Jan Paweł II świadek miłosierdzia

Jan Paweł II „Sługa miłosierdzia”

Dzień papieski 15 październik 2006

………………………………………………..

„Drodzy bracia i siostry”.

To miłość nawraca serca i daruje pokój ludzkości,

Która wydaje się czasem zagubiona i zdominowana

Przez siłę zła, egoizmu i strachu. Chrystus przynosi

Ludzkości miłość, która przebacza, i otwiera serca na

nadzieję.

Ojcze wierzymy w ciebie dlatego

powtarzamy. Jezu, ufam Tobie, zmiłuj się nad nami

i nad całym światem"

Jan Paweł II

………………………………….

Wstęp prowadzącego”.

To już VI Dzień Papieski przeżywany w naszej Ojczyźnie. Łączymy się w modlitwie i refleksji wokół osoby Ojca Świętego Jana Pawła II. Razem z papieżem Benedyktem XVI i całym Kościołem modlimy się o rychłe wyniesienie na ołtarze Sługi Bożego Jana Pawła II. Głęboko wierzymy, że z „okna domu Ojca Niebieskiego” spogląda na nas i nam błogosławi.

Jako, że pozostawił nam ogromne dziedzictwo myśli i postaw chcemy dzisiaj spojrzeć jego oczami na sprawę miłosierdzia, które wytrwałe zgłębiał i któremu tak niestrudzenie służył. W jego nauczaniu miłosierdzie, i to zarówno Boże jak i ludzkie, zajmowało poczesne miejsce. Więcej, w jego życiu w tak przedziwny sposób splata się odkrywane, wystudiowane, wymodlone i osobiście doświadczane miłosierdzie, że bez cienia przesady można go nazwać kaznodzieją, piewcą i orędownikiem ewangelicznego miłosierdzia.

Papież korzystał obficie z Pisma Świętego, wielowiekowej Tradycji Kościoła, w tym własnej Ojczyzny oraz z doświadczeń wielu osób, błogosławionych i świętych, wśród których wyjątkowe miejsce przypada objawieniom danym św. Siostrze Faustynie Kowalskiej.

Zechciejmy zatem razem z Janem Pawłem Wielkim, niepodważalnym autorytetem w dziedzinie wiary, przyjrzeć się na wstępie żyjącemu współcześnie człowiekowi aby dostrzec naglącą potrzebę miłosierdzia.

Oryginalny tekst z cd

Warszawa, Plac Zwycięstwa, 3 czerwca 1979 r.

„Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa.

A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. I dlatego Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu ziemi. Nie można też bez Chrystusa zrozumieć dziejów Polski – przede wszystkim jako dziejów ludzi, którzy przeszli i przechodzą przez tę ziemię.

Wołam ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II, papież, wołam z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój!

Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”

Błonia krakowskie, 18 sierpień 2002 r. Homilia podczas Mszy św. Beatyfikacyjnej św. Faustyny Kowalskiej

Człowiek — każdy człowiek — jest tym synem marnotrawnym: owładnięty pokusą odejścia od Ojca, by żyć niezależnie; ulegający pokusie; zawiedziony ową pustką, która zafascynowała go jako miraż; samotny, zniesławiony, wykorzystany, gdy próbuje zbudować świat tylko dla siebie; w głębi swej nędzy udręczony pragnieniem powrotu do ...