Scenariusz apelu "Magia książek"

Scenariusz apelu pt. „Magia książek”

Magia książek?! Magia literatury?! Dlaczego tak mówimy? Co jest w słowie pisanym tak czarodziejskiego, że chcemy je czytać? Jaka jest odpowiedź?
Ten kto dużo czyta, ją zna, ale w dzisiejszych czasach coraz mniej osób oddaje się lekturze i znajduje w tym prawdziwą przyjemność. Spróbujmy zatem bliżej przyjrzeć się poezji i prozie i odnaleźć w nich sens, morał, prawdę, zabawę, relaks ale także obudzić w sobie pragnienie pięknego i wzniosłego życia. Zobaczmy siebie jako naszych ulubionych bohaterów, przeżyjmy to, co w naszej codzienności może się nam nigdy nie zdarzyć. Posłuchajmy też głosów samych pisarzy i poetów, którzy są szczególnie wrażliwi na piękno i wartość słowa i lepiej od nas potrafią wyrazić swoje uczucia.
Kornel Makuszyński o znaczeniu książki w życiu człowieka pisał tak:

Uczeń 1
„Gdzie nie ma książki, tam w życiu człowieka czyni się zła pustka, której niczym wypełnić nie można […]. Człowiek więdnie bez dobrej książki i bez słonecznej jej iluzji, bez przeczystej jej poezji i bez śpiewu jej serca, jak więdnie kwiat bez słońca.
Książka naucza serce dobroci i miłości, naucza świętości, cierpienia i pogody bólu. Książka jest to mędrzec łagodny i pełen słodyczy. Puste życie napełnia światłem, a puste serce wzruszeniem. Miłości dodaje skrzydeł, a trudowi ujmuje ciężaru. W martwotę domu wprowadza życie, a życiu nadaje sens”.

Natomiast Julian Tuwim mówił:

Uczeń 2
Przede mną książka. Lecz już inna.
Wiersze, od których nie potrafię
Oderwać się od dwóch lat prawie,
Książka rozpaczy mojej winna,
Rozkoszy, smutku i zachwytu,
Śmieję się nad nią, wzdycham, płaczę,
Książka - nowina pełna mitów
I starych słów i nowych znaczeń.
Tytuł (litery są czerwone):
„Wybór poezji”. Fotografia
Autora w profil nam przedstawia:
Wysokoczoły i brodaty,
Z opuszczonymi w dół oczyma,
Książkę - czy rękę na niej trzyma,
Za nim, w wazonie, mgliste kwiaty.
Czytam, po stokroć już czytane,
Strofy liściami przepłacane.
Uczeń 3
Czytałem w łóżku i przy stole,
Gdzie każdy łyk rosołu złoty
Popijam haustem złotej strofy,
Nie mówiąc, nie słuchając rozmów …
Czytam, miotany. Dłoń na czole,
A druga na kamiennym stole
Gra werblem niecierpliwym, to znów
Grzebieniem palców po czuprynie
Od czoła aż po kark przepłynie.
To oczy w strofie, to na niebie,
To nogi w węzeł, to pod siebie,
To się przebiegnę po altanie
I głośno powiem jakieś zdanie,
To znów na ławce klęknę – z książki
Ścierając błyskotliwe prążki.
Czytam… „Poezja starych studni”.
Tak, to poezja…
Julian Tuwim, Kwiaty polskie (fragm.)

Czytamy książki, czytamy wiersze ale często ...