Dodaj publikację
Autor
Sylwia Tywonek - Cybulska
Data publikacji
2019-02-16
Średnia ocena
0,00
Pobrań
5

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Tekst zawiera sprawozdanie oraz refleksje z pobytu na konferencji w Ostrawie. Konferencja dotyczyła różnych aspektów psychologicznego pomagania prezentowanych z punktu widzenia psychologii akademickiej, klinicznej i poradnictwa . Autor skupia się na wykładach, które mogą mieć znaczenie dla pracowników oświaty.
 Pobierz (docx, 7,1 KB)

Podgląd treści

PSYCHOLOGICZNE ASPEKTY POMAGANIA - kilka słów o Konferencji w Ostrawie.

W dniach 6 i 7 listopada 2018 r. z inicjatywy Katedry Psychologii Filozoficznego Fakultetu Uniwersytetu w Ostrawie odbyła się międzynarodowa konferencja, w której miałam przyjemność uczestniczyć. Jej celem była prezentacja i wymiana informacji na temat pomagania orz prospołecznego i altruistycznego wychowania, między specjalistami z obszarów akademickich, poradnianych i klinicznych, co stanowiło niewątpliwie o wartości spotkania i pozwalało na wieloaspektowe przyjrzenie się poruszanej problematyce. W Ostrawie swoją wiedzą i doświadczeniem dzielili się psychologowie z Czech, Słowacji, Ukrainy oraz Polski. Wygłoszono łącznie dziewiętnaście wykładów, które stały się przyczynkiem do późniejszych dyskusji.

Nie sposób w krótkim sprawozdaniu poruszyć wszystkich omawianych wątków, ale spróbuję przybliżyć te, które wydają się być istotne z punktu widzenia pracownika Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej.

Konferencje otworzył bardzo ciekawy wykład zatytułowany "Spotkanie wokół dziecka - zasady, praktyka, korzyści", a wygłoszony przez psychologa klinicznego, psychoterapeutę mgr Jakuba Majetnego oraz rodzica - panią Dagmarę Wojoczek - Krzemień. Prelegenci opowiedzieli o interesującej, wdrażanej w życie koncepcji, stworzenia interdyscyplinarnego zespołu zajmującego się problemem konkretnego, chorego dziecka. W skład zespołu wchodzą rodzice, psycholog, psychiatra, fizjoterapeuta, pracownik socjalny i inne osoby według potrzeb, a chodzi tu o wypracowanie jednolitego nastawienia w pomaganiu. Ważną rolę w zespole pełni facylitator. Do niego należy angażowanie do wspólnego rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji, poszukiwania celu, a także planowanie działań, tworzenie lub udoskonalanie rozwiązań oraz dbanie o efektywną komunikację i wymianę wiedzy. Wspomaga go koordynator ustalając między innymi miejsce, czas, cel spotkania. Główne założenia tej koncepcji to:

- bliska współpraca wszystkich osób,

- uznanie rodziców za równoprawnych członków zespołu,

- facylitator jest głównym pracownikiem zespołu,

- programy pomagania są integrowane, jak to możliwe, osoby pomagające w różnych zakresach wspierają się, nie występują przeciw sobie,

- ważne jest stworzenie atmosfery empatii, wzajemnego respektowania i zaufania.

Osoby pracujące według wyżej opisanej koncepcji wskazują na wymierne korzyści wynikające z zastosowania metody. Współpraca chroni osoby pomagające przed syndromem wypalenia, a wymiana doświadczeń pozwala na zbudowanie realnego spojrzenia zarówno na możliwości pomocy, jak i na swoją rolę w życiu klienta. Istnieje konieczność poszukiwania kompromisów, uwzględniania różnych stanowisk. Dzięki wsparciu rodzina wychodzi z izolacji, czuje się zaopiekowana.

Przyglądając się realnej możliwości wdrożenia w naszej rzeczywistości niewątpliwie wartościowego programu trzeba stwierdzić, że wiąże się to z koniecznością pozyskania dodatkowych środków finansowych, chociażby na stworzenie stanowiska falicytatora. Jego roli nie da się połączyć z innymi zadaniami pracownika oświaty, pracownika socjalnego czy też pracownika służby zdrowia. Do wykorzystania jest jak najbardziej idea dążenia do ścisłej współpracy wszystkich pomagających dziecku osób. Istotne ...