Scenariusz na zakończenie roku szkolnego dla klasy VI

Prowadzący.

Witamy serdecznie wszystkich zebranych na uroczystości zakończenia szkoły podstawowej przez klasę szóstą. Pana dyrektora, Wszystkich nauczycieli, rodziców, pracowników szkoły oraz was koledzy i koleżanki z klas młodszych.
Dzisiejsze spotkanie jest ostatnią uroczystością wspólnie przeżywaną w murach tej szkoły. Za parę chwil staniemy się jej absolwentami i nie spotkamy się już wszyscy, w tym samym gronie.

Prosimy o powstanie. Całość baczność! Sztandar wprowadzić!
Do hymnu państwowego!
Spocznij.

Uczeń.
Ale zanim się rozstaniemy mamy jeszcze przed sobą ważne zadanie. Przekażemy kolegom z klasy V symbol szkoły- nasz Sztandar. Od tego momentu zostaniecie najstarsza klasą. Mamy nadzieje, że będziecie godnie reprezentować społeczność uczniowską. My natomiast przystąpimy do uroczystego ślubowania absolwentów.

Prowadzący
Całość Baczność!
Przedstawiciele klas V do przekazania sztandaru wystąp!

(Przekazanie szarf i rękawiczek. Uczniowie kl.VI odchodzą)

Do ślubowania!

( jeden z uczniów czyta tekst, pozostali powtarzają „Ślubujemy”. Uczniowie przy sztandarze trzymają ręce skierowane na sztandar, pozostali trzymają ręce uniesione do góry).

Ślubowanie
Uczeń kl. V
„ My absolwenci Szkoły Podstawowej im. Orła Białego w Jaroszowcu, naszej Ojczyźnie
i Tobie szkoło”
( wszyscy)
- Ślubujemy!
(po każdym zdaniu przeczytanym przez ucznia klasy VI absolwenci razem ŚLUBUJEMY)

- Być dobrym i uczciwym człowiekiem,
- Zawsze pracować sumiennie, czynnie współuczestniczyć w życiu społecznym, kulturowym i gospodarczym kraju,
- Kochać Ojczyznę, sławić jej imię w świecie,
- Nieść w życiu wysoko zaszczytne miano wychowanka Szkoły Podstawowej
w Jaroszowcu.

Prowadzący
Sztandar szkoły wyprowadzić!
Spocznij!

Uczeń.
Przed sześcioma laty do tej szkoły przyprowadzili nas rodzice trzymając za rękę. Próg pierwszej klasy przechodziliśmy z uczuciem lęku i nadziei. Lęku przed tym wszystkim, czego mogliśmy w tej szkole doznać i przeżyć. Dziękujemy wszystkim tym, którzy pomogli nam przejść kruchy most nad rwącą rzeką wiedzy.

Uczeń.
Wiersz (L. Staff- Most)
Nie wierzyłem
Stojąc nad brzegiem rzeki,
Która była szeroka i rwista,
Że przejdę ten most,
Spleciony z cienkiej, kruchej trzciny
Powiązanej łykiem
Szedłem lekko jak motyl
I ciężko jak słoń,
Szedłem pewnie jak tancerz
I chwiejnie jak słoń,
Nie wierzyłem, że przejdę ten most,
I gdy stoję już na drugim brzegu,
Nie wierzę, że przeszedłem.

Piosenka „Jak dobrze nam”

Jak dobrze jest nam zdobywać rzekę,
Przeprawiać się na drugi brzeg.
Szkoła jest tratwą, wiedzą rzeką,
A nauczyciel sterem jest.
Mieć chęć – uczyć się
Każdego dnia - uczyć się
Bo kto wie, bo kto wie
Kiedy wiedza przyda się.

Ref.
Hejże hej, hejże ha
Uczmy się, póki czas
Bo kto wie, bo kto wie
Kiedy wiedza przyda się- (oj przyda się).

Prowadzący
Trudno uwierzyć, że to już drugi brzeg ...