Świat emocji. Co z tym strachem?

KONSPEKT ZAJĘĆ SPECJALISTYCZNYCH

Grupa dzieci 4,5,6 letnich

Prowadząca: Ewa Krzymińska

Temat zajęć: Świat emocji. Co z tym strachem?

Cel główny: Kształtowanie umiejętności rozpoznawania i nazywania emocji.

Metody:

rozmowa, el. Met. Ruchu Rozwijającego W. Sherborne, bajkoterapia, muzykoterapia

Formy: indywidualna, w parach, z grupą

Pomoce:

karty mimiczne dla każdego dziecka, ilustracje twarzy wyrażające emocje, zdania opisujące różne sytuacje, bajka terapeutyczna, historyjka obrazkowa - Strach, różnego typu tajemnicze przedmioty, materiały plastyczne (piórka, kolorowe bibuły, wstążki, kleje), magnetofon, płyta CD z muzyką relaksacyjną.

Przebieg:

Faza wprowadzająca – mobilizacyjna.

Zabawa integracyjna na powitanie: „Iskierka przyjaźni”.

Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel mówi do dzieci: „Iskierkę przyjaźni wypuszczam w krąg niech wróci do moich rąk”. Dzieci przekazują sobie iskierkę bez słów, ściskając kolejno rękę kolegi.

Cel: integracja, wyciszenie grupy.

„Moje uczucia” - zabawa z kartami mimicznymi.

Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel pokazuje ilustracje twarzy wyrażające emocje. Wybrane dziecko próbuje nazwać daną emocję. Następnie każde dziecko otrzymuje komplet kart mimicznych. Nauczycielka czyta zdania opisujące różne sytuacje. Dzieci pokazują karty z rysunkiem twarzy wyrażającej emocje w konkretnych sytuacjach.

Cel: rozpoznawanie i nazywanie emocji, wczuwanie się w sytuacje.

Faza właściwa:

Bajkoterapia - wysłuchanie krótkiej bajki. Rozmowa na temat jej treści - Strach.

Cel: wyciszenie, koncentracja (szczególnie dzieci nadruchliwe), oddziaływanie na wyobraźnię dziecka, nazywanie emocji.

„Strach ma wielkie oczy”. Praca z historyjką obrazkową.

Dzieci pracują w parach. Otrzymują obrazki przedstawiające pewną sytuację. Zadaniem każdej z par jest ułożenie w odpowiedniej kolejności historyjki obrazkowej.

Cel: Kształtowanie umiejętności zauważania zależności umiejętności przyczynowo – skutkowych, wysuwanie wniosków, współdziałanie.Dojście do wniosku, iż STRACH MA WIELKIE OCZY.

Tajemniczy przedmiot.

Dzieci za pomocą dotyku próbują odgadnąć różne przedmioty.

Cel: Nabywanie pewności siebie, wiary we własne możliwości.

Zabawa ruchowa „Plastelina”.

Dzieci pracują w parach. Jeden z partnerów leży na dywanie – nogi wyprostowane, ramiona wzdłuż tułowia. Dziecko pierwsze „lepi z plasteliny”, drugie biernie poddaje się lepieniu. Po chwili następuje zmiana ról.

Cel: Współpraca, nabywanie poczucia bezpieczeństwa w celu wzajemnego zaufania. Pokonywanie strachu.

„Łapacz snów” chroniący dziecko przed złymi snami.

Każdy uczestnik ozdabia „Łapacz snów” otrzymany od nauczyciela.

Cel: wyciszenie, koncentracja, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa.

Faza końcowa – relaksacyjno – odprężająca. Podsumowanie.

Zabawa relaksacyjna z wykorzystaniem „Łapacza snów” wykonanego przez dzieci.

Cel: Odprężenie, poczucie bezpieczeństwa.

Zabawa „Plum”.

Każde dziecko kolejno wyciąga rękę i kciukiem określa swój nastrój krzycząc przy tym „PLUM”. Kciuk skierowany do góry oznacza, że jest nam dobrze, wesoło. Kciuk skierowany w bok wskazuje, że do końca nie wiemy jaki mamy dziś nastrój. Kciuk w dół, że jest nam smutno, źle. Chętne dzieci mogą ...