Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Jak rozmawiać z dzieckiem?
Nie upokarzajmy dzieci. Nie mówmy:
Ale z ciebie leń.
Nie bądź zarazą.
Ty samolubie.
Jesteś beznadziejny.
Dziecko w tym momencie czuje się źle, a upokorzenia ukształtują w dziecku obraz siebie samego, który ostatecznie stanie się rzeczywistym obrazem jego osobowości. Zjawiskiem codziennym jest hipnoza – za każdym razem, gdy powtarzamy pewne zwroty i wyrażenia docieramy do podświadomości dziecka i programujemy je, chociaż nie mamy takiego zamiaru. Rodzice, nie zdając sobie z tego sprawy, wszczepiają przesłania w umysł dziecka, a przesłania te, jeśli nie zostaną odrzucone, odbijać się będą echem w ciągu następnych lat życia. W umyśle dziecka roi się od pytań o samookreślenie: kim jestem?; jaki jestem?. Z tego powodu na umysł dziecka w dużym stopniu oddziaływają wypowiedzi zaczynające się od słowa : ,,jesteś”. Wypowiedzi te zapadają głęboko i mocno w podświadomość dziecka. Jeśli powiemy dziecku: ,,Jesteś niezdarą.”, to ono zdenerwuje się i rzeczywiście staje się niezdarą. Możemy powiedzieć: ,,Jestem zła na ciebie i chcę, żebyś natychmiast sprzątnął zabawki.”. Wtedy możemy być pewni pomyślnych efektów. Możemy być szczerzy w uczuciach do naszych dzieci bez upokarzania ich.
Badani dowodzą, że istnieją dwa poziomy słyszenia:
✓ pierwszy rejestruje to, co twoje uszy wyłapują w danej chwili;
✓ drugi – to, do czego przywiązujesz szczególną uwagę.
Musimy zatem uważać na to, co mówimy o dzieciach , gdy myślimy, że one tego nie słyszą. Należy też wyrażać się ostrożnie o dzieciach, gdy one śpią, ponieważ są jasne dowody na to, że dźwięki i rozmowy docierają do umysłu człowieka, nawet gdy jest on pogrążony we śnie. Zbadano, że informacja dociera najdalej w głąb umysłu ludzkiego, gdy towarzyszą jej inne sygnały wzmacniające, np. podniesiony głos, zmarszczone brwi, energiczne gesty.
Czego nie należy robić?
1. Zwracając uwagę, nie upokarzaj, lecz wymagaj.
2. Nie upokarzaj w miły sposób, np. używając przezwisk.
3. Nie porównuj (Jesteś taki okropny jak twój ojciec!).
4. Nie dawaj złego przykładu (Uspokoisz się ty cholero?! Chyba cię zabiję!).
5. Nie opowiadaj innym w obecności dziecka o jego wadach.
6. Nie podziwiaj zachowań, które później mogą przynieść kłopoty (Dobrze, że jej wlał pasem).
7. Nie wywołuj w dziecku poczucia winy, by je ukarać (Ty mnie wykańczasz! Zobacz do czego doprowadzasz swoją matkę).
8. Stosuj pozytywny dobór słów.
Już bardzo wcześnie rodzice są głównym źródłem informacji dla dzieci, a później rodzicielska wiarygodność jest poddawana testowi (gdy pojawią się inne źródła do porównania). Naszym zadaniem jest przedstawić świat realistycznie, a nawet w nieco różowych barwach. Taki świat one same będą ...
