Oceniamy zachowanie bohaterek opowiadania "Przyjaciółki od serca". Wyróżnienie cech prawdziwego przyjaciela.

Wypowiedzi uczniów na podstawie opowiadania pt. „Przyjaciółki od serca”. Wyróżnienie cech prawdziwego przyjaciela. Cele: - Buduje logiczne zdania na podstawie tekstu - Wie na czym polega przyjaźń. - Określa cechy prawdziwego przyjaciela i dokonuje ich hierarchizacji. - Umie współdziałać w grupie. - Układa i pisze zdania oznajmujące na temat swojego przyjaciela. - Bierze udział w scenkach dramowych. - Wie jak zachować się wobec przyjaciela. METODY: słowne, oglądowe, integracyjne, praktycznego działania, metody aktywne: rozwiązywanie problemu w grupach, uszeregowanie promyczkowe, burza pytań, drama FORMY: zbiorowa, grupowa, indywidualna. ŚRODKI DYDAKTYCZNE: opowiadanie "Przyjaciółki od serca" karteczki samoprzylepne, sylwety kwiatów „Mój przyjaciel” dla każdego dziecka, karteczki z opisem sytuacji do scenek dramowych Podanie tematu, celów lekcji Zabawa „Para do pary”. Dzieci wesoło wędrują w parach po sali. Kiedy muzyka milknie, dzieci zatrzymują się i wykonują polecenie nauczyciela, np. ręka do ręki (ręka jednego dziecka dotyka ręki drugiego). Stopa do stopy. Kolano do kolana. Nosek do noska. Głowa do głowy itd. Określanie cech dobrego przyjaciela - uszeregowanie promyczkowe. Każde dziecko otrzymuje 3 karteczki i wypisuje istotne cechy charakteryzujące dobrego przyjaciela. Następnie dzieci układają ze swoich karteczek promyki słońca – podobne cechy tworzą jeden promyk. Po ułożeniu dzieci sprawdzają, które cechy okazały się ważne (najdłuższe promyki). Samodzielne układanie zdań o swoim przyjacielu. Dzieci układają odpowiedzi na postawione pytania i zapisują na kwiatku. Odczytanie opowiadania „Przyjaciółki od serca” Agnieszka Bartło Zieleni się w parku pierwsza młodziutka trawa. Latają kolorowe, wiosenne motyle. W gałązkach drzew ćwierkają ptaki... Popołudniowe słońce jeszcze przygrzewa mocno. Na ławce pod drzewem okrytym jasną zielenią siedzą przyjaciółki. Jest ich pięć, a każda jest czymś zajęta. Masza zaplata warkocze, A Tania haftuje monogram na chusteczce do nosa, Ola nuci piosenki a Soja i Ela przyglądają się pełzającemu po ławce żuczkowi. Stawiają mu na drodze różne przeszkody i zaśmiewa ją się, patrząc, jak świetnie radzi sobie z nimi maleńki owad. Pokonuje jedną za drugą dzień dalej. Ale najbardziej dziewczynki zajęte są rozmową. Spoglądają na siebie i bez przerwy mówią sobie coś miłego. Od razu widać że się bardzo lubią. - Popatrzcie tylko, jak Masza ślicznie się czesze– zachwyca się Ola. - Wygląda w tych warkoczach jak królewna z bajki– dodaje Tania. Masza chce się odwdzięczyć przyjaciółkom za komplement: - Prawda dziewczynki, że Ola śpiewa jak Słowik? Ma najpiękniejszy głos całej klasy. -Za to Tania wyszywa najładniej z nas. Złote rączki ma ta nasza Taniuszka. Gawędzą tak sobie przyjemnie, ale w końcu trzeba się rozejść. Jedna musi pomóc mamie przy kolacji, druga jeszcze dokończyć odrabianie lekcji, trzecia nakarmić króliki… Pierwsza wstaje Masza. Całuje na pożegnanie wszystkie koleżanki i odchodzi. Przez chwilę dziewczynki milczą, a potem pierwsza odzywa się Tania. - Czy naprawdę myślicie że, że Masza ładnie się czesze ma takie mysie ogonki… - I zupełnie nie zna się na tych żartach! Daję wam słowo że na pewno sobie zacznie wyobrażać, że wygląda jak królewna z