Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Rola szkoły w przekazie wiadomości o sztuce
W działalności szkoły wyróżnia się dwie podstawowe funkcje, a mianowicie funkcję dydaktyczną i opiekuńczo-wychowawczą. Wychowawcza rola szkoły jest wyeksponowana w programach nauczania, bowiem treść programu każdego przedmiotu ma sens wychowawczy. Funkcję te tworzą całość i ma to odzwierciedlenie w wychowującej organizacji procesu dydaktycznego oraz w trosce o prawidłowy rozwój psychofizyczny ucznia.1
Zadaniem szkoły jest rozwijanie cech i umiejętności potrzebnych człowiekowi do pełnego rozwoju psychicznego, przekazywanie ogólnych podstaw wiedzy przez zapoznawanie uczniów z technikami i regułami typowymi dla poszczególnych dziedzin nauki, wdrażanie do samodzielnego wysuwania wniosków praktycznego działania.2
Szkoła dostarcza też wskazówek dotyczących samodzielnego zdobywania wiedzy i korzystania z nie w przyszłości. Wiadomości zdobyte w szkole są podstawą do ich zwiększania przez samokształcenie, które będzie trwało przez całe życie. Jednym z podstawowych zadań szkoły jest przygotowanie wychowanka do twórczego uczestnictwa w kulturze; wyposażenie go w wiedzę i umiejętności sprawnego działania, oraz kształtowanie twórczych dyspozycji. Ważne jest aby uczeń umiał nie tylko skutecznie działać, ale również podporządkować swoje działania wartościowym celom.3
Bardzo ważną rolę w całokształcie pracy dydaktyczno-wychowawczej pełni plastyka. Uczniowie już od najmłodszych lat zapoznawani są stopniowo z pojęciami z dziedziny plastyki: barwy podstawowe, pochodne, zimne i ciepłe, kolor, walor, faktura, rytm, symetria, kompozycja statyczna i dynamiczna. Wyjaśnienie tych pojęć w powiązaniu z analizą reprodukcji dzieł plastycznych i podstawowymi wiadomościami z historii sztuki, ma na celu wychowanie aktywnych odbiorców, nie tylko poszukujących kontaktu z dziełami twórczości plastycznej, ale i rozumiejących tę twórczość.4
Bogumiła Andrzejewska-Bir stwierdza, ze proces wychowania plastycznego powinien być drogą zmierzającą do wszechstronnego rozwoju osobowości uczniów, rozwijającą ich zdolności twórcze i umiejętności w zakresie działania plastycznego oraz przygotowującą ich do roli świadomych i czynnych odbiorców sztuki. W świetle celów szczególnej wagi nabiera nie tylko kształtowanie u młodzieży wrażliwości na piękno, wzbogacenie wyobraźni i pogłębienie przeżyć emocjonalnych ale także tworzenie postaw myślenia plastycznego w oparciu o najważniejsze zjawiska z dziedziny sztuki plastycznej, umożliwia poznanie języka plastycznego: odpowiedni dobór metod nauczania i środków dydaktycznych do treści programowych, uwzględnienie cech psychicznych młodzieży, stosowanie na lekcjach plastyki metod pobudzających aktywność ucznia.5 Plastyka jest jedną z tych dziedzin świadomości ludzkiej, które towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów i które nagromadziły olbrzymi zasób wiedzy i doświadczeń estetycznych.6 Pomocną sprawą w przekazie wiedzy czysto teoretycznej jak i praktycznej przez prowadzącego zajęcia z plastyki jest jego osobiste zaangażowanie w rozwój własnej osobowości, poprze uprawianie np. malarstwa, rysunku. Dużo informacji zbiera nauczyciel podczas pracy nad rozwojem ...
