Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Wpływ rozwoju neuromotorycznego dziecka na kształtowanie
umiejętności szkolnych
Motoryką nazywamy sprawność ruchową całego ciała. Rozwój motoryczny
to ewolucja zachowań motorycznych, osobniczych, w zależności od wieku. W pierwszym
roku życia niemowlę opanowuje nowe wzorce ruchowe, które są związane przede wszystkim
z kształtowaniem spostrzegania, myślenia, mowy oraz z rozwojem emocjonalnym. Stymuluje
także widzenie, gdy sięga ręką do ust i stopy, zbliża przedmioty do linii środkowej ciała,
podąża wzrokiem za przedmiotami, zachowuje koordynację okołoruchową podczas pełzania
i raczkowania. W pierwszym roku życia dziecko musi opanować cztery kluczowe etapy
motoryki dużej; siedzenie, czworakowanie, stanie, stawianie pierwszych kroków. Rozwój
motoryczny dziecka po opanowaniu chodzenia przebiega w dwóch kierunkach: doskonalenia
podstawowych form ruchu – w dalszym ciągu chodzenia, nauki biegania, skakania, rzucania,
wspinania się oraz rozwijania ruchów manipulacyjnych, które prowadzą do posługiwania się
narzędziami codziennego użytku. Okres przedszkolny charakteryzuje się ogromną potrzebą
ruchu, ale aktywności fizyczne podejmowane przez dzieci są często niedokładne (ruchy są
zbyt obszerne, jeszcze z towarzyszącymi współruchami w innych częściach ciała). Stopniowo
wzrasta umiejętność przyjmowania pozycji dzięki zwiększającym się możliwościom
stabilizacji posturalnej oraz rozwijaniu się reakcji równoważnych. Wzrastają zdolności
koordynacyjne i ogólny poziom sprawności fizycznej, co wpływa na rozwój kolejnych
sprawności dziecka w zakresie dużej i małej motoryki. Opóźnienie rozwoju motoryki dużej
w pierwszym roku życia ma ścisłe powiązanie z rozwojem poznawczym dziecka
oraz regulacją zachowania w wieku 5 lat (Sally Goddard - Blythe).
Dzieci z trudnościami motorycznymi często nie rozumieją poleceń, nie potrafią
naśladować ruchów, mają również problemy z umiejętnością manipulowania i bawienia się.
Potrzebują długiego czasu do namysłu przy planowaniu motorycznym, z trudem uczą się
nowych czynności. Nie umieją wykonać dwóch czynności jednocześnie np. pisać i słuchać.
Występuje u nich nieprawidłowe napięcie mięśniowe (zwykle obniżone) oraz czucie
środkowej linii ciała – mają problem z koordynacją ruchową lub równowagą. Nie dbają
o porządek, mają problemy z koncentracją uwagi. Słaby rozwój motoryczny powoduje,
że dziecko ma trudności w opanowaniu podstaw nauki szkolnej. Gotowość szkolna to
nie tylko osiągnięcie odpowiedniego wieku metrykalnego. Dziecko, aby dobrze sobie radziło
w środowisku szkolnym powinno być w stanie: siedzieć nieruchomo, skupić uwagę na
jednym zadaniu i nie rozpraszać się z powodu dodatkowych bodźców w otoczeniu,
utrzymywać w ręku i manipulować przyborami do pisania, kontrolować ruchy oczu. Są to
umiejętności fizyczne, które wiążą się z rozwojem i dojrzewaniem sprawności ruchowych
i kontroli postawy.
Aby wykonać czynności ruchowe proste i złożone dziecko musi mieć: dobrze
funkcjonujące zmysły: dotyku, równowagi i propriocepcji (czucie głębokie), wzroku,
słuchu, zintegrowane odruchy pierwotne, orientację w schemacie własnego ciała ...