bajki! - I zacznie zadzierać nosa teraz już zawsze unosi wysoko głowę – jak jaka księżniczka! Cztery dziewczynki pękają ze śmiechu, a to im się udało! Potem idzie do domu Ola. Ledwie znikła za zakrętem alejki, ale kiedy Zoja parsknęła: - Całe szczęście, że ten „słowiczek” już odleciał! Piszczy tak, że aż w uszach wierci. Wytrzymać trudno! - Bo ona, biedaczka wcale nie ma słuchu. Każdą melodię potrafi tak sfałszować, że jej poznać nie można! - A wyobraża sobie, ho ho!... Wielka artystka.. I znowu śmiech! Słońce jest już blisko zachodu. Mrok wpełza w lejki parku. Robi się chłodno, ale trzy dziewczynki nie wstają z ławki. - Idź już, Zoju, do domu odzywa się Ela. - Mama będzie się gniewać na ciebie. Nie lubi kiedy będziesz wracać późno.. - E, nie. Posiedzę jeszcze. Mama pojechała do cioci i nie wróci przed ósmą…- odpowiedziała Ela. - Ale na Tanię to już na pewno czas. Jutro będzie pytana z wiersza i znowu nie będzie umiała. - Rano sobie powtórzę. Nie nudź! I siedzą dalej. I żadna nie chce odejść pierwsza. Domyślam się nawet dlaczego ciekawe, czy długo tak jeszcze będą siedziały? Wypowiedzi uczniów na podstawie tekstu. Czy potraficie wymienić imiona bohaterek? Jak zachowywały się dziewczynki względem siebie? Dlaczego dziewczynki – Zoja, Tania – nie chciały pójść do domu pierwsze? Jak ocenimy zachowanie dziewczynek? DEKALOG PRZYJAŹNI I. ZAAKCEPTOWAĆ PRZYJACIELA Z JEGO WADAMI. II. ZROZUMIEĆ JEGO TRUDNE MOMENTY. III. PAMIĘTAĆ O JEGO URODZINACH. IV. PRZESYŁAĆ MU WYRAZY PAMIĘCI KIEDY JEST DALEKO. V. POŻYCZAĆ MU CHĘTNIE SWOJE RZECZY. VI. NIE BYĆ ZAZDROSNYM. VII. NIE TWIERDZIĆ, ŻE ISTNIEJESZ TYLKO TY. VIII. NIE MÓWIĆ MU JEDNEJ RZECZY MAJĄC NA MYŚLI DRUGĄ (BYĆ SZCZERYM). IX. NIE BYĆ ZŁOŚLIWYM WZGLĘDEM NIEGO. X. NIE NAŚMIEWAĆ SIĘ Z NIEGO W TOWARZYSTWIE. Przysłowia • Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie. • Dla przyjaciela nowego, nie opuszczaj starego. • Przyjaźń szczera nie umiera.• Prawdziwy przyjaciel nigdy nie stanie ci na drodze, chyba że idziesz w dół. O przyjaźni możemy mówić wtedy, gdy przyjaciel… • stara się rozumieć każdy błąd i potknięcie • pomaga w trudnych sytuacjach • akceptuje i szanuje • cieszy się z sukcesów i umacnia podczas porażek • eliminuje wszelkie troski i nastraja na wizję pełną optymistycznego działania • empatycznie patrzy na problem • lubi spędzać każdą chwilę z Tobą • śpiewa melodię Twojego życia, gdy Ty zapomnisz , co Ci w sercu prawdziwie • gra • jest jak rodzina, a nawet o wiele więcej Odgrywanie scenek z życia ukazujących zachowanie prawdziwego przyjaciela – technika dramowa „Bycie w roli”. Każda grupa otrzymuje opis sytuacji, którą mają zaimprowizować. GRUPA I Jest przerwa. Wesoło bawicie się na podwórku szkolnym np. w berka. Nagle widzicie swoją przyjaciółkę, która stoi samotnie i jest bardzo smutna. Co robicie? GRUPA II Twój przyjaciel leży chory w łóżku. Pragnie, aby ktoś go odwiedził. Jest piękna pogoda. Koledzy namawiają cię abyś pojeździł z nimi na rowerze. Co robisz? GRUPA III Wasz przyjaciel dostał dziś uwagę za brak zadania, którego nie potrafił zrobić. Jest smutny. Jak postąpicie w tej sytuacji. Podsumowanie zajęć „Łańcuszek dobrych myśli”- zabawa integracyjna. Uczniowie siedzą w kręgu i toczą kolejno do siebie kłębek włóczki wymieniając się pozytywnymi uwagami względem siebie. Powstaje pajęczyna symbolizująca więź, która łączy całą klasę.

