marii Dudzikowej. Jest to wyjątkowa, a w przypadku Autorki nie pierwsza przecież – próba „eseistycznego demontażu złudzeń”. [...] Maria Dudzikowa znakomicie rekonstruuje wojnę nie tylko metafor – w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: uniwersytet jako... co? Pokazuje kontekst kulturowy życia młodego pokolenia i świata nauki, ale i jako pedagog słusznie upomina się o to, by nie poprzestawać na wnioskach z diagnoz empirycznych, tylko by poszukiwać także odpowiedzi na pytania prognostyczne: co dalej?

http://impulsoficyna.com.pl/katalog/obl ... ,1530.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Pedagogika porównawcza

Postautor: OWImpuls » 2014-02-27, 13:05

Obrazek

Nowakowska-Siuta Renata

Pedagogika porównawcza
Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju


Blisko dziesięć lat mija od chwili, gdy na rynku wydawniczym ukazał się ostatni podręcznik z zakresu pedagogiki porównawczej. Tę niespodziewaną lukę znakomicie wypełnia niezwykle rzeczowa i profesjonalna publikacja Renaty Nowakowskiej-Siuty, stanowiąca de facto kompendium wiedzy niezbędnej nie tylko studentom pedagogiki, ale i socjologii czy polityki oświatowej. Monografia ta daleka jest jednak od przepisowej sztywności tradycyjnego podręcznika – Autorka omawia wybrane zagadnienia ze swadą i polotem, swobodnie nawigując między karkołomnymi, zdawałoby się, koncepcjami. Publikacja niniejszego podręcznika zbiega się w czasie z rozkwitem polskich badań nad pedagogiką porównawczą, zrodzonych z zainteresowania zagranicznymi systemami edukacji oraz ze wzrostem prestiżu pedagogiki porównawczej jako przedmiotu uniwersyteckiego. Imponuje zawartość merytoryczna publikacji: w siedmiu rozdziałach Autorka zdołała zawrzeć wiedzę tak rozległą, że z powodzeniem mogłaby zostać rozpisana na siedem osobnych podręczników; i tak są to kolejno: podstawy teoretyczno-metodologiczne pedagogiki porównawczej jako dyscypliny naukowej, elementy struktury i funkcjonowania systemów oświatowych, próba przybliżenia zagranicznych instytucji oświatowych, wreszcie – próba wskazania miejsca pedagogiki porównawczej w przyszłym rozwoju nauk. Znakomite recenzje, jakimi cieszy się książka Renaty Nowakowskiej-Siuty, pozostają w pełni zasłużone.



z recenzji prof. dr. hab. Zbyszko Melosika

Pedagogika porównawcza jest to subdyscyplina studiów edukacyjnych, która w ostatnim okresie rozwija się bardzo dynamicznie. Rośnie w naszym kraju zainteresowanie systemami oświatowymi funkcjonującymi w innych społeczeństwach; co wynika również i z logiki przeprowadzanych w Polsce reform. Rozwój polskiej pedagogiki porównawczej rozpatrywać można przy tym w dwóch kontekstach. Po pierwsze, tendencja ta odnosi się do prowadzonych przez polskich naukowców badań wybranych aspektów funkcjonowania edukacji w różnych krajach świata. Po drugie, daje się zauważyć wzrost znaczenia pedagogiki porównawczej jako przedmiotu wykładanego na uczelniach wyższych.

Pedagogika porównawcza

I właśnie w tą logikę wpisuje się znakomicie skonceptualizowany podręcznik akademicki Renaty Nowakowskiej-Siuty „Pedagogika porównawcza”, renomowanego badacza współczesnej edukacji, autorki wielu znakomitych tekstów podejmujących społeczno-kulturowe problemy edukacji. Nie ulega dla mnie wątpliwości, że podręcznik ten powinien zostać wydrukowany, z uwagi na swoją wartość merytoryczną i użyteczność akademicką – na zajęciach ze studentami.


Struktura podręcznika jest logiczna, a poszczególne rozdziały i podrozdziały tworzą wewnętrznie spójny i całościowy obraz podejmowanej problematyki. W rozdziale pierwszym autorka podejmuje – w sposób bardzo trafny – kwestie teoretycznych i metodologicznych podstaw pedagogiki porównawczej. Rozdział drugi poświęcony jest strukturze i funkcjonowaniu systemów oświatowych – w kontekście porównawczym (w tym poszczególnych szczebli szkolnictwa). Z kolei rozdział trzeci dotyczy szkolnictwa wyższego i edukacji dorosłych. Wreszcie, w czwartym rozdziale podjęte są wybrane problemy edukacyjne w kontekście międzynarodowym (w tym między innymi: nierówności społeczne czy alternatywne sposoby kształcenia).





