Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Audycja z okazji III rocznicy śmierci Jana Pawła II
Śpiew Jana Pawła II- Barka
Narrator 1:
2 kwietnia 2005 r. o godz. 21:37 świat obiegła wiadomość: Ojciec Święty, Jan Paweł II, nie żyje. Po 26-letnim pontyfikacie odszedł Papież, którego już za życia zwano Wielkim. Po jego śmierci wśród pielgrzymów na placu św. Piotra pojawiły się transparenty z napisem "Santo subito" - "święty natychmiast”. Po informacji o pogorszeniu się stanu zdrowia Jana Pawła II na placu św. Piotra zgromadziło się ponad 60 tys. ludzi, którzy chcieli być bliżej papieża.
Narrator 2:
Pogrzeb Jana Pawła II odbył się 8 kwietnia 2005 r. Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego (symbolu nieśmiertelności) ustawiono wprost na rozłożonym na bruku placu św. Piotra dywanie. We mszy uczestniczyło ok. 300 tysięcy wiernych oraz 200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele wszystkich wyznań świata, w tym duchowni islamscy i żydowscy.
Narrator 1:
Jan Paweł II spoczął w Grotach Watykańskich. Do jego grobu pielgrzymują codziennie tysiące ludzi. Drugiego dnia każdego miesiąca odbywa się skromna msza za papieża-Polaka.
Dziś wspominamy trzecią rocznicę tego wydarzenia. W wielu miejscach odbędą się uroczystości upamiętniające Ojca Świętego. Był on wspaniałym Polakiem, papieżem o ogromnym autorytecie.
Narrator 2: Posłuchajmy, jak o papieżu pisze młodzież.
Uczeń 1: Papież, który ukochał góry
„Bóg Go obdarzył wieloma przymiotami
troską i poszanowaniem o człowieka brata
wielką dobrocią, radością istnienia
i wrażliwością na piękno świata.
Nasz Papież kochał każde stworzenie
każde źdźbło trawy i błękit chmur
najbardziej ukochał wadowicką ziemię,
soczystą zieleń, piękno polskich gór”
Uczeń 2
„Po świecie pielgrzymował i pokój przynosił,
jednoczył narody, bożą miłość głosił.
Był wielkim człowiekiem, młodzież go kochała,
jak dziecko od ojca przykład z niego brała.
Wszystkich nawet wrogów zjednać sobie umiał,
miał dużo pokory, każdego rozumiał,
a ból i cierpienie mężnie zawsze znosił,
nie żądał pomocy o modlitwę prosił.”
Narrator 1 :
W sercu papieża było miejsce dla wszystkich. Szczególnie ukochał on dzieci i młodzież. Wysłuchajcie wiersza Jana Pawła pt.„Dzieci”
Dorastają znienacka przez miłość, i potem tak nagle dorośli
Trzymając się za ręce wędrują w wielkim tłumie -
(serca schwytane jak ptaki, profile wzrastają w półmrok).
Wiem, że w ich sercach bije tętno całej ludzkości.
Trzymając się za ręce usiedli cicho nad brzegiem.
Pień drzewa i ziemia w księżycu: niedoszeptany tli trójkąt.
Mgły nie dźwignęły się jeszcze. Serca dzieci wyrastają nad rzekę.
Czy zawsze tak będzie - pytam - gdy wstaną stąd i pójdą?
Albo też jeszcze inaczej: kielich światła nachylony wśród roślin
Odsłania w ...