Wypowiedzi uczniów na podstawie opowiadania pt. „Przyjaciółki od serca”. Wyróżnienie cech prawdziwego przyjaciela.

Cele:

- Buduje logiczne zdania na podstawie tekstu

- Wie na czym polega przyjaźń.

- Określa cechy prawdziwego przyjaciela i dokonuje ich hierarchizacji.

- Umie współdziałać w grupie.

- Układa i pisze zdania oznajmujące na temat swojego przyjaciela.

- Bierze udział w scenkach dramowych.

- Wie jak zachować się wobec przyjaciela.

METODY: słowne, oglądowe, integracyjne, praktycznego działania, metody aktywne: rozwiązywanie

problemu w grupach, uszeregowanie promyczkowe, burza pytań, drama

FORMY: zbiorowa, grupowa, indywidualna.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: opowiadanie "Przyjaciółki od serca"

karteczki samoprzylepne, sylwety kwiatów „Mój przyjaciel” dla każdego dziecka, karteczki z opisem sytuacji do scenek dramowych

Podanie tematu, celów lekcji

Zabawa „Para do pary”. Dzieci wesoło wędrują w parach po sali. Kiedy muzyka milknie, dzieci zatrzymują się i wykonują polecenie nauczyciela, np. ręka do ręki (ręka jednego dziecka dotyka ręki drugiego). Stopa do stopy. Kolano do kolana. Nosek do noska. Głowa do głowy itd.

Określanie cech dobrego przyjaciela - uszeregowanie promyczkowe. Każde dziecko otrzymuje 3 karteczki i wypisuje istotne cechy charakteryzujące dobrego przyjaciela. Następnie dzieci układają ze swoich karteczek promyki słońca – podobne cechy tworzą jeden promyk. Po ułożeniu dzieci sprawdzają, które cechy okazały się ważne (najdłuższe promyki).

Samodzielne układanie zdań o swoim przyjacielu. Dzieci układają odpowiedzi na postawione pytania i zapisują na kwiatku.

Odczytanie opowiadania „Przyjaciółki od serca” Agnieszka Bartło

Zieleni się w parku pierwsza młodziutka trawa. Latają kolorowe, wiosenne motyle. W gałązkach drzew ćwierkają ptaki... Popołudniowe słońce jeszcze przygrzewa mocno.

Na ławce pod drzewem okrytym jasną zielenią siedzą przyjaciółki. Jest ich pięć, a każda jest czymś zajęta. Masza zaplata warkocze, A Tania haftuje monogram na chusteczce do nosa, Ola nuci piosenki a Soja i Ela przyglądają się pełzającemu po ławce żuczkowi. Stawiają mu na drodze różne przeszkody i zaśmiewa ją się, patrząc, jak świetnie radzi sobie z nimi maleńki owad. Pokonuje jedną za drugą dzień dalej.

Ale najbardziej dziewczynki zajęte są rozmową. Spoglądają na siebie i bez przerwy mówią sobie coś miłego. Od razu widać że się bardzo lubią.

- Popatrzcie tylko, jak Masza ślicznie się czesze– zachwyca się Ola.

- Wygląda w tych warkoczach jak królewna z bajki– dodaje Tania.

Masza chce się odwdzięczyć przyjaciółkom za komplement: - Prawda dziewczynki, że Ola śpiewa jak Słowik? Ma najpiękniejszy głos całej klasy.

-Za to Tania wyszywa najładniej z nas. Złote rączki ma ta nasza Taniuszka.

Gawędzą tak sobie przyjemnie, ale w końcu trzeba się rozejść. Jedna musi pomóc mamie przy kolacji, druga jeszcze dokończyć odrabianie lekcji, trzecia nakarmić króliki…

Pierwsza ...