Seria autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce:



1. Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości (opis książki)

2. Dydaktyka. Podręcznik akademicki (opis książki)

3. Z dziejów teorii i praktyki wychowania. Podręcznik akademicki (opis książki)

4. Socjologia edukacji. Podręcznik akademicki (opis książki)

5. Pedeutologia. Studium teoretyczno-pragmatyczne (opis książki)

6. Diagnostyka pedagogiczna – nowe obszary i rozwiązania metodologiczne (opis książki)

7. Pedagogika kognitywistyczna (opis książki)

8. Pedagogika porównawcza (opis książki)



Seria autorskich podręczników akade­mickich do pedagogiki jest kolejnym do­pełnieniem polskiej literatury przedmiotu o nowe IMPULSY i spojrzenie na przed­miot jej naukowych badań, najbardziej palące dla praktyki problemy eduka­cyjne, opiekuńcze i wychowawcze oraz klasyczne lub/i nieznane jeszcze sposoby podejścia do ich rozwiązywania. W pono- woczesnej dobie naukowa wiedza rozwi­ja się z nieprawdopodobną dynamiką, intensywnością i częstotliwością, toteż coraz trudniej jest adeptom tej profesji odnaleźć się w jej labiryncie. Autorzy serii wydawniczej jednak zarówno potwier­dzają aktualność przekazywanej nam wiedzy, jak i wychodzą w przyszłość z tym, co warte jest zatrzymania, reflek­sji czy dalszych badań. Właśnie dlatego nadałem tej serii tytuł: PEDAGOGIKA NAUCE I PRAKTYCE, bo każdy z auto­rów, pracując nad zakresem tematycz­nym własnej subdyscypliny naukowej, łączy w akademickim i podręczniko­wym zarazem przekazie teraźniejszość z przyszłością, która na naszych oczach i tak staje się już przeszłością.

Czytelnikom podręczników nie tylko ży­czę miłej lektury, ale i zachęcam do wspól­nej debaty, krytyki i recenzji, które nam wszystkim pomogą w doskonaleniu włas­nej twórczości.

prof. dr hab. Bogusław Śliwerski

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/ped ... ,1528.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Historia ludzi. Historia dla ludzi

Postautor: OWImpuls » 2014-03-04, 12:51

Obrazek

Chmura-Rutkowska Iwona
Głowacka-Sobiech Edyta
Skórzyńska Izabela


Historia ludzi. Historia dla ludzi
Krytyczny wymiar edukacji historycznej

Z kim solidaryzujemy się po obowiązkowym kursie edukacji historycznej: z upamiętnionymi poprzez pomniki i eksponowane miejsce na kartach podręczników sławnymi dowódcami zbiorowych masakr, czy z tymi, którzy byli zbyt słabi i bez szans na przetrwanie? Z kim się utożsamiamy? Do czego aspirujemy? Czy szkolna edukacja historyczna wspiera rozwój społeczeństwa obywatelskiego i demokracji? Czy raczej reprodukuje mity i podgrzewa resentymenty? Czy w ogóle możliwe jest odpolitycznienie edukacji historycznej w centralnie sterowanym systemie oświaty? Kto, do jakiej rzeczywistości i w jaki sposób edukuje przyszłych nauczycieli historii?


