Scenariusz zajęć dla dzieci z głębokim deficytem intelektualnym prowadzony metodą W. Sherborne oraz KLANZA

SCENARIUSZ ZAJĘĆ REWALIDACYJNO – WYCHOWAWCZYCH DLA DZIECI Z GŁĘBOKIM DEFICYTEM INTELEKTUALNYM

Temat zajęć: „Bawmy się” – zabawy i ćwiczenia ruchowe prowadzone metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne oraz elementy metody KLANZA.
Cele:
• kształtowanie umiejętności nawiązywania bliskiego kontaktu i współpracy z terapeutą oraz uczestnikami zajęć,
• rozwijanie świadomości własnego ciała,
• usprawnianie ruchowe,
• rozwijanie świadomości przestrzeni i działanie w niej,
• rozwijanie poczucia sprawstwa w atmosferze bezpieczeństwa i zaufania do współćwiczących.
Metoda: Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, elementy KLANZA
Forma pracy: zajęcia w grupie z indywidualnym podejściem do uczniów
Pomoce:
• magnetofon,
• CD z muzyką relaksacyjną,
• tunel,
• spadochron.
Literatura:
➢ „Opis i planowanie zajęć według metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne” - Marta Bogdanowicz, Dariusz Okrzesik
➢ „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka” – Marta Bogdanowicz, Bożena Kisiel, Maria Przasnyska
➢ „Przytulanki czyli wierszyki na dziecięce masażyki” – Maria Bogdanowicz

Przebieg zajęć:
I. ZAJĘCIA WPROWADZAJĄCE
Powitanie grupy – ćwiczenia świadomości osoby:
1. „Poznajmy się” – zabawa integrująca. Siedząc w kręgu terapeuci tworzą „fotelik” dla dziecka. Kolejno przedstawiają siebie i dziecko równocześnie masując podczas powitania ręce np. Marcela – dziecko Paulina, Jola – dziecko Basia.
2. „Ludzie do ludzi” – powitanie grupy. Dzieci i terapeuci siedzą w kręgu. Prowadząca kieruje zabawą mówiąc:
• witamy się z koleżankami rękami,
• witamy się nogami,
• witamy się głową itp.

II. ZAJĘCIA WŁAŚCIWE
Ćwiczenia świadomości schematu ciała i otaczającej przestrzeni:
1. „ Moje-Twoje” – wszyscy znajdują się w parach (dorosły-dziecko) naprzeciw siebie i wykonują kolejno poszczególne czynności:
• kładą rękę na głowie, potem na głowie partnera,
• wskazują palcami swoje czoło, a potem czoło partnera,
• dotykają swojego nosa, a potem nosa partnera,
• chwytają się za ucho, a potem za ucho partnera,
• klepią się po brzuchu,
• poprawiają fryzurę.
2. „Koncert zmiany pogody” – dorosły klęczy na podłodze obok leżącego na brzuchu dziecka. W ćwiczeniu tym wprowadza się swoistą fabułę:
• drobny deszczyk – delikatnie uderzamy palcami w plecy dziecka,
• duży deszcz – silniejsze stukanie palcami,
• grad wielkości kurzego jaja – ostukiwanie pięściami,
• zaświeciło słońce – masujemy plecy dziecka ruchami okrężnymi.
3. „Plażowanie” – dzieci i dorośli leżą na plecach lub brzuchu w kręgu:
• machanie nogami (góra – dół),
• podnoszenie i opuszczanie złączonych nóg,
• „bicie braw” stopami.
4. „Bączek” - wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach. Odpychając się rękoma, każdy próbuje obrócić się w miejscu wokół własnej osi.
Dzieci głęboko niepełnosprawne ćwiczą w parach z terapeutami!
5. „Turlanie się” - wszyscy leżą na podłodze. Swobodne turlanie się w kierunku wskazanym przez prowadzącego zajęcia.
6. „Maszyna do pisania” – relaks:
Wkręcamy papier do maszyny do pisania. (Dziecko siedzi tyłem do nas. Delikatnie „przekręcamy” do przodu uszka dziecka.)
Piszemy: Pisze pani ...