Rozwój psychiczny i społeczny młodzieży gimnazjalnej w okresie adolescencji - artykuł tematyczny

Ilona Trybuła

„Rozwój psychiczny i społeczny młodzieży gimnazjalnej w okresie adolescencji” – artykuł tematyczny

W tym artykule chciałabym się skupić na opisie rozwoju psychicznego i społecznego dziecka w okresie adolescencji.
Okres adolescencji nazywany także okresem dorastania, który trwa między 11 a 12 rokiem życia i 18 a 19 rokiem życia. Okres ten wyróżnia spośród innych to, że zachodzą w nich radykalne zmiany fizyczne, fizjologiczne i umysłowe które przyczyniają się do przekształcenia dzieci w osoby dorosłe. Zachodzi wiele istotnych zmian psychicznych, wiąże się fizycznym, społecznym i poznawczym dziecka. W tym okresie chciałabym się skupić na okresie społecznym i psychicznym dziecka.
Problemy psychiczne w tym okresie są nieco bardziej powszechne niż w środkowej fazie dzieciństwa, różnice te nie są jednak znaczące. Zachodzące w tym okresie zmiany – fizyczne, fizjologiczne i umysłowe – przekształcają dziecko w osobę dorosłą. Wiele zmian psychicznych ma związek z fizycznym i poznawczym dojrzewaniem nastolatka. Tak jak pokwitanie może wywołać u dziecka skoncentrowanie się na samym sobie. Fizyczne zmiany zachodzące w wieku pokwitania, ciągnące się przez mniej więcej dwa lata, wywierają istotny wpływ na dotychczasowe wyobrażenia swojego ciała oraz na wynikający z tego obraz samego siebie. Wiek pokwitania cechuje wiele wstrząsów. Dzieci usiłują się dostosować do zmian i pogodzić ze swoim nowym obrazem ciała, co wymaga od nich skoncentrowania się na sobie.

ROZWÓJ SPOŁECZNY
Rozwój społeczny dziecka w okresie adolescencji skupia główną uwagę na interakcji z rówieśnikami i dorosłymi. W okresie tym główną rolę odgrywają rodzina i grupa rówieśnicza. Rodzina jest podstawową komórką społeczną, która powinna stanowić dla dziecka podstawową grupę odniesienia, z którą się identyfikuje i przyjmuje kultywowane w niej postawy, obyczaje i wzory zachowań. Jest pierwszym miejscem kontaktów społecznych, zatem oddziałuje w sposób najbardziej znaczący na kształtowanie zachowań oraz osobowości dziecka.
Rodzice wraz z wiekiem dorastania zaspokajają potrzeby młodego człowieka lecz ich wpływ stopniowo maleje. Przyczynami tego mogą być: konflikty z rodzicami, osłabienie więzi emocjonalnych oraz upadek autorytetu rodzica. Dziecko staje się bardziej zamknięte w sobie, a rodzice nie radzą sobie z uznaniem autonomii dorastających dzieci, gdyż nie są pewni ich odpowiedzialności i obawiają się negatywnego wpływu rówieśników. W okresie późnej adolescencji kontakty z rodzicami przekształcają się w partnerskie. Dużą rolę w rozwoju społecznym dziecka odgrywa także rodzeństwo, jednak duży wpływ zależny jest od liczby rodzeństwa, różnicy wieku i płci.
Grupa rówieśnicza jest to zbiorowość osób o podobnym wieku, która pod wpływem bezpośrednich i osobistych styczności stanowi więź o podłożu przyjacielskim.
Dorastające dzieci zbliżają się do rówieśników, którzy znajdują się ...