poleca Impuls Autorki i autorzy niniejszego tomu zapraszają do refleksji na temat istotnych dla współczesnej edukacji historycznej problemów: relacji między współczesnymi historiografiami i szkolną narracją historyczną, ukrytych i nieobecnych aspektów programu nauczania historii (hidden curriculum), znaczenia pamięci historycznej i społecznej dla szkolnej edukacji, w tym narracji dominujących i emancypacyjnych. Aktualny spór wokół kształtu i roli historii szkolnej dotyczy zarówno miejsca i roli historii we współczesnej edukacji, jak i roli oraz miejsca edukacji szkolnej w życiu społecznym i kulturze historycznej Polaków. Edukacja historyczna, z rezerwuaru wiedzy na temat przeszłości zmienia się na naszych oczach, choć może nazbyt wolno, w historię krytyczną, w historię zaangażowaną, ale także angażującą intelekt, zmysły, wyobraźnię, emocje. W historię zorientowaną na pełnię egzystencji człowieka w jej różnych wymiarach. Zebrane w niniejszym tomie artykuły, refleksje teoretyczne, wyniki badań empirycznych oraz studia komparatystyczne dowodzą, że historia jest nadal niezwykle ważnym poznawczo i społecznie obszarem wiedzy, i że jej kształt jest nieustannie negocjowany społecznie. Autorzy i autorki tomu podzielają przekonanie, że edukacja historyczna w sposób szczególny mogłaby spełniać funkcję edukacji do/dla demokracji i obywatelskich działań, z otwarciem na różnorodność i umiejętności pokojowego uczestniczenia w wielokulturowym świecie a przede wszystkim edukacji emancypacyjnej, w sensie wolności od destrukcyjnych na poziomie indywidualnym i grupowym stereotypów i uprzedzeń, a także edukacji do/dla zrozumienia i solidarności z ludźmi z powodu owych uprzedzeń dyskryminowanych.


Tytuł tomu „Historia Ludzi. Historia dla ludzi” dobrze odzwierciedla to przekonanie. Podobnie jak inne, że nie ma historii, a zwłaszcza edukacji historycznej wolnej od wartości, ale także interesów różnych grup nacisku/wpływów. Jest natomiast powód, jak się wydaje pilny, aby uświadamiając sobie, jakiej historii potrzebujemy, nauczyć się też z nią obcować, aby angażując się w debatę, czy spór o przeszłość, myśleć i formułować krytyczne sądy i opinie.

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/his ... ,1535.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Przemoc stosowana przez kobiety

Postautor: OWImpuls » 2014-03-18, 14:30

Obrazek

Cabalski Marian

Przemoc stosowana przez kobiety
Studium kryminologiczne


W opinii społecznej i licznych publikacjach funkcjonuje głęboko zakorzeniony stereotyp, że zjawisko przemocy ma charakter jednostronny: sprawcą przemocy jest mężczyzna, natomiast kobieta jawi się jako jej ofiara. Ten stereotyp jest tak głęboko osadzony w świadomości społecznej, że nie dostrzega się procesów i zdarzeń społecznych, które coraz dobitniej temu przeczą. Każdy publicznie nagłośniony akt przemocy ze strony kobiety w stosunku do dziecka czy dorosłej ofiary traktuje się ciągle jako odosobniony incydent, a nie utrwalającą się tendencję i wynik postępujących na naszych oczach zmian cywilizacyjnych. Taki coraz bardziej skrzywiony obraz życia społecznego, obejmujący wzajemne relacje między kobietami i mężczyznami w domu i w pracy, przynosi poważne konsekwencje dla życia zbiorowego: rozpad rodziny, wzrost liczby rozwodów, spadek liczby satysfakcjonujących związków, szerzenie się kultury singli, zmiany w sferze preferowanych systemów wartosci, narastanie zjawiska maskulinizacji kobiet i zniewieścienia mężczyzn, niepokojące zmiany demograficzne.

poleca Impuls

Kobiety przejmują męskie wzorce zachowania, w tym również te, które polegają na agresywności i stosowaniu przemocy. W polecanej monografii autor przytacza argumenty na poparcie tezy, że współcześnie obie płcie sytuują się zarówno po stronie sprawców, jak i ofiar przemocy. Liczy, że właściwe zrozumienie charakteru przemocy w relacjach damsko-męskich będzie korzystne dla obu stron, w tym zdecydowanie dla kobiet, którym pomoże spojrzeć na przemoc także z innej perspektywy. Autor ma także nadzieję, iż sporządzone opracowanie pobudzi inicjatywy naukowe, służące wypracowaniu strategii i technik zapobiegania i przeciwdziałania opisanym postaciom i formom przemocy stosowanej przez kobiety, w tym domowej.

Do kogo może być kierowana ta publikacja?

Opracowanie jest adresowane do przedstawicieli nauk społecznych zajmujących się badaniem społecznych ról płci, interakcjami kobiet i mężczyzn oraz szybkim rozwojem tzw. kultury „unisex”. Jego odbiorcami staną się również reprezentanci licznych zawodów zajmujących się prawnymi, psychosocjologicznymi i kryminologicznymi aspektami życia rodzin oraz bliskich związków mężczyzn i kobiet.

