Dodaj publikację
Autor
Katarzyna Gasztkowska
Data publikacji
2009-01-19
Średnia ocena
4,67
Pobrań
847

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Rysunek dziecka to skarbnica wiedzy. Należy tylko do niej znaleźć odpowiedni klucz. W tym artykule znajdują się tylko znikome informacje o tym jak można czytać rysunki dzieci.
 Pobierz (docx, 51,7 KB)

Komentarze

dana.zienkowiczwp.pl, 2010-12-11

Super. To jest to czego szukałam. Pozdrowionka

Podgląd treści

CO NAM MÓWIĄ RYSUNKI DZIECKA

Rysunek to potocznie zarys , obrys czegoś , podobizna , przeobrażenie. Najczęściej wykonywany jest ręcznie . Każdy obrazek- rysunek odręczny odzwierciedla elementy osobowości autora.

Rysowanie to też wyższy stopień dziecięcej zabawy. Porównywanie nawet wielu rysunków dzieci tego samego wieku nie daje rezultatu, który by można uważać za charakterystyczny dla danego wieku ponieważ każde dziecko rozwija się w indywidualny sposób i w swoim tempie

Twórczością plastyczną człowieka interesują się od dawna psycholodzy i pedagodzy. Prowadzą oni analizy i porównania wytworów. Rysunek zrobił karierę jako dodatkowa pomoc we właściwym diagnozowaniu i jako czynnik wzbogacający komunikację i społeczny repertuar jednostki w trakcie terapii.

Rysunek stał się też znakomitą metodą oceny stanu psychofizycznego dziecka, a także okazją do wyrażenia jego obecnych problemów i konfliktów (G.D.Oster, P.Gould, 1999, s.21). Aby ocenić i zdiagnozować dziecko możemy wykorzystać rysunek, Istnieją znaki i elementy charakterystyczne dla prac plastycznych dziecka, które służyć mogą pomocą w interpretacji tych wypowiedzi. Wskaźniki te dają interpretującemu kilka punktów oparcia, co, do których zgodzili się teoretycy i badacze tej dziedziny. Podanych informacji nie należy jednak dogmatyzować, nie można także na podstawie wyłącznie jednego wskaźnika stawiać formalnej diagnozy.

Podczas analizy rysunków dzieci bierze się pod uwagę następujące rzeczy:

I. Kolory preferowane przez dziecko

Szary, różne odcienie szarości – lęk, niepokój, niepewność.

Czarny - poczucie zagrożenia, tłumiona agresja.

Jasne, czyste barwy – pogoda, poczucie bezpieczeństwa.

Dominujące plamy czerwieni, oranżu, żółci – wysoki poziom agresji, niepokój.

Jasne, ledwo widoczne kolory – próba ukrycia swych prawdziwych przeżyć.

6, Ciemne kolory – oznaka depresji

Symbolika barw( jest ważna w diagnozie rodziny, a nie samego dziecka)

Znaczenie kolorów:

Szary - nie chcą się angażować, są ostrożne, umiarkowane, chcą aby się nimi opiekować;

Niebieski - spokój, wrażliwość, pragnienie miłości, zacisza i ładu w środowisku rodzinnym, potrzeba uczucia i harmonii;

Zielony - zdecydowanie, tendencja do konserwatyzmu, niezależności, od wpływów zewnętrznych, wyraża postawę obronną, Znaczenie własnego "ja"

i utwierdzanie go;

Czerwony - agresja, aktywność, świadczy o pełni życia i działania oraz sukcesu, o sile woli i pragnieniach seksualnych;

Żółty - spontaniczność, pogodne usposobienie, swoboda, otwartość, szukanie nowych możliwości, dążenie zrealizowania nadziei i oczekiwań;

Fioletowy - niezdecydowanie, łamanie kontaktów niezobowiązujących, nie realizowanie nowych możliwości;

Brązowy - dążenie do zakorzenienia i osiągnięcie bezpieczeństwa w środowisku rodzinnym, indywidualizm, często nie chcą się podporządkować innym jednostkom;

Czarny - odrzucają wszystko co mogłoby wpłynąć na ich punkt widzenia, protestuje w nowych sytuacjach lub zjawiskach, przejawia upartość jak i uległość;

Różowy - spontaniczność, krótkotrwałość, powierzchowność;

Nadmiar czerwoności świadczy o nadmiernym pobudzaniu. Zestawienie czerwieni i czerni świadczy o AGRESJI (zaburzenia ...