Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Koncepcje nauczania matematyki
I. Realistyczne nauczanie matematyki.
Realistyczne nauczanie matematyki jest koncepcją stworzoną przez Hansa
Freundenthala. Jest to metoda nauczania rozwijana przez obecny Instytut im.
Freudenthala, dawniej IOWO, w Utrechcie juŜ od lat sześćdziesiątych.
Połączenie metody realistycznej z czynnościową metodą nauczania daje dobry
efekt, którego głównym celem jest wszechstronny rozwój dziecka. Nauczanie
realistyczne jest koncepcją zakładającą „wychodzenie od sytuacji rzeczywistych
i stawianie sobie za cel matematyzację pionową, budowanie kolejnych pięter
abstrakcji”[1]. Pojęcia abstrakcyjne są budowane na odpowiednim poziomie
dostępności. Tematy zadań w tej metodzie winny być odpowiednio bliskie
dziecku, znajdować się i dotyczyć jego rzeczywistości. Rozwiązanie zadań
realistycznych winno opierać się na stosowaniu analizy i dyskusji. Metody
algorytmiczne i algorytmy zachowały się w tej metodzie i zostały umieszczone
na samym końcu długiej drogi rozwoju pojęciowego. Konstruowanie pojęć w tej
metodzie winno być naturalne, czyli przebiegać od genezy pojęć poprzez analizę
języka i uŜycie terminów, opisywać lub analizować rzeczy i zjawiska. Do wyŜej
wymienionych składników koncepcji naleŜy równieŜ zaliczyć jeszcze dwa
elementy: modele i schematy oraz refleksję. Te pierwsze słuŜą nie tylko przy
zapoznaniu
się
z
danym
pojęciem,
ale
równieŜ
są
pomocą
w razie trudności, z którymi moŜe spotkać się uczeń. Refleksja natomiast polega
na zebraniu osiągnięć i doświadczeń, ich porównaniu i ocenie. Realistyczne
nauczanie matematyki kładzie nacisk w pierwszej kolejności na odniesienie
sytuacji do realnego Ŝycia, a następnie na konstruowanie róŜnych pojęć
matematycznych. W nauczaniu matematyki wyróŜnia się jeszcze koncepcje:
„mechanistyczną”, „empirystyczną” i „strukturalistyczną”.
Koncepcja mechanistyczna za swój główny cel nauczania przyjmuje
„opanowanie przez uczniów sprawności w wykonywaniu algorytmów
i stosowaniu standardowych metod rozwiązywania typowych zadań” [2].
Empirystyczne nauczanie stawia sobie za cel „nauczyć rozwiązywania
praktycznych zadań” [3].
Koncepcja
strukturalistyczna
to połączenie
„idei konstruktywizmu
poznawczego
z
postulatem
nauczania
zgodnego
ze
strukturami
matematyki”[4].
Porównując więc
realistyczne nauczanie matematyki z nauczaniem
mechanistycznym, empirystycznym i strukturalistycznym widać, Ŝe nauczanie
realistyczne jest opozycją do pozostałych. WaŜnym jego elementem jest tzw.
matematyzacja pionowa, która nie występuje w nauczaniu empirystycznym,
ale ma z nim podobne cechy np. realny kontekst, który nie występuje
w nauczaniu mechanistycznym.
Zwolennicy
teorii
transferu dydaktycznego uwaŜają,
iŜ w sytuacjach
pozaszkolnych, uczniowie mogą wykazać się wiedzą
i rozumieniem
matematyki, gdy będą spełnione trzy warunki:
- uczeń w warunkach zadania musi umieć rozpoznać to, czego dawniej się
uczył;
- wiedza ta musi być przez niego odtwarzana;
- zdobytą wiedzę uczeń musi umieć przetworzyć tak, aby odpowiadała
warunkom danej sytuacji.
Przeciwnicy teorii transferu argumentują zaś, Ŝe teoria ta jest oparta na
niejednolitym
i kruchym materiale
faktograficznym ...
