Scenariusz przedstawienia teatralnego p.t. Cztery Pory Roku

Scenariusz przedstawienia napisany na podstawie "Bajki o czterech porach roku" Zbigniewa Mikołejko na potrzeby projektu teatralnego Kolorowa Akademia. W przedstawieniu niepełnosprawni aktorzy zarówno fizycznie, jak i intelektualnie, integrowali się ze swoimi kolegami z dwóch innych szkół. Tematyka czterech pór roku jest zrozumiała i bliska wszystkim ludziom, także niepełnosprawnym. Przedstawienie ma pozytywny przekaz, który zawiera się w przysłowiu "zgoda buduje, niezgoda rujnuje". Dużym atutem spektaklu jest muzyka i części taneczno - pantomimiczne z wykorzystaniem płacht kolorowych materiałów, co daje w efekcie niesamowite widowisko.

CZTERY PORY ROKU

Magdalena Kałkowska

nauczycielka SOSW w Słubicach

Scenariusz przedstawienia teatralnego

do projektu "Kolorowa Akademia"

napisany na podstawie "Bajki o czterech porach roku" Zbigniewa Mikołejko

zrealizowany wraz z Alicją Pietrzyk, Agnieszką Araszewską i uczniami

Bohaterowie:

Pogoda – piękna, lecz zmienna panna, później żona Roku i matka czterech
córek;
Rok – kawaler, który oświadcza się Pogodzie, później ojciec czterech
córek;
Narrator – elegancki, ale i bystry komentator sytuacji w rodzinie;

Wiosna – drobna, wesoła, lecz strasznie roztargniona niebieskooka

blondynka, najmłodsza z sióstr;

Lato – zadumana marzycielka, złotowłosa kobieta o śniadej cerze,

najstarsza córka Pogody i Roku;

Jesień – najgrubsza z sióstr, rumiana, rudowłosa, bardzo pracowita panna;

Zima – czarnowłosa piękność o białej jak śnieg twarzy, czasami złośliwa;

Matka i Ojciec Pogody – rodzice zatroskani o los swej zmiennej córki;

Tancerze Wiosny – cztery rozkwitające kwiaty;

Tancerze Lata – słońce i cztery promyki;

Tancerze Jesieni – trzy konary drzewa

Tancerze Zimy – cztery podmuchy mrozu

lewej stronie sceny domek,

Scenografia:

Po
ławeczka, jakieś kwiatki, płotek.
Po prawej stronie grota w górach.
Na środku wolne miejsce dla tancerzy
i aktorów. Na tylnej kurtynie motywy
wzięte z natury: chmurki, drzewa,
ptaszki, słońce. Za kutyną miejsce
dla aktorów.

1

I SCENA

Pogoda, Rok, Matka i Ojciec Pogody, Narrator

Dźwięki lasu, ptaki. Z boku sceny stoi domek. Przed domkiem, z boku na
ławeczce siedzi matka Pogody, obok stoi ojciec. W głębi widać ścieżkę.

Po przeciwnej stronie sceny w górnym rogu stoi narrator.

N: Żyła sobie kiedyś piękna panna o imieniu...

OP: Pogoda! Poogoooda!

Pogoda pokazuje się w okienku, macha do rodziców.

N: Jak wszystkie młode dziewczęta , bywała kapryśna i zmienna. Raz się

śmiała... Pogoda głośno się śmieje. Ale zaraz potem marszczyła piękne

brewki i popłakiwała ze smutku. Pogoda płacze.

MP: Taka zmienna ta nasza córeczka, jakie będzie jej życie?

N: Martwili się o córkę rodzice. Ojciec i matka odchodzą za kurtynę,

po drodze łapią się za głowy, robią zmartwione miny. Jednak niepotrzebnie.

Dziewczyna dorosła, spoważniała i ustatkowała się.

Muzyka z "Love story". Ze ścieżki wychodzi młodzieniec, Rok. Widzi

Pogodę. Zatrzymuje się przed domkiem.

R: Ach! Piękna dziewczyno! Jak Ci na imię?

P: Cześć, jestem Pogoda, a Ty?

R: A ja Rok! Pogodo, zakochałem się w Tobie od pierwszego wejrzenia!

Chłopak zrywa kwiat i podaje dziewczynie. Zostaniesz moją żoną?

P: No dobrze.

Wchodzi do domku, ściska się z Pogodą, pokazuje publiczności razem

z Pogodą w okienku, po czym znikają na chwilę.

N: Rok był dobrym mężem. Kochał Pogodę, zapewnił jej bezpieczeństwo.

Niedługo potem pojawiły się na świecie ich ...