Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Rola rodziców w likwidowaniu niepowodzeń szkolnych
Wstęp
Zgodnie z poglądami współczesnej pedagogiki przez niepowodzenia szkolne rozumiemy rozbieżności pomiędzy wiadomościami, umiejętnościami
i nawykami faktycznie opanowanymi przez uczniów, a materiałem jaki powinni opanować według założeń programowych w zakresie poszczególnych przedmiotów. Większość badaczy m.in. Cz. Kupisiewicz, J. Konopnicki wyodrębnia 3 zasadnicze grupy przyczyn trudności i niepowodzeń uczniów
w nauce. Są to:
• Przyczyny ekonomiczno-społeczne
• Przyczyny pedagogiczne
• Przyczyny biopsychiczne
Wśród przyczyn ekonomiczno-społecznych podkreśla się zazwyczaj negatywny wpływ czynników takich jak: bardzo złe warunki materialne
i mieszkaniowe, rozpad struktury rodziny i zakłócenia jej atmosfery , niski poziom intelektualny i kulturalny rodziców, niewłaściwa postawa rodziców wobec dziecka, brak zrozumienia i zaspokojenia potrzeb dziecka oraz brak zainteresowania jego pracą szkolną.
Wśród przyczyn pedagogicznych wyróżnia się zazwyczaj przyczyny tkwiące w samym procesie dydaktycznym, przyczyny spowodowane niedostatecznym przygotowaniem zawodowym nauczycieli, popełnianiu przez nich błędów dydaktycznych oraz wadliwa postawa w stosunku do uczniów.
Trzecią grupę przyczyn niepowodzeń szkolnych stanowią przyczyny biopsychiczne czyli „przyczyny tkwiące w dziecku”. Można tu wymienić niedorozwój umysłowy, opóźnienie i zakłócenia rozwoju spostrzeżeń wzrokowych, zakłócenie rozwoju ruchowego, lateralizacja, zakłócenia percepcji słuchowej, nadpobudliwość, zaburzenia emocjonalno-uczuciowe.
Rola rodziców w likwidowaniu niepowodzeń szkolnych
Po omówieniu przyczyn niepowodzeń szklonych warto zwrócić uwagę
na wczesne rozpoznanie i terapię zaburzeń podstawowych stanowiących pierwotne przyczyny trudności w nauce, gdyż tylko one mogą uchronić dziecko przed wystąpieniem i narastaniem tych zaburzeń rozwoju, które stanowią skutek niepowodzeń szkolnych. Dziecko w tej sytuacji wymaga szczególnej opieki
i pomocy zwłaszcza ze strony rodziców. Jak pisze H. Filipczuk „Rodzina jest środowiskiem, które najpełniej zaspakaja potrzeby dziecka, która zapewnia mu najlepszą opiekę i najkorzystniejsze warunki rozwoju. Rodzina jest środowiskiem, w którym dziecko czuje się najbardziej bezpieczne, kochane, szczęśliwe.” Twierdzenia te są tak oczywiste, że nie wymagają uzasadnienia. Któż bowiem lepiej niż rodzice może znać dziecko i jego potrzeby? Kto może stworzyć najkorzystniejsze warunki rozwoju? Któż może bardziej pragnąć jego dobra i szczęścia niż rodzice, którzy dali mu życie? Kto może czuć się bardziej odpowiedzialny za jego zdrowie, dobre samopoczucie i rozwój? Kto wreszcie może kochać je mocniej niż matka i ojciec? Dziecko jest owocem ich miłości, przedłużeniem ich istnienia, toteż troska o nie, pragnienie jego dobra stanowią naturalne dążenia rodziców. W rodzinie dziecko nawiązuje pierwsze kontakty
z ludźmi i zdobywa pierwsze doświadczenia, które stają się podwaliną
i zaczątkiem rozwoju małego człowieka rzutując w decydujący sposób na cale jego przyszłe życie. Dlatego prawidłowe działanie rodziców
w najwcześniejszych latach życia dziecka będzie podstawą trwałych szkolnych
i życiowych sukcesów.
Jeszcze przed podjęciem nauki w ...
