Dodaj publikację
Autor
Anna Michalak
Data publikacji
2008-11-12
Średnia ocena
0,00
Pobrań
56

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Rozmowa jest pierwszym osobistym kontaktem pomiędzy nauczycielami i rodzicami. Pomaga przełamać obopólną niechęć, brak zaufania i wzajemne opory, uniemożliwiające podejmowanie wspólnych zadań.
 Pobierz (doc, 71,0 KB)

Podgląd treści


Pomysł i opracowanie na potrzeby WDN
według dostępnych materiałów:
mgr Anna Michalak
nauczyciel Gimnazjum nr 4
w Dąbrowie Górniczej

ROZMOWA GŁÓWNYM WARUNKIEM SKUTECZNEGO WSPÓŁDZIAŁANIA NAUCZYCIELI I RODZICÓW

Nie mów dużo, ale powiedz wiele.
Przysłowie chińskie

Rozmowa jest pierwszym osobistym kontaktem pomiędzy nauczycielami i rodzicami. Pomaga przełamać obopólną niechęć, brak zaufania i wzajemne opory, uniemożliwiające podejmowanie wspólnych zadań. Niedosyt lub brak kontaktów osobistych w formie rozmowy jest wymownym świadectwem poważnych niedomagań w zakresie wzajemnej współpracy nauczycieli i rodziców, zaprzeczeniem idei partnerstwa, a tym samym przekreśla jego zasadniczy sens wychowawczy. Warto więc zapoznać się z problemami związanymi z rozmową nieco bliżej.

Rozmowa to nie tylko zwykłe porozumiewanie się, to nie tylko wymiana myśli i uczuć, to przede wszystkim proces wzajemnego oddziaływania. Jej partnerzy bowiem mają możliwość nie tylko dzielenia się posiadaną wiedzą lub własnymi spostrzeżeniami i odczuciami, lecz również mogą wpływać na zmianę swych dotychczasowych opinii i ocen w omawianych wspólnie sprawach.

Poprawnie przebiegająca rozmowa między nauczycielami i rodzicami może oddać obu stronom niejedną usługę, na przykład może:
➢ łagodzić u rodziców napięcie psychiczne spowodowane trudnościami dziecka w szkole,
➢ przełamywać poczucie niepewności i osamotnienia u rodziców w pracy wychowawczej z dzieckiem,
➢ a przede wszystkim ograniczać błędy wychowawcze rodziców i nauczycieli
➢ oraz pomóc w bardziej jednolitym i zwartym oddziaływaniu pedagogicznym szkoły
i domu.

Rozmowa, podczas której realizuje się określone cele, może uwzględniać różnoraką
tematykę. Ze względu na temat rozmów wyróżnia się:

Rozmowę o ogólnej sytuacji ucznia, którą inicjuje przeważnie nauczyciel, gdy odczuwa potrzebę bliższego poznania dziecka, jego sytuacji rodzinnej, warunków bytowo-materialnych, panującej w rodzinie atmosfery wychowawczej.

Rozmowę o określonej sytuacji ucznia, polegającej na omawianiu i rozwiązywaniu konkretnego problemu wychowawczego, np. wagarów dziecka, jego niewłaściwego zachowania się na lekcji itp.

Nie bójmy się zatem pytać rodziców lub prawnych opiekunów o:
• Sytuację rodzinną i szkolną uczniów.
• Trudności we współżyciu z rówieśnikami.
• Stosunek do nauki, nauczycieli czy życia szkolnego w ogóle.
• Konflikty z nauczycielami.
• Warunki materialne i mieszkaniowe rodziny.
• Atmosferę wychowawczą panującą w domu, w tym m.in. o konflikty małżeńskie, rzutujące na całokształt oddziaływań wychowawczych rodziców.
• Sposób przygotowywania się przez dziecko do zajęć lekcyjnych oraz odrabiania lekcji w domu.
• Wszelkiego rodzaju nałogi.
• Problemy związane z uświadamianiem seksualnym dziecka itp.

Poszerzenie zakresu tematyki rozmów między nauczycielami i rodzicami stanowi istotny warunek coraz bardziej skutecznego jej wykorzystywania do podnoszenia skuteczności współdziałania.

Rozmowa może być prowadzona z inicjatywy nauczycieli lub rodziców:

Rozmowa podejmowana z inicjatywy nauczycieli napotyka zwykle wewnętrzny opór rodziców, którzy spotkanie z nauczycielem traktują jako wezwanie do ...