"A nadzieja znów wstąpi w nas..." Jasełka

Opracowanie: Kinga Włochowicz

Chór:

Jaki smak ma teraz śnieg? Smak opłatka czy smak łez?
Ile żalu wchłonie biel, tyle życzeń przyjmij wpierw.
Wraca ludziom ludzki głos, kiedy gwiazdka niebo tnie.
W sercach już truchleje moc, dziś nadzieja rodzi się.
Ci co mają zimny wzrok, nienawidzą się dziś nie.
Ci co miłość niosą tu, po raz pierwszy widzą cel.
A zwyczajni tak jak my, co w szarościach topią dzień.
Myślą jednak warto żyć, dziś nadzieja rodzi się.
W każdym domu dziś Betlejem, pierwsza gwiazdka w oczach lśni.
Darów tyle jakby Trzej Królowie pomylili drzwi.
Sąsiad Herod pod obrusem pełno sianka ma.
Zło uchodzi przed Jezusem, znowu miłość mieszka w nas!
Stanął Anioł pośród nas, kolędować z nami chce.
Znów się zaczął liczyć czas, dziś nadzieja rodzi się.
Chodzę z szopką tyle lat, ale dzisiaj jakby lżej.
Każdy dziś otrzyma dar, dziś nadzieja rodzi się...

Scena 1

Narrator

Na początku był Bóg. Potem stworzył on niebo i ziemię. I rzekł Bóg: „Niech zaświeci słońce i księżyc, niech powstanie morze, góry, niech powstanie cała przyroda – trawa, drzewa, kwiaty, zwierzęta – wszystko co fruwa, skacze, biega i pływa…”

Narrator 2

Ale Bóg był smutny, bo widział, że nie ma na świecie nikogo, kto by Go rozumiał… Dlatego postanowił stworzyć człowieka –Adama i Ewę – mężczyznę i kobietę.

Narrator 1

Adam i Ewa mieszkali w pięknym ogrodzie. Najważniejsza w ich życiu była przyjaźń z Bogiem. Słuchali Go, a On mówił do nich: „Chciałbym, abyście zawsze byli szczęśliwi, aby nasza przyjaźń zawsze trwała. Ale pamiętajcie – jest coś, co może zniszczyć to, co nas łączy. Jeśli zrobicie choć jeden zły uczynek – stracicie mnie. Umrze nasza przyjaźń. Dlatego pamiętajcie: z wszystkich drzew rosnących w ogrodzie możecie zrywać owoce, ale z tego jednego nie!”

Narrator 2

Tymczasem był ktoś, komu bardzo zależało na tym, aby skłócić ludzi z Bogiem. Ten ktoś postanowił okłamać Adama i Ewę. Powiedział: „Jeśli zerwiecie z tego drzewa – na pewno nie umrzecie. Będziecie tak samo potężni jak Bóg.” Adam i Ewa uwierzyli. Zerwali owoc z zakazanego drzewa. To znaczy: popełnili pierwszy w życiu zły uczynek. I stało się tak, jak mówił Bóg – przyjaźń łącząca ludzi z Bogiem została przerwana, umarła. I wtedy zmienił się także cały świat. Ludzi musieli odejść z raju.

Narrator 1

Bóg postanowił jednak, że nadal będzie się o nich troszczył. W stosownym czasie posłał do ludzi swojego Syna, aby ich zbawić.

Scena 2

Maryja (pracuje, modli się, śpiewa)

1. Ma dusza pragnie Boga ...