Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Joanna Moskalik
Opalenica
POTRZEBY BIBLIOTERAPEUTYCZNE W PSYCHOFIZYCZNYM ROZWOJU DZIECKA
Dziecko posiada własny świat, pod wieloma względami różniący się od świata człowieka dorosłego. Dorosły nadawca tekstu dysponuje już pewnym zasobem wiedzy zdobytej na drodze doświadczenia i wykształcenia, której część przekazuje dziecku. Tymczasem młody czytelnik, uboższy o doświadczenia dorosłych, interesuje się przekazywanymi przez nich treściami w bardzo różnorodnym wymiarze i stopniu. Jest to przede wszystkim uzależnione od jego wieku i rozwoju psychofizycznego w danym okresie życia.
Już najmłodsze dziecko w swoich pierwszych miesiącach życia wykazuje zainteresowanie książką. To zaciekawienie ma charakter przedmiotowy, ponieważ niemowlę w swoim pierwszym roku życia sięga po książkę jak po każdy inny przedmiot, który można wziąć do buzi, zgiąć, podrzeć, wrzucić do wody. Traktuje ją jak zabawkę, co zresztą już kilkanaście lat temu wykorzystali wydawcy, proponując swoim najmłodszym czytelnikom książki do kąpieli. Okazuje się jednak, że te książeczki - zabawki, oprócz wielu wartości mogą mieć znaczenie biblioterapeutyczne. Sama obecność i zabawa taką książką w życiu dziecka powoduje oswojenie go z przedmiotem, ale też uczy poszanowania książki już od najmłodszych lat. Nauka dotyczy również treści przekazywanych w książce na tym etapie głównie obrazkowych, a wskazywanych przez dorosłych czy opiekunów. Oswajanie się z książką prowadzi do uświadomienia dziecku, że obrazki przedstawiają znaną treść, a z czarnych znaków na papierze można coś wyczytać. Przy pomocy osób dorosłych mały użytkownik książki przechodzi już w fazie oglądania obrazków od niższego szczebla rozwoju do wyższego. Dziecko między drugim a trzecim rokiem życia najbardziej interesuje się właśnie obrazkiem, na którym zaczyna rozpoznawać i wyliczać przedmioty i osoby. Stąd obrazek to kolejny motyw biblioterapeutyczny w życiu najmłodszego czytelnika. Rysunek czy ilustracja w książce pozwala zmniejszyć dystans między dzieckiem a dorosłym. Dorosły zaczyna w ten sposób mówić językiem bardziej zrozumiałym dla swojego czytelnika. Rysunek podsuwa dziecku także gotowe rozwiązania lub informuje go o konsekwencjach zachowań czy postępowania. Na tym etapie rozwoju psychofizycznego młodego człowieka jest to czasami jedyna droga porozumienia się z nim. Tym bardziej, że zainteresowanie obrazkiem trwa aż do 5 roku życia, a więc przez cały najważniejszy okres rozwoju. W tym okresie zmieniają się jedynie proporcje między zainteresowaniem obrazkiem i treścią.
W pierwszym etapie wieku przedszkolnego między drugim a trzecim rokiem przeważa oglądanie książeczek, natomiast dziecko 4-5 letnie zaczyna dodatkowo wykazywać też zaciekawienie ich treścią, chociaż często pod kątem sprawdzenia, czy jest ona zgodna z ilustracją książkową. Tym istotniejsze jest więc znaczenie ilustracji, która nie może być dla małego czytelnika źródłem rozczarowania. Poprzez ilustrację dziecko zaczyna ...
