Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Opis i analiza sposobu realizacji wymagań, o których mowa w § 8 ust. 3 pkt. 1 Rozporządzenia*: Umiejętność wykorzystania w pracy metod aktywizujących ucznia oraz narzędzi multimedialnych i informatycznych, sprzyjających procesowi uczenia się
W dzisiejszych czasach edukacja młodzieży, poza tradycyjnymi formami pracy, powinna opierać się również na stosowaniu narzędzi multimedialnych, informatycznych oraz różnorodnych metodach aktywizujących. To właśnie Internet oraz komputer i jego możliwości stały się niezbędnym narzędziem pracy każdego nauczyciela, dzięki któremu w szybki i łatwy sposób:
przygotowuje, prezentuje i udostępnia atrakcyjne materiały dydaktyczne do pracy z uczniami,
uatrakcyjnia zajęcia dydaktyczne,
uzyskuje interesujące informacje (np. aktualizacje w prawie oświatowym),
wymienia opinie i doświadczenia np. z innymi nauczycielami na forach internetowych,
kontaktuje się z uczniami i ich rodzicami, przedstawicielami innych instytucji, zakładów pracy, itd.
Stosowanie metod TIK powinno łączyć w sobie zarówno procesy nauczania oraz uczenia się, jak również elementy wychowania. Nowoczesne kształcenie to rozwijanie dyspozycji intelektualnych i rozwoju społeczno-emocjonalnego uczniów, a w konsekwencji rozbudzanie zainteresowań, podejmowanie działań kreatywnych, zaznajamianie z systemem akceptowanych społecznie wartości i kształtowanie przekonań o potrzebie przestrzegania ich we własnym postępowaniu. Do zadań nauczyciela należy zatem wzmacnianie działalności uczniów, wpływanie na motywację uczenia, organizowanie różnych sytuacji dydaktycznych, umiejętne dobieranie metody przekazywania wiadomości. Wszystko po to, aby osiągnąć główny cel jakim jest wszechstronny i harmonijny rozwój młodzieży.
Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom uczniów stale wzbogacałam własny warsztat pracy o narzędzia i techniki, które rozbudzą zainteresowanie nauczanym przedmiotem. Nie tylko uatrakcyjnią one samą formę prowadzenia jednostki dydaktycznej, ale również zaangażują („uaktywnią”) uczniów do współuczestniczenia w lekcji, a tym samym podniosą efektywność kształcenia. Wciąganie dzieci do świadomej pracy nad przedmiotem w wysokim stopniu przeciwdziała zanikowi uwagi wśród uczniów. Metody aktywizujące są również skutecznym sposobem na przełamanie niechęci ucznia do przedmiotu czy samego nauczyciela, który odchodzi od swej dotychczasowej roli eksperta i wykładowcy w kierunku nauczyciela doradcy, obserwatora i słuchacza.
Stosując różne metody aktywizujące stwarzałam uczniom warunki do nauki samodzielnego myślenia, poszukiwania, doskonalenia czy komunikowania się i umiejętności pracy w grupie. Wśród wykorzystywanych przeze mnie metod były:
burza mózgów – rozgrzewka umysłowa na początku lekcji jako przypomnienie materiału z poprzedniej lekcji lub ustalenie zakresu posiadanej wiedzy z nowego tematu. Metoda sprzyja zapamiętywaniu faktów, pobudza do myślenia, pozwala na włączenie wszystkich uczniów do pracy oraz uczy tolerancji;
gry dydaktyczne – np. memory, krzyżówka, prawda-fałsz, Milionerzy – stosowane do powtórzenia materiału, ułatwienia zapamiętywania informacji; nie tylko podnoszą atrakcyjność zajęć ale również uczą współzawodnictwa; wykorzystywane np. do nauki definicji, wzorów i nazw chemicznych, właściwości substancji, surowców i rodzaju ciast;
metoda ...
