Scenariusz baśni Andersena pt: Świniopas

Scenariusz napisałam na podstawie baśni H. Andersena. Przedstawili go uczniowie klasy VI w ramach  szkolnej imprezy "Zabawa w Teatr" w roku szkolnym 2005/06.  Z powodzeniem nadaje się dla szkolnego koła teatralnego, do przedstawienia na lokalnej imprezie środowiskowej, czy przed młodszą (przedszkolaki) publicznością.

HANS CHRYSTIAN ANDERSEN
"ŚWINIOPAS"
na podstawie tł. Stefanii Beylin

Narrator: (kłania się)
- Dawno temu żył sobie ubogi książę. Bardzo chciał się ożenić i choć miał małe księstwo odważył się zapytać córkę cesarza: "Czy chcesz mnie za męża?". Tysiąc księżniczek zgodziłoby się chętnie na jego propozycję, ale dowiecie się zaraz, co zrobiła córka cesarza.

SCENA 1

Książę: (wchodzi z różą w jednej ręce i słowikiem w drugiej)
- Ach, jak pięknie pachnie ta róża! Zakwita raz na pięć lat, ale jej zapach pozwala zapomnieć o wszystkich kłopotach! (wącha różę, po chwili unosi w górę słowika). A słowik śpiewa jak w niebie! ( słychać śpiew słowika - aż do końca sceny)
Dam te dary ślicznej księżniczce, córce cesarza!! Służba! (klaszcze w dłonie)

Służący 1: (wchodzi)
- Słucham, panie?

Książę:
- Zapakuj różę i słowika w szkatułki i prześlij na dwór cesarski jako me zaręczynowe dary.

(Służący bierze różę i słowika, kłania się i wychodzi, za nim książę)

SCENA 2

(Księżniczka i dwórki wchodzą, za chwilę majestatycznie wkracza cesarz, a za nim służący 2. ze szkatułkami. Dwórki kłaniają się na wejście cesarza)

Księżniczka: (spogląda na szkatułki i klaszcze w ręce)
- Ach, gdyby to był maleńki kotek!
(Służący otwiera szkatułkę, a ona wyciąga różę)

Dwórki:
- Jakże ładnie zrobiona!

Cesarz: (z zainteresowaniem spoglądając na dary)
- Jest więcej niż ładna. Jest piękna!

(Księżniczka wącha różę i krzywi się)

Księżniczka:
-Fe, ojczulku, to nie jest sztuczna róża, tylko prawdziwa.

Dwórki:
- Fe! Prawdziwa!
Cesarz:
- Zanim zaczniemy się gniewać, zobaczymy, co jest w drugim pudle.

(Służący wyjmuje słowika, który zaczyna śpiewać - nagranie)

Dwórki: (razem)
- Superbe! Charmant!

Marszałek dworu:
- Jakże ten ptak przypomina mi pozytywkę świętej pamięci cesarzowej! Zupełnie ten sam ton, ten sam wyraz!

Cesarz:
- Tak... (wzdycha i ociera łzę)

Księżniczka:(z oburzeniem)
- Chyba to nie jest żywy słowik?!

Służący 2:
- To żywy ptak.

Księżniczka: (rozkazująco)
W takim razie wypuście go! Nie chcę widzieć tego, kto przysłał mi takie pospolite dary!

(Oburzona wychodzi, za nią cesarz, dwórki, a na końcu służący)

SCENA 3

(Wchodzi król, przeciąga się, siada na tronie. Za chwilę słychać pukanie. Wchodzi książę ubrudzony na twarzy i przebrany za biedaka, kłania się)

Książę:
- Dzień dobry, cesarzu. Czy mógłbym dostać jakąś służbę na dworze?

Cesarz:
- Wielu ludzi szuka tu pracy! Ale zobaczymy, potrzebuję kogoś, kto by pilnował świń, których mamy bardzo dużo. Chodźmy. (Wstaje i wychodzą)

SCENA 4

Wcześniej pomocnicy wynoszą krzesło, wnoszą prosiaki (pluszaki, lub wymalowane na kartonie) i szczapki drewna. W kacie stawiają drewniaki.

(Wchodzi książę-świniopas z garnuszkiem. Układa ...