Zalety publikacji

Monografia wypełnia wyraźną lukę poznawczą. Ma charakter innowacyjny i multidyscyplinarny, a jej wnioski oparte są na aktualnych osiągnięciach nauk społecznych. Takie podejście pozwala na wszechstronne ujęcie zachodzących procesów. W sposób obiektywny i rzeczowy ukazuje, że gwałtownie narasta problem przemocy (psychicznej i fizycznej) stosowanej przez kobiety wobec mężczyzn, innych kobiet, dzieci oraz osób w podeszłym wieku. Takie ujęcie stwarza podstawy merytoryczne i metodologiczne do dalszej interdyscyplinarnego rozpoznawania struktury i dynamiki tego bardzo niepokojącego zjawiska społecznego i psychologicznego.

W Polsce potwierdzeniem podstawowych wniosków niniejszej monografii jest m.in. utrzymująca się od kilku lat wysoka fala przestępstw popełnianych przez kobiety, bulwersujące opinie publiczną zabójstwa dzieci przez matki, a także masowo występujące zjawisko manipulacji uczuciowych wobec mężczyzn i dzieci w licznych sprawach rozwodowych.

Autor w pracy przywołuje rezultaty badań zjawiska przemocy kobiet w kilkudziesięciu krajach świata.

Opracowanie pozbawione jest charakteru męskiego szowinizmu. Autor spostrzega problem w jego złożonych wymiarach, lubi i szanuje kobiety, w pełni docenia ich niezbywalne prawa do równouprawnienia we wszystkich sferach życia społecznego.



Opracowanie składa się z czterech części.


W pierwszej – omawiana jest przemoc stosowaną przez kobiety jako zjawisko społeczne. Przedstawiam je z wielu punktów widzenia. Przywołane są liczne wyniki badań socjologicznych, psychologicznych, pedagogicznych i kryminologicznych przeprowadzonych w około 50 krajach, w tym również w Polsce. Ukazana jest przemoc kobiet w sferze przestępstw agresywnych, w zespołach pracowniczych oraz w rodzinach.

Na przemoc stosowaną przez kobiety autor patrzy przez pryzmat kilkunastu dziedzin nauki, w tym filozofii, antropologii, biologii, etologii, neurofizjologii, genetyki, socjologii, psychologii i psychiatrii, seksuologii, gerontologii, kryminalistyki oraz innych dyscyplin naukowych.

W drugiej części opisywana jest symptomatologia przemocy stosowanej przez kobiety: środowisko rodziny jako miejsce występowania przemocy ze strony kobiet, motywy i pobudki kobiecej przemocy, syndrom maltretowanego męża, sylwetkę kobiety stosującej przemoc domową, a także najcięższą postać przemocy interpersonalnej, jaką jest zabójstwo dokonane przez kobietę na osobie bliskiej.

Trzecia część dysertacji odnosi się do metodologii oraz analizy i oceny wyników badań własnych. Przedmiotem badań jest reprezentatywna populacja pełnoletnich mężczyzn mieszkających w trzech województwach polski centralnej i wschodniej oraz w Łodzi i Warszawie.

Czwarta część rozprawy to wnioski. Jednym z nich jest konstatacja, że kobiety coraz częściej dopuszczają się przemocy wobec innych ludzi. Kobieca przemoc ma charakter pośredni, emocjonalny i niejawny (męska - bezpośredni, instrumentalny, fizyczny). Kobiety preferują przemoc psychiczną nad fizyczną, jakkolwiek dość powszechnie naśladują męskie wzorce przemocy. W Polsce, podobnie jak w wielu innych krajach świata, mężczyźni coraz częściej stają się ofiarami przemocy stosowanej przez kobiety w małżeństwach (związkach partnerskich). W naszym kraju w roku 1999 na jednego mężczyznę – ofiarę przemocy w rodzinie – przypadało 13 kobiet-ofiar tej przemocy, w roku 2011 – na jednego takiego mężczyznę przypadało już tylko 6 maltretowanych kobiet. Jest to jedna z licznych – przedstawionych przeze mnie – obserwacji kryminologicznych, które ukazują jak dynamicznie rośnie skala zjawiska ujętego w tytule opracowania.

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/prz ... ,1539.html

OWImpuls
Posty: 318
Rejestracja: 2011-01-27, 10:43
Lokalizacja: małopolskie

Zrozumieć Montessori

Postautor: OWImpuls » 2014-04-08, 15:03

Obrazek

Miksza Małgorzata

Zrozumieć Montessori (wersja papierowa)
Czyli Maria Montessori o wychowaniu dziecka

Książka Zrozumieć Montessori. Czyli Maria Montessori o wychowaniu dziecka ma przede wszystkim na celu wyjaśnienie czytelnikowi przesłania pedagogicznego Marii Montessori. Pomimo, ze w pracach Autorki często pojawiał się termin „metoda”, to M. Montessori zawsze w końcowym rezultacie chodziło o wszechstronną pomoc dziecku w jego trudzie indywidualnego rozwoju oraz włączenie go do życia w kulturze i cywilizacji ludzkiej przesyconej miłością i pokojem. Aby taka pomoc zaistniała, konieczne było, zdaniem M. Montessori odpowiednie przygotowanie dorosłych ( nauczycieli, rodziców, pedagogów), którzy znając prawa rozwojowe dziecka(chodzi tu m.in. o „polaryzację uwagi”, „wrażliwe fazy”),będą je wpierać w rozwoju, rozumnie kochając i darząc szacunkiem. Środkiem ma tu być „przygotowane otoczenie” a warunkiem sukcesu, respektowanie zasady porządku (samodyscypliny) i wolności, która w wyważonych klamrach prowadzi człowieka do optimum rozwojowego, czyli „normalizacji”.



poleca Impuls Przedmiotem rozważań książki pt. Zrozumieć Montessori. Czyli Maria Montessori o wychowaniu dziecka jest zaprezentowanie kluczowych pojęć tworzących podstawy teorii pedagogicznej Marii Montessori. Podjęto zatem przede wszystkim zagadnienie wyjaśnienia rozumienia wychowania przez M. Montessori przy uwypukleniu koncepcji rozwoju dziecka i środowiska edukacyjnego( przygotowanego otoczenia). W rozdziale pierwszym, po krótkim nakreśleniu postaci M. Montessori w świetle jej biografii , ukazano jej drogę rozwoju jako pedagoga( od medycyny, poprzez psychiatrię, pedagogikę specjalną do pedagogiki ogólnej). W kolejnym rozdziale scharakteryzowano koncepcję rozwoju dziecka. Podkreślono te składniki poglądów M. Montessori, które stanowią o ich oryginalności w ujmowaniu aspektów rozwoju człowieka(„wrażliwe fazy”, „absorbująca psychika’, „polaryzacja uwagi’, „normalizacja’, „horme’, ‘mneme”). Uwypuklono cechy charakterystyczne w rozwoju dziecka w okresie niemowlęctwa, dzieciństwa i okresu szkolnego. Za punkt centralny w opisie rozwoju dziecka przyjęto jego dążenie do samodzielności i niezależności ( zagadnienie podmiotowości). Charakterystyka rozwoju dziecka stała się podstawą do opisu w rozdziale trzecim przygotowanego otoczenia, w którym dziecko odnajduje potrzebne impulsy do indywidualnego i społecznego rozwoju. W opisie uwzględniono aspekt materialny środowiska edukacyjnego( budynek, wyposażenie, pomoce rozwojowe Montessori), aspekt strukturalno – dynamiczny, tj. zasady konstrukcji otoczenia z naciskiem na zasadę porządku i wolności oraz aspekt osobowy, na który składa się grupa dzieci wymieszana wiekowo, nauczyciel, rodzice. W tym fragmencie książki skoncentrowano się na opisie przygotowanego otoczenia w przedszkolu. Scharakteryzowano grupy pomocy rozwojowych Montessori wraz z przykładami ich zastosowania w konkretnej pracy. Zamiarem było tu także ukazanie korelacji pomiędzy specyfiką rozwoju dziecka w ujęciu M. Montessori a aranżacją przygotowanego otoczenia w pomoce montessoriańskie zgodnie z wrażliwymi fazami.



W zakończeniu , analiza metateoretyczna doprowadziła do próby zdefiniowania wychowania w ujęciu M. Montessori i wyjaśnienia jej przesłania pedagogicznego . Uwypuklono także wartości pedagogiki M. Montessori, by wykazać aktualność tej koncepcji we współczesnych naukach o wychowaniu. Książkę zamyka biogram M. Montessori, wybór literatury przedmiotu w języku polskim oraz aneksy.



Książka dostępna w wersji papierowej i elektronicznej ebook.

http://impulsoficyna.com.pl/nowosci/zro ... ri,72.html


Wróć do „Ogłoszenia drobne”