Jestem początkującą nauczycielką -dopiero parę miesięcy po studiach, a boję się coraz bardziej zamiast coraz mniej. Mam pracę w świetlicy szkolnej w SP. Dzisiaj miałam zmianę od 11 -17,00. Do g.13,00 była w świetlicy pani ze zmiany od g. 7,00 - 13,00, więc przez 2 godz. byłyśmy razem. Jednak dziś nie przyszła inna koleżanka na zmianę 9-15, a nikogo nie przysłali na zastępstwo bo duża absencja nauczycieli. Już od 13,00 byłam sama do końca.
Po pewnym czasie zachciało mi się do toalety. Z początku byłam spokojna, bo nie raz zdarzało mi się powstrzymywać. Czasem wejdzie woźna, albo jakaś nauczycielka i można wyskoczyć na chwilkę.
Generalnie pod wieczór przychodzą po dzieci rodzice,którzy dzwonią z dołu wideodomofonem,który mam przy biurku i dziecko schodzi na dół. Do ok. 16,00 nikt nawet nie zajrzał, w sali aż 24 dzieci, a ja czuję, że bardzo mnie już ciśnie. O 16,30 jak na złość jeszcze 15 dzieci. Stwierdziłam,że muszę zając je czymś ekstra, bo może trafi się okazja wyskoczyć na moment. Włączyłam im płytę z filmem o bezpieczeństwie dzieci na feriach (taki trzymający krew w żyłach
), na szczęście oglądały z przejęciem. Jednak każdy krok przy TV to była dla mnie walka z ciśnieniem i jak wróciłam do biurka to poczułam, że już nie wytrzymam dłużej. Masakra! Pierwszy pod ręką miałam kubeczek po jogurcie, położyłam go na podłodze przy krześle. Ukucnęłam za biurkiem. Zdążyłam zsunąć spodnie (bo rajstop i majtek już nie całkiem zdążyłam). Kubek po jogurcie szybko się zapełniał, a ja nie mogłam zatrzymać siusiania. Parcie było tak ogromne, że reszta niestety wylądowała na wykładzinie. Na szczęście biurko jest zabudowane i nawet jakby jakieś dziecko się odwróciło to by mnie nie widziało. Gdy wyszły wsztyskie dzieci już poszły chciałam to jakoś zamaskować, ale na razie było widać.Kwadrans po 17 wyszłam z pracy.
Proszę o jakieś rady. Czy ktoś miał podobne kłopoty z posiusianiem się de facto? Jak dać sobie radę? No i co dalej? Dzieki za każde słowo wsparcia.
