Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Polonez - propozycja układu choreograficznego na bal studniówkowy.
Proponuję państwu układ taneczny poloneza który stworzyłam specjalnie dla klasy 4 technikum hotelarskiego na studniówkę 2007 i doskonale się sprawdził.. Mam nadzieję, iż przedstawione przeze mnie figury wykorzystają Państwo w swoich korowodach, przygotowując choreografię na bal.
Zachęcam do prześledzenia mojego układu.
Oto kilka podstawowych informacji które warto przekazać młodzieży w celu lepszego porozumienia przed rozpoczęciem nauczania poloneza.
Polonez jest polskim tańcem narodowym w metrum 3/4.
Charakterystycznymi cechami poloneza są: dostojność postawy, rycerskość w stosunku do partnerki, zamaszystość, posuwistość i płynność ruchów. Kroki, gesty rąk, zwroty i ukłony wypełniają czas każdego taktu. Nie ma w nim ruchów rwanych czy gwałtownych.
Ustawienie 1 - bokiem do siebie i przodem do kierunku tańca; tancerka znajduje się po prawej stronie tancerza. Podstawowe ujecie rąk tzw. trzymanie 1: ręce połączone (lewa ręka tancerki i prawa tancerza) swobodnie są wyprostowane w łokciach i uniesione w przód (tancerz podtrzymuje dłoń tancerki). Ręce wolne mogą mieć położenie różne:
prawa ręka tancerki może być odsunięta nieznacznie w bok od tułowia, czyli skośnie w dół, bądź uniesiona w bok z wewnętrzną stroną dłoni skierowaną ku górze. Lewa ręka tancerza może być opuszczona swobodnie w dół, odsunięta nieco od tułowia, czyli skośnie w dół, oparta na biodrze, bądź uniesiona w bok.
Ustawienie 2 - bokiem do siebie i przodem do kierunku tańca; tancerka znajduje się po prawej stronie tancerza. Lewe ręce są połączone - tzw. trzymanie 2. Połączone ręce są wysunięte w przód (tancerz podtrzymuje dłoń tancerki).Prawa ręka tancerki jest odsunięta nieznacznie w bok od tułowia, czyli skośnie w dół. Prawa ręka tancerza "zaokrąglona" w łokciu jest uniesiona za plecami tancerki na wysokość jej głowy, ochraniając głowę tancerki bądź też jest opuszczona za tancerką na wysokość jej bioder.
W polonezie stosowane są najczęściej dwa kroki:
Krok podstawowy chodzony - to forma pierwowzoru, wywodząca się z regionu. Polega na trzech ćwierciowych krokach zwykłego chodu w jednym takcie muzycznym; wykonuje się stąpając lekko z przedniej części stopy na całą stopę. Krokiem tym można tańczyć: do przodu, do tyłu, w obrocie w prawo i w lewo, po linii kółeczka, bądź w miejscu.
Krok podstawowy polonezów (forma rozwojowa) - z ugięciem nogi w przed takcie (na "i" po "trzy"). Pierwszy krok na "raz" w takcie (poprzedzony ugięciem nogi obciążonej jest najdłuższy, "mocny", ze zdecydowanym przeniesieniem ciężaru ciała; następuje tu płynne ugięcie nóg w kolanach poprzedzające wyprost i przeniesienie nogi zakrocznej do przodu. Dwa kolejne kroki chodu na "dwa" i na "trzy" ...
