Dodaj publikację
Autor
Aneta Trojanowska
Data publikacji
2009-06-26
Średnia ocena
0,00
Pobrań
93

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Słowo „sierota”. Gdybyśmy zapytali statystycznego Polaka kim jest sierota myślę że większość odpowiedziałaby, że to dziecko bez rodziców. Ale to tylko część prawdy i mniemam, że to mniejsza jej część. Dziś oprócz terminu sieroctwo naturalne używamy nazwy sieroctwo społeczne.
 Pobierz (pdf, 46,8 KB)

Podgląd treści

Sieroctwo naturalne i społeczne- przyczyny i skutki

Słowo „sierota”. Gdybyśmy zapytali statystycznego Polaka kim jest sierota myślę że większość
odpowiedziałaby, że to dziecko bez rodziców. Ale to tylko część prawdy i mniemam, że to mniejsza
jej część.
Dziś oprócz terminu sieroctwo naturalne używamy nazwy sieroctwo społeczne. Wydawałoby się, że
to dwa wykluczające się terminy, a jednak . Czym zatem jest sieroctwo społeczne? Otóż jest to
zjawisko charakteryzujące sytuację, w której rodzice dziecka żyją, ale nie sprawują nad nim opieki
na skutek ograniczenia bądż pozbawienia ich wykonywania władzy rodzicielskiej.
Przyczyn sieroctwa jest wiele tak, jak i różne- prawne, społeczne, emocjonalne są konsekwencje
powyższego zjawiska.
Zjawisko sieroctwa towarzyszy nam od początku powstania komórki rodziny. Wybudowanie
potężnych aglomeracji miejskich oraz rozpad rodzin wielopokoleniowych ujawnił kwestię
sieroctwa i ukazał je w innym świetle. Wraz ze zmianami w społeczeństwie zmienia się także wyraz
sieroctwa. Niestety zjawisko to przybrało coraz większe rozmiary, co oczywiście musi niepokoić
społeczeństwo.
Jeszcze Helena Radlińska używała terminu osamotnienie, opuszczenie. Z czasem „opuszczenie”
zastąpiono określeniem „sieroctwo społeczne”.
Tadeusz Pilch podaje definicję sieroctwa określając je jako:” stan pozbawienia dzieci, trwale lub
przejściowo, szans wychowania we własnej rodzinie, ze względu na brak odpowiednich warunków
opiekuńczo-wychowawczych..Rozróżnia się sieroctwo naturalne (śmierć rodziców) i społeczne,
gdy rodzice nie chcą, nie mogą lub nie potrafią wypełniać swoich obowiązków rodzicielskich”.
Sieroctwo społeczne nie jest terminem łatwym do pełnego jego zobrazowania. Po raz pierwszy
pojawił się w 1967 r. w statystykach GUS jako „zjawisko braku opieki rodzicielskiej wynikającej
głównie z zaburzeń w funkcjonowaniu rodziny, braku troski o dziecko, przestępczości,
demoralizacji rodziców, alkoholizmu i poważnych błędów wychowawczych”.
Przyczyn sieroctwa społecznego należy upatrywać w czynnikach zewnętrznych, pośrednich w skali
makrospołecznej, jak i w czynnikach wewnętrznych tkwiących w samej rodzinie.
Dlaczego dzieci zostają sierotami społecznymi? Mianowicie wpływ na to mają różnorodne
czynniki. Bardzo często jest to spowodowane trudnymi warunkami materialnymi, które nie
pozwalają rodzinom na właściwe zapewnienie opieki. Stąd też pojawiło się zjawisko wyjazdów za
granicę za tzw. chlebem, a zatem pozostawienie dzieci w kraju wielokrotnie bez zapewnienia im
jakiejkolwiek opieki prawnej. To między innymi te dzieci zasilają szeregi pogotowia opiekuńczego,
domów dziecka i rodzin zastępczych i niestety nasze ulice jako konsekwencja postępowania
rodziców. Ponadto mamy do czynienia z sytuacjami, kiedy poziom społeczno-moralny rodziców
bardzo mocno jest naruszony, tzn rodzice mają problemy z nadużywaniem alkoholu, zajmują się
prostytucją, dokonują kradzieży, nie pracują i nie chcą podjąć pracy. Przyczyn sieroctwa należy
także upatrywać w takim codziennym zaniedbaniu dziecka, nieprzejawianiu troski o nie